Speen afwennen: hoe moet dat nou?
Mijn lieve Quinten is ondertussen bijna 2,5 en ondanks dat ik van dat koppie met zo’n speenbekkie enorm smelt, vond ik het toch een keer tijd worden dat meneer begint met zijn speen afwennen. En of dat nu een uitdaging is voor hem of meer voor mij, daar vertel ik je nu meer over.
Poging 1 speen afwennen: mindset
Poging één had te maken met een zwangere vriendin. Als die baby er zou zijn, zou Quinten zijn speentje af moeten geven aan de baby (natuurlijk niet echt, maar voor zíjn idee), omdat de baby de speen veel meer nodig zou hebben. Alleen kwam de baby vlak voor onze vakantie en wij hadden écht geen zin aan die speenshit op vakantie. Gevalletje ABORT MISSION! En na de vakantie kwam het er gewoon niet meer van. Gevalletje van uitstel komt afstel.
Poging 2 speen afwennen: alle speentjes kapot
Met een fervent speenzuiger in ons midden, was mínstens in elke tas en elke kamer een speen te vinden. Op het hoogtepunt waren er denk ik een stuk of 8 in ons bezit. Zoonlief begon echter te bijten op zijn speentjes. De eerste paar die kapot waren heb ik zelf weggegooid, maar toen er nog maar 3 over waren ben ik erover gaan praten met hem. Ik heb hem uitgelegd dat er niet meer zoveel speentjes over zijn en dat we weg moeten gooien als ze kapot gaan. Speen 3 was kapot en dit heb ik hem laten zien en vervolgens weggegooid. Speen 2 ging een paar dagen daarna kapot, ik heb hem verteld dat hij er hierna nog maar één heeft en ik geen nieuwe meer ga kopen. Hij heeft zelf speen 2 in de prullenbak gegooid. Speen 3 ging in de avond kapot. We hebben hem uitgelegd dat hij er nog één nachtje mee mag slapen en dat we hem dan weg gaan gooien.
Zijn reactie?
Dat was allemaal dikke prima! ‘s Ochtends stond hij om 6.45 uur naast ons bed, in geuren en kleuren te vertellen dat hij zijn speentje straks gaat gooien. Dat had hij goed onthouden! We hebben nog lekker even samen in bed liggen keuvelen en voor het tandenpoetsen heeft hij zijn speen weggegooid. Helemaal zelf. En wie moest er slikken? IK dus. We zijn samen naar de Action gegaan en we hebben stickers en een boekje gegooid. Elke keer als hij zonder speentje gaat slapen, krijgt hij een sticker in zijn boekje.
Eerste keer slapen zonder speen
Op het moment dat ik dit schrijf is het 13.27 uur en ligt meneer al een uur in bed. Hij wilde even op de plank boven zijn bed kijken (daar lagen altijd speentjes) of er écht geen speentjes meer waren. Die waren er niet en hij is heerlijk gaan slapen. Wow… Dit had ik écht niet verwacht. Hopen dat het zo goed blijft gaan. Als ik had geweten dat het zo makkelijk zou gaan, had ik het waarschijnlijk eerder aangepakt.
Ik ga dat speenbekkie missen. Waarschijnlijk meer dan hij. Ik mis al zóveel aan het feit dat hij echt geen baby meer is. Maar ik ben ook zó trots op hoe hij nu als peuter is. Mijn lieve, slimme, dappere ventje, die eigenlijk al een hele vent is.
Hoe hebben jullie het speen afwennen aangepakt? En hoe ging dat?
Manon says:
Oh dat ging best wel makkelijk dan voor quinten . Voor jou iets moeilijker zo te lezen
Cassandra says:
Leia gooide het ding er na 4 maanden uit zichzelf uit. Wilde er niets meer van weten, dus wat dat betreft ben ik maar een verwende moeke haha!
Melanie says:
Jij hebt genoeg ellende gehad met jouw meiske, dan mag dit toch wel makkelijk gaan ?
Rachel says:
Wij hebben een soortgelijke ervaring gehad. Ik wilde het niet doen als de baby er net was en daar ben ik maar wat blij mee. Hij had zo’n enorme last van nachtangsten. Een paar weken terug heeft hij zelf de speen weggegooid en gaat het nu helemaal prima. Af en toe pakt hij hem nog van zijn broertje, maar binnen een paar seconde kan ik deze afpakken en veilig wegleggen.
Maaike says:
Wat fijn dat het zo goed is gelukt. Hier hielp een boekje en er een doorzetten met moeilijk inslapen ook goed.