Nancy | Het was te veel voor Senn

Het was te veel… Een geschreeuw door de supermarkt heen. Nancy staat in standje negeermodus en heeft Senn aan zijn polsje vast en loop stevig door. Zo stevig zodat hij geen kans heeft om op de grond te gaan zitten of te gaan liggen. Ze ziet de afkeurende blikken en krijgt wat opmerkingen “zo die kan er wat van”. Ze negeert ze en loopt door met één doel, zo snel mogelijk pakken wat ze nodig heeft….

Het was te veel

Het was te veel voor Senn. Na een intensieve ochtend in het ziekenhuis voor zijn ci evaluatie, daarna zijn broer ophalen en ook nog even spelen bij zijn tante om vervolgens naar de zwemles te gaan. Bij de zwemles van Vinz viel hij al bijna in slaap in het hokje.

Dit zijn echt de moeilijkste situaties aan het doof zijn van onze heren.

In de winkel mocht Senn in de eerste instantie zelf lopen. De afspraak is, je mag zelf lopen als je jezelf netjes gedraagt en overal van afblijft anders ga je in de wagen. Vol goede moed en vertrouwen in mijn vermoeide 3 jarige peuter liet ik hem zelf lopen. Ik had natuurlijk geen winkelwagentje gepakt want ik had maar twee dingen nodig. Eenmaal door de poortjes begon het al. Fruit, leuk. Senn denkt overal aan te mogen komen en in te mogen knijpen. Ik wijs hem erop dat dit niet de bedoeling is en we verder gaan lopen. Senn blijft doorgaan, en knijpt nogmaals doodleuk in een druif. Ik herhaal mezelf nog eens en steek mijn hand uit om hem mee te nemen. Deze reactie van mij wordt beantwoord met een oerkreet. Senn gooit zich op de grond zijn ci’s vliegen van zijn hoofdje af ogen dicht, communiceren onmogelijk. Dit vind ik echt de moeilijkste situaties aan het doof zijn van onze mannen. Ik kan niets meer doen als hem nu meenemen. Ik zet hem neer, probeer te gebaren zodat hij het ziet, maar zijn ogen zijn dicht. Pak zijn polsje en neem hem mee. Zijn ci’s bungelen aan de touwtjes. Senn schreeuwt, Senn schreeuwt echt enorm hard.

Mijn vizier is gericht op ons doel, boter en melk.

Ik besluit te gaan voor ons doel, boter en melk. Regelrecht loop ik op de koeling af. Ondertussen is Vinz zo enorm lief aan het helpen. Hij draagt voor mij de boter en hij vind zelfs de melk. Senn sleep ik nog altijd schreeuwend in een rap tempo mee. We moeten nu echt de vaart erin houden zodat hij wel mee moet lopen. Ik heb het heet, het zweet druipt over mijn rug heen en ik kan alleen maar denken ik wil weg hier. Bij de kassa maakt een medemoeder de opmerking, komt goed. Deze opmerking doet me goed. Ze begrijpt me. Ondertussen is Senn nog altijd aan het schreeuwen. We rekenen af en het kassameisje vraagt of ze een spekje mogen. Ik wijs naar Vinz en zeg hij mag wel een spekje. Vinz kan het niet laten om te zeggen dat hij wel lief is.

Snel lopen we over de parkeerplaats naar de auto. Ik zet Senn erin, hij schreeuwt verder. Nog steeds geen communicatie mogelijk dus besluit Vinz zijn stoel maar even naast me te zetten. Eenmaal aan het rijden wordt Senn rustiger om vervolgens in een vredige sfeer thuis aan te komen.