Andrea | Een ode aan de stiefmoeder

Een ode aan de stiefmoeder; De naam stiefmoeder roept nog altijd wat negativiteit op. Sommigen zeggen dan ook liever “lief-moeder” of “plus-moeder”. Zelf heeft Andrea hier natuurlijk ook ervaring mee. Zij heeft persoonlijk nooit veel moeite gehad met de term. Ze wist dat ze haar best deed en niet zo’n kreng was als de stiefmoeder van Assepoester. 

Een ode aan de stiefmoeder

Toch is het een titel die je, wanneer de kinderen van jouw partner jou accepteren en je lief vinden, met trots mag dragen (natuurlijk ook als het niet al te soepel gaat, wat helaas vaak zo is). Het is namelijk niet niks om “andermans” kinderen zomaar, onvoorwaardelijk in je armen te sluiten.

Voor de kids is het ook aanpassen geblazen

Wanneer er sprake is van stiefmoederschap is er in het leven van de kinderen ook al het één en ander gebeurd. Een scheiding waarbij verlies geleden is. Hun vaste, vertrouwde leventje stortte als een kaartenhuis in elkaar. Dat is niet niks, dat doet iets met ze. Hoe oud de kids ook zijn, het merendeel hoopt nog altijd dat papa en mama weer samen in 1 huis gaan wonen. Ook al beseffen ze vaak al op jonge leeftijd dat dat misschien niet handig is maar toch! En dan krijgt papa ineens een nieuwe vriendin! Zomaar een andere vrouw die ineens het inmiddels nieuwe vertrouwde  leventje weer opschut. Ze waren net gewend met papa alleen, alles liep zoals het bij papa liep en dan komt daar WEER verandering in. Hoe pak je dat dan slim, maar vooral goed aan in het belang van de kids?

De eerste ontmoeting

Ik stond op exact datzelfde pad. We waren samen blij en gelukkig, spraken veel over de kids, wisselden bij allerlei gelegenheden foto’s uit over de kids en ja, dan komt dat moment. Ook al zijn er prima boeken ter ondersteuning, uiteindelijk is iedere situatie uniek. Jullie als partners ( met eigen littekens) zijn uniek en ook de kinderen zijn niet in een standaard boekje te beschrijven.

Ons idee was om er een dagje op uit te gaan met de kids. Met beide “setje”  kids apart. Laten ze maar eerst eens aan ons wennen, de andere kinderen komen later wel.  Ik besloot dat ik degene was die “later” zou komen (kids werden opgehaald bij moeder).                    Dit omdat in mijn optiek papa met zijn kindjes een eigen plekje heeft, met al een eigen leven. Het leek me niet juist om dan al gezellig bij hen THUIS te zijn terwijl zij aankomen. Heeft met een soort vertrouwen te maken, inbreuk op hun privacy, zo voel ik dat tenminste.

cadeautjes meenemen leek me ook geen succes. Ze moeten me lief vinden zoals ik ben en om wie ik ben en niet omdat ik iets leuks of lekkers mee zou nemen. En zo zijn we in 2 weken tijd, in de winterse kou 2x naar een dierentuin geweest (BRR). Bij zo’n uitje hoef je niet continu te praten, tegenover elkaar te zitten of te verwachten van de kids dat ze volle aandacht hebben voor jou. Stapsgewijs groeit het dan op een relaxte manier. Voor ons heeft het bij beide setje kinderen erg goed gewerkt.

En de ex dan?

Ja, dat is een vraag die heb ik zo vaak gekregen! Is ze wel leuk? Zie je haar wel eens? Is ze knap, haha ja dat is ook altijd een leuke. Gelukkig heb ik altijd goed met “de ex” gekund. En nog! Ik noem haar eigenlijk liever de moeder van de kids, dat klinkt respectvoller, al ligt ex gewoon makkelijk in de mond.

We belden zo nu en dan indien nodig, overlegden via Whats app en eens per week haalde ik de kids  bij haar op. Op een dag vroeg hun oudste of zij en ik vriendinnen waren. Ik moest er om lachen en vroeg hem waarom hij dat dacht en of hij dat fijn zou vinden. Hij antwoordde: jullie kletsen altijd nog heel lang met elkaar en doen aardig. Een groter compliment konden we niet krijgen en dit deelde ik dan ook direct met haar. En ja, een sprookje ist niet hoor. Natuurlijk heb ik weleens gedacht van; jee moet dat nu echt zo? Of; waarom pak je dat zo aan? Maar dat zal ongetwijfeld andersom ook zo zijn. Lijkt me ook menselijk en normaal.

Mijn kids hebben een stiefmoeder!

Ja, zoals ik stiefmoeder ben, is er ook iemand stiefmoeder voor mijn kids. Vaak kreeg ik de vraag of ik dat niet heel lastig vind. Mijn vaste antwoord was dat ik, zolang ze lief is voor de kids, het geen enkel probleem vind. Het kan zelfs goed voor ze zijn. Ergens lijkt men altijd te denken dat er een competitie gaande is. Zo zie ik dat totaal niet. Ik ben hun moeder en sta op de eerste plaats en zal ook altijd hun moeder blijven. De stiefmoeder van mijn kinderen spreek ik eigenlijk nooit. Soms onhandig want ik weet  van de andere kant hoe fantastisch het is om juist met een “medemoeder” over je kinderen te kunnen overleggen. En ja ook in dit geval denk ik weleens; goh waarom gaat dit zo, of jee dat was niet handig in het oog van de kids, maar anderzijds kan ze als geen ander de haren van dochterlief prachtig vlechten. Dat kan ik dan weer niet.

Zo heb ik de moeder van mijn stiefkinderen ergens in het begin van ons contact gevraagd of ze, wanneer ze iets opmerkte aan de kinderen dat met mij te maken had, ze mij dit wilde melden. Dat ik, wanneer haar kinderen bij ons zouden zijn, ik hen zou behandelen al ware het mijn eigen, maar dat ik meer dan besefte dat niet ik, maar ZIJ de moeder was. Gelukkig was zij de persoon die zei; ik zie het alleen maar als een voordeel, ze hebben nu  4 mensen die veel van ze houden.

Een ode aan de stiefmoeder is echt wel op zijn plaats. En nee, niet altijd! Soms is erg gewoon weinig goeds aan wanneer je kijkt naar het belang van de kinderen. Maar laten we met elkaar, voor we oordelen eens goed nadenken, het is namelijk nogal een taak. Ze geeft zoveel om de vader van de kinderen dat ze zijn kinderen die hij wel met een heel andere vrouw kreeg, ook omarmt. Wel pleit ik ervoor dat vaders ( en vice versa natuurlijk bij stiefvaderschap) goed en eerlijk blijven communiceren met de kids. Op iedere leeftijd kan dit, op een manier die bij hen past. Kinderen zijn zo ontzetten loyaal naar de ouders. Dat is een feit dat echt te weinig aandacht krijgt. Ze weten wat ouders willen horen. Houdt het contact met je kids close, laat ze eerlijk mogen zijn. Ook als dit betekent dat ze je nieuwe partner zo nu en dan minder positief benaderen. JIJ koos voor deze partner, niet zij!  Zij waren er eerder en verdienen jouw volle aandacht. 

*voordat ik mensen het gevoel geef dit van 1 kant te belichten, het gaat hier net zo goed over de stiefvaders.