Andrea | Normen en waarden VS je eerlijke zelf blijven

Etiquette, fatsoen, normen en waarden VS lekker je eerlijke zelf blijven – Met voorgaande lopen we allemaal weleens te stoeien. Zeg je, wanneer iemand je vraagt of je die broek mooi vind, eerlijk dat hij eigenlijk voor geen meter zit? Breng je het tactvol of lieg je (om bestwil)?  Nu is Andrea graag overwegend eerlijk, maar wel met tact. Maar hoe doe je dat met je kids? Hoe breng je ze de juiste tact, fatsoen en normen en waarden bij?

“Mam, vind jij dat een mooie meneer?”

Ik kan me een voorval herinneren terwijl ik boodschappen deed met mijn dochter. We stonden samen uitgebreid naar een schap te staren toen er een man naast ons kwam staan.  Van kruin tot teen zat hij onder de tatoeages, zijn haren waren ‘nogal’ verwilderd en hij zag er zeg maar niet echt schoongewassen uit. Dochterlief stond hem ongegeneerd te bekijken, gewoon zonder gêne zoals alleen kinderen dat nog kunnen. De man stond op nog geen meter van mij af toen ze me nieuwsgierig maar hardop vroeg: “mam, vind jij dat een mooie meneer?”. Pff, uiteraard was ik niet de enige die dit kon horen. En wat antwoord je dan?

Zoals ook die andere keer, ja ook in de supermarkt, want dat is echt de ‘spot’ waar kids je graag lijken uit te dagen. Een dame met een flinke omvang stond naast me. Ik zag de grote ogen al kijken en probeerde nog in een ander gangpad terecht te komen, maar helaas. “Zo mam, die mevrouw heeft wel heel veel boodschappen nodig hè, als je ziet hoe dik ze is dan moet ze wel enorm veel eten”. ZUCHT!

Etiquette, fatsoen, normen en waarden

Thuisgekomen heb ik maar even een momentje gepakt. Zeg kids, luister eens………………………………In een dappere poging, op een zo pedagogisch mogelijke manier, probeerde ik uit te leggen dat je soms beter dingen kan denken dan hardop zeggen. Dat je ook die vraag kan bewaren voor als je bijvoorbeeld later in de auto zit. Dat een simpele vraag of opmerking mensen soms kan kwetsen. Dat je….nou ja je vat het wel. Natuurlijk kreeg ik eerlijke reacties en weerleggingen. “Ja maar mam, die mevrouw was toch ook onwijs dik? Waarom eet ze dan zoveel dat is toch ook niet slim? En die meneer, mam die zag er toch wel heel raar uit hè, dat vind jij ook, dat weet ik zeker”. Hiervoor krijg je dus geen ‘bijsluiter’ bij de geboorte.

Het mooiste was één van de keren erop in, jawel, diezelfde supermarkt. Een dit keer extreem magere vrouw liep me voorbij. Ze leek niet volledig gezond en eerlijk is eerlijk, ja ze viel hierdoor op. Ergens voelde ik de eerste zweetdruppels al komen toen 2 grote bruine ogen deze dame vol nieuwsgierigheid volgden. We passeerden de dame in kwestie en ja hoor, daar kwam ie: “dus over zo’n mevrouw mag ik niet zeggen dat ze er gek uit ziet?”. Precies, DAT ja!

lekker je eerlijke zelf blijven

Hoe moeilijk vind ik het om die kinderlijke onschuldigheid te combineren met een vorm van normen en waarden, empathie en ja, heet het fatsoen? Ze zijn goudeerlijk en zeggen wat wij soms allemaal al denken of dachten. Je leert ze dat ze eerlijk mogen zijn, maar als ze het dan zijn zeggen we vervolgens dat dat niet helemaal handig is. Ik wil ze zo graag leren dat ze van hun hart geen moordkuil maken. Dat ze zich echt niet altijd hoeven aan te passen en eerlijkheid enorm belangrijk is. Dat dat een basis is voor een vertrouwensband enz enz. Maar dat ze hierin een tactvolle weg vinden. Dat die meneer met die tatoeages daar nu eenmaal  zoveel van houdt dat hij ze overal wil hebben en dat wanneer hij dat mooi vind, het prima is.

En ja, dat zij dat niet mooi hoeven te vinden. Dat die behoorlijk dikke mevrouw misschien wel ziek is en al een hele poos medicijnen gebruikt waarvan je soms ook veel kilo’s kan aankomen. En ja, ook ik ben eerlijk en zeg dat sommige mensen gewoon veel te veel eten en daarom gewoonweg dik zijn. Dat het hun eigen keuze is en wij daar geen oordeel over mogen vellen. En dan die extreem dunne  mevrouw. Misschien is ze ziek, of ziek geweest. Doet ze heel erg haar best om weer een gezond gewicht te krijgen maar lukt haar dat niet. Dan kan die opmerking van jou, lieve kleine meid, heel vervelend zijn.

Het lijkt erop dat naarmate ze ouder worden het langzaam een beetje beginnen te begrijpen. Soms kan ik met mijn ogen nog net een opmerking tegen houden en komt het na afloop uiteraard wel bij mij terug. Maar ergens, ergens vind ik die kinderlijke onschuld ook zo fijn. De wereld is al zo gevuld met problemen. Vaak ook ontstaan door oneerlijkheid, fatsoen-missers of gebrek aan normen & waarden. Ik ga vrolijk verder met het opvoeden. Soms zal er een pedagogische-mama-blunder tussen zitten maar in de kern heb ik prachtige kids die het goed doen. Dat worden vast enorm leuke volwassenen.

Afbeelding: Shutterstock