Hellen | Tienermoeders zijn uit de mode!
Tienermoeders. Een bekende term voor (goh.. verassend) tieners die moeder zijn geworden. Pubers/ jonge vrouwen tot 19 jaar worden tienermoeders genoemd. Een leeftijdsgroep waar grote veranderingen in de ontwikkeling plaatsvindt.
Ik zag laatst allerlei reacties n.a.v. een televisieprogramma over ‘tienermoeders’. Dat heeft me aan het denken gezet. Over vooroordelen. Over het in hokjes denken.
Zeg je ‘tienermoeder’ dan hebben veel mensen hun beeld, oordeel en mening klaar.
Tienermoeders zijn per definitie, volgens een deel van onze samenleving, onverantwoorde moeders. Jonge meiden die teveel moeten missen van hun tienerjaren. Het gemis moet dan gecompenseerd worden waardoor ze niet goed voor hun kind kunnen zorgen, aldus een deel van de mensen in onze samenleving.
‘ Tienermoeders kunnen niet eens voor zichzelf zorgen, laat staan voor een baby. ‘
Ik moet eerst iets kwijt over de term ‘tienermoeders’. We leven in 2017, niet in 1995. Laten we ze gewoon jonge moeders noemen. Want dat zijn ze, moeders. Er zijn inderdaad tieners waarbij die gedachten en vooroordelen over ‘tienermoeders’ ook daadwerkelijk gegrond zijn. Jonge meiden, vaak met een licht verstandelijke beperking en/of een behoorlijk heftig verleden. Ik weet dit uit eigen werkervaring, en ervaringen van anderen die in de jeugdzorg werken. In de media wordt deze groep moeders over het algemeen negatief neergezet.
Laten we de groep zeer jonge moeders niet allemaal over 1 kam scheren. Er zijn namelijk ook jonge moeders die níet voldoen aan het stereotype.
Moeders die op jonge leeftijd, de verantwoordelijkheid voor een kind hebben gekregen. Voor de éne jonge moeder een bewuste keus, voor een andere jonge moeder niet. Het zijn tieners die vaak nog op het voortgezet onderwijs zitten, net begonnen zijn met een beroepsopleiding, stage lopen, een beeld hebben gevormd voor hun toekomst. Kunnen de jonge vrouwen overzien wat de verantwoordelijkheid voor een kind inhoudt? Nee.. Is dat een teken dat ze het niet aan kunnen.. NEE natuurlijk niet! Alle vrouwen die voor het eerst moeder worden, kunnen niet overzien wat de verantwoordelijkheid inhoudt. Simpelweg omdat je dat alleen écht kan weten als je de verantwoordelijkheid daadwerkelijk draagt. Buiten dat zijn er ook vrouwen van in de 20 of 30 die de verantwoordelijkheden niet goed kunnen dragen.
Jonge meiden onder de 15 jaar zijn zullen de verantwoordelijkheid over een kind niet, nauwelijks of zeer moeizaam op zich kunnen nemen. Wat vrij logisch is. De hersenen zijn dan ook echt niet voldoende ontwikkelt, en zij missen dan ook belangrijke vaardigheden om de verantwoordelijkheid van een kind te kunnen (en vaak te willen) dragen. Jonge vrouwen tussen de 15 jaar en 18 jaar zullen die vaardigheden ook nog moeten leren. Dit betekent niet per definitie dat zij het niet aankunnen, of niet kunnen leren. Er zijn jonge moeders die de verantwoordelijkheid wél op zich kunnen nemen.
Moeders die onterecht te maken hebben met de veroordelingen. Moeders die keihard vechten om te groeien in hun rol als moeder.
Moeders die geconfronteerd worden met het maken van keuzes in het belang van hun kind, terwijl ze voor zichzelf nog moeten uitvogelen wat nou eigenlijk in het belang van zichzelf is. Moeders waarbij de vader van het kind niet zo vanzelfsprekend in beeld is. Moeders die worden aangekeken op straat, afkeurende blikken en opmerkingen te verduren krijgen. Terwijl zij alles doen om het zo goed mogelijk te doen, om hun kindje alle liefde en zorg te geven. Zoveel als dat zij kunnen. Deze jonge moeders verdienen het om met respect en een open houding benaderd te worden, ze hebben het vaak al zwaar genoeg.
De jonge moeders zullen ongetwijfeld niet altijd de juiste inschattingen maken, maar welke ouder wel?!
Ik promoot hiermee niet het worden van een moeder op zeer jonge leeftijd. Ik veroordeel het ook niet. Ik heb wel bepaalde zorgen bij een specifieke groep tieners. Jonge meiden die nog geen 19 jaar zijn, een (licht) verstandelijke beperking hebben en het idee hebben dat zij met een kindje kunnen compenseren wat zij zelf hebben gemist. Ik hoop oprecht dat er dan iemand is die de gedachten over compenseren kan ombuigen. Wat de achterliggende gedachte ook is, zodra de kinderwens aanwezig is, worden ze niet geholpen met veroordelen.
Ze worden niet geholpen door te proberen om die kinderwens uit hun hoofd te praten, of door bepaalde voorwaarden af te dwingen.
Erken juist de kinderwens, en stel vragen over de achterliggende gedachten van de kinderwens, hoe zij naar op opvoeding kijken, hoeveel zij denken dat babyspullen kosten etc. Geef inzicht, zonder te oordelen.
Ik ben op mijn 31e moeder geworden, een bewuste keus. Toch had ik geen enkel idee wat me te wachten stond, en moest ik groeien in mijn rol als moeder. Ik heb het worden van moeder ervaren als een aardverschuiving, en ik heb het ook zwaar gehad. Ik moest ook wennen aan het feit dat ik niet meer zomaar de deur uit kon gaan zoals ik gewend was. Ik moest ineens nadenken over alles wat ik deed. Ik heb op sommige momenten ook het gevoel dat ik op stap moet, gewoon Hellen zijn en even mijn verantwoordelijkheden voor een deel bij iemand anders neerleg.
Laten we stoppen met veroordelen, want 1 ding is zeker… Niemand is perfect.
Afbeelding moeder en kind via shutterstock
Anja says:
Tja, wat moet ik daarop zeggen? Ik ben bewust jong moeder geworden (nog net een paar dagen voordat ik 20 werd), ik was getrouwd met de liefde van mijn leven, we hadden een eigen huis gekocht en waren er klaar voor. Ja, ik heb te maken gehad met heel veel vooroordelen, maar dat kon me weinig boeien. Heb ik fouten gemaakt? Zeker, maar zoals je schreef: daarbij speelt leeftijd geen rol. Nu is mijn oudste bijna 18 en de jongste bijna 16 en ik ben nog heerlijk jong. Ik heb er geen spijt van :) Ben het wel met je eens dat sommige meisjes een kind als compensatie willen en er eigenlijk nog niet rijp voor zijn of zelfs ongeschikt zijn, maar ja, wie ben ik om dan iemand te veroordelen.
Hellen says:
Als je er klaar voor bent, dan ben je er klaar voor ? .. Ik ben 35, en bij mij begint pas alles net m.b.t. opvoeden, keuzes maken, etc. Gek eigenlijk hoe makkelijk andere mensen een oordeel hebben. Ik heb tot mijn 30e een nogal onrustig leven geleidt, wat ook door had kunnen denderen in de zorg en opvoeding van mijn dochter.. En dan wordt iemand van 19 jr die in een stabiele, rustige en verantwoordelijk situatie leeft, veroordeeld.. Is toch gek..
Bedankt voor het delen van jouw verhaal ☺
Anja says:
Ach ja, dat veroordelen was zelfs bij bepaalde doktoren te merken helaas. De een is er wel klaar voor de ander niet. Ligt er misschien ook aan dat ik zelf hele jonge ouders heb en dus zag dat het gewoon kon. Bovendien was het altijd al mijn wens om jong moeder te worden (en nee, ik ben nooit een poppenmoeder geweest, sterker nog: ik was een echte tomboy hahaha).
Claudia Diependaal says:
Ik was 15 bij mijn eerste kind. In oktober 27 jaar geleden. Ik wilde 35 minstens zijn zei ik ervoor ik wilde nl op de OK werken. Dat is het niet geworden. Maar ik ben wel met nr 2, een opleiding voor verpleegkundige gaan doen. Mijn oudste was toen 9 en mijn 2e 1.5 ik was toen net uit elkaar. Met nr 3 in mijn buik ben ik dat diploma gaan halen op de uitreiking. Het kan dus allemaal wel. Ook als je pas 15 bent. De meiden die ik idd op tv zie dan denk ik pfffff help wat moet ervan terecht komen allemaal. Maar nu worden ze allemaal over een kam geschoren dat kan natuurlijk niet.
Ik denk trouwens dat het merendeel van de jonge moeders, jij vraagt ik draai ?, meer geholpen zijn met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt soms.
Hellen says:
Jeetje wat een doorzetter ben je! Op je 15e al zoveel verantwoordelijkheid dragen… Mooi verhaal om te lezen, dank je wel. Een opleiding begonnen met 2 jonge kindjes, heb ik sowieso respect voor.. Dat zou mij echt niet lukken..
Kelly says:
Wauw wat knap zeg! Respect dat je op zo’n jonge leeftijd er gewoon voor bent gegaan!
Gerdi says:
Hier was ik 18 toen ik moeder werd van m’n oudste, niet een bewuste keuze maar soms kom je voor de keuze te staan. Ik had net m’n eerste jaar HBO studie achter de rug en woonde nog thuis. Dus toen moesten we op zoek naar een huis, m’n studie goed gaan plannen en alles regelen voor de komst van een babytje. Nu zijn we bijna 6 jaar verder, heb ik mijn HBO studie zonder vertraging afgemaakt, werk ik in het ziekenhuis en hebben we vorig jaar ons eerste koophuis gekocht.
Angeline says:
Wat fijn om te lezen dat niet iedereen zo negatief denkt over tienermoeders. Ik werd op mijn 19e zwanger van en beviel toen ik net 6 dagen 20 was. Heb mijn opleiding gewoon afgerond en had gewoon werk in die periode. Toch werd er heel negatief gedaan door bepaalde collega’s op de werkvloer.
Cynthia says:
Ik was een tienermoeder in 1997. Ik deed het top, was een super moedertje. Maar wat moest ik nog vreselijk veel over mezelf leren. Ik wist amper wie ik was. Daarom raaf ik het mijn dochter af. Ik adviseer ze om eerst zichzelf te vinden.