Als je kind één wordt…
Als je kind één wordt… Ik weet het niet hoe het met jullie zit, maar ik vind het nogal wat. Het lijkt pas gisteren dat we de bevalling in gingen. Maar volgende week is dat alweer één jaar geleden. 52 weken, 366 dagen. Het lijkt heel lang, maar is nog maar zo kort geleden.
Geen baby meer,
maar al een hele vent.
Wij moeten nog even wennen,
dat je alweer bijna één bent.
Is het niet speciaal wat een kindje allemaal leert in een jaar? Het begon allemaal met het leren hoe te drinken, uit de borst en fles. Lachen, rollen, eten, kruipen, staan. Het lijkt allemaal voorgeprogrammeerd en binnen een beperkt aantal weken gewoon te werken. Zo is hoe de natuur van ons mensen is ingesteld. Zo hóórt het te gaan. En wat zijn we allemaal trots als die ‘gewone’ dingen goed gaan.
Dat heeft eigenlijk elke ouder, ondanks dat het natuurlijk is wat hun kindje weer extra kan. Dat een kindje weer een trucje erbij kan is voor velen vanzelfsprekend, maar toch ook weer niet. Want als je kindje op een lastige manier ter wereld komt, veel te vroeg of met andere problemen die direct na de geboorte aan het licht komen. Dan is het ineens niet meer zo vanzelfsprekend, maar een wereldprestatie wat dat kindje in een jaar levert. Ik weet zeker dat ik anders ook trots was geweest op mijn zoon, maar ik ben nu toch wel dubbel alert, dubbel bezorgd, maar ook zeker dubbel zo trots op hem. Hoewel ik natuurlijk nooit zal weten hoe trots of bezorgd ik was geweest als we een ‘normale’ start hadden gehad.
Maar ik ben blij met wie mijn zoon nu is. Ik ben ook blij met hoe ik daardoor ben geworden, als mens en specifiek als mama. We zullen nooit weten hoe het anders was geweest, maar de situatie zoals deze nu is, wie wij in ons gezin zijn geworden, zou ik nooit anders willen zien.
Dat gebeurt er dus, als je kind één wordt. Je gaat nadenken over wat er gebeurd is, hoe normaal en toch hoe speciaal dat is. En vooral: hoe erg ben je zelf veranderd en is dat goed?
In hoeverre ben jij veranderd in het eerste jaar na de geboorte van je eerste kindje?
Vlijtig Liesje says:
Ik ben vooral veranderd omdat ik moeder was geworden. En daarin een nieuw evenwicht moest vinden.
Jodi - liefthuis says:
Zo herkenbaar. Ik wil helemaal niet dat hij een wordt maar ik wil ook zo graag dat hij een wordt of dat hij blijft zoals hij nu is. Zucht