Mijn moeder appte mij laatst op een avond dat het die avond bij RTL Late Night over haar ging, weigeroma’s. Ik had me er nog niet in verdiept en dacht weigeroma? Maar je vindt het toch hartstikke leuk om oma te zijn? Wat klinkt dat negatief zeg! 

Wat is een weigeroma

Totdat ik me er verder in verdiepte en erachter kwam dat het betekent dat ze een oma is die geen vaste dag in de week wil ‘oppassen’ op de kleinkinderen. Ja, dat heeft ze geweigerd, die vaste dag in de week. Ik heb het nog wel geprobeerd, maar nope, ze wilde niet. En dat wist ik eigenlijk ook allang.

Mijn moeder is een weigeroma

Ik krijg het bijna mijn strot niet uit, maar mijn moeder is dus een weigeroma. Wat dus echt niet betekent dat ze weigert om oma te zijn, want dat is ze maar wat graag. En ze doet het met verve. Maar ze is niet de oppasoma die je veel om je heen ziet op het moment. Die oppasoma die elke week een dag (of zelfde meerdere dagen) oppast, zodat de ouders aan het werk kunnen.

Mijn moeder heeft namelijk een leven

Mijn moeder werkt namelijk zelf. Ze was vroeger altijd thuis voor ons, totdat mijn zusje naar het voortgezet onderwijs ging. Toen werd het tijd om lekker zelf weer aan het werk te gaan. En dan zal ze dat nu weer laten beïnvloeden door kleinkinderen? Nee, natuurlijk niet! Dat mogen de ouders lekker zelf regelen. En dat doen we dan ook graag. In het begin vond ik dat stom, mijn schoonmoeder ging namelijk wel een dag oppassen, maar mijn eigen moeder niet. Ik had stiekem wel gehoopt dat mijn moeder nog bij zou draaien, maar ze was hier echt heel stellig in.

Ik ben blij met onze weigeroma

Want ik hoef maar te roepen en mama staat voor mij klaar. “Mam, ik moet onverwacht langer doorwerken.” “Oh is goed, ik haal Quinten wel op.” “Mam, ik zou wel graag een keer in het weekend met Dion op stap willen.” “Ooh, dan mag Quinten wel gezellig bij ons slapen, leuk!” “Mam, ik kan over een halfuurtje bij de huisarts terecht.” “Ok, ik kom er wel even aan!” Ze staat altijd voor ons klaar. Wat wil je nog meer?

Steeds meer weigeroma’s

Als je het nieuws hebt gevolgd, zul je er vast iets over gezien hebben. Er komen steeds meer weigeroma’s. Steeds meer oma’s die geen vaste dag willen oppassen. Oma’s met een eigen leven. Die zelf nog werken en hun vrije tijd niet constant in het teken van kleinkinderen en luiers willen hebben staan. Ze hebben immers ons ook al groot gebracht, en dat was net zo’n dagtaak als wij nu aan onze kinderen hebben. En wees eerlijk, zo worden opa’s en oma’s geen onderdeel van de opvoeding, maar gewoon weer de verwenopa’s en oma’s, zoals ik ze ook van vroeger ken. Heerlijk!

Dus laten we gewoon stoppen met het woord weigeroma / weigeropa. Want serieus, ze weigeren toch niet om oma of opa te zijn? Júist niet!