Andrea | Ontspullen

Ontspullen ….een nieuwe trend of een eeuwenoud iets? We kennen allemaal wel de term “onthaasten”.  Je kiest ervoor meer tijd te maken voor jezelf, meer rust te creëren in de praktijk en in je hoofd. Ontspullen doet dat eigenlijk ook. Ik kwam laatst een artikel tegen over een dame die besloot eens heel grondig naar haar woning te kijken. Hoeveel spullen staan daar? Wat gebruik je werkelijk en wat eigenlijk nooit? Naar aanleiding van een overlijden in de directe omgeving zag ze in dat de spullen die jij verzameld uiteindelijk uitgezocht en weggegooid worden door anderen. Oké, dit klink cru en best lelijk als je nog in de bloei van je leven bent.  Maar het zette mij wel aan het denken. 

Voor wie bewaar ik het?

Voor wie bewaar ik mijn spullen? Wat doe ik NU met al die spullen? Mijn moeder bijvoorbeeld bewaarde veel schoolschriftjes e.d. Lang niet alles hoor, das ook geen doen weten mijn medemoeders. Ik ging trouwen en vertrok een middagje naar de zolder van mijn ouders om alles uit te zoeken. Heel eerlijk? Misschien heb ik 2 schriftjes bewaard en uiteindelijk de rest weggemikt.    Niet omdat ik het niet leuk vond, niet omdat ik het niet waardeerde dat mijn moeder deze dingen bewaard had, maar ik dacht; wanneer ga ik hier nog naar kijken?

Nu moet ik toegeven; opruimen is MIJN ding! Ik vind het geweldig!! De rust en letterlijk ruimte creëren in chaos vind ik prachtig. Dacht er ooit over om er mijn beroep van te maken: personal organisor. Maar terug naar de vraag; “voor wie bewaar ik het?                                                                  Ga eens in je woonkamer/ slaapkamer/ berging staan ( een zolder is ook altijd leuk!) en kijk eens om je heen. Zijn er dingen die je daar maar hebt staan en liggen waarmee je eigenlijk al jaren niets doet? Zou het zomaar kunnen zijn dat je er het komende jaar ook niets mee doet? Dat het stof ligt te happen en het eigenlijk “waardeloos” is geworden?

Ontspullen is goed voor je gezondheid

Ontspullen is ook nog eens goed voor je gezondheid. Hamsteraars hebben meer last van het stresshormoon cortisol. Sinds mei 2013 is hamsteren zelfs een officiële psychische stoornis.

Natuurlijk moet je nu niet direct in de stress schieten als jij iemand bent die niet makkelijk afstand doet van je spullen. Je kledingkast uitpuilt omdat je denkt; je weet maar nooit wanneer ik die broek weer pas of dat shirtje blijft leuk al heb ik het al 2 jaar niet gedragen. Ik praat je geen stoornis aan!!  Wel merk ik aan mijzelf dat wanneer ik teveel spullen in mijn huis heb, ik erg onrustig wordt. Ik word enorm druk in mijn hoofd. Opruimen doet dan wonderen. Ik start en ga door tot ik letterlijk niet meer kan! Of dat gezond is is ook de vraag, maar ik krijg er energie van! Ik raak de drukte (stress) in mijn hoofd kwijt en daarnaast maak ik vaak vele anderen weer blij.

In de drukte van alledag heb ook in er niet altijd tijd voor om dit consequent bij te houden. Wel zijn de kledingkasten van mijn kids altijd up to date. Wat niet past, niet helemaal mooi meer is gaat direct weg. Is het nog mooi dan gaat het naar de tweedehandswinkel of naar vrienden die het nog kunnen gebruiken voor hun kids. Zou ik mijn kids er niet meer in laten lopen dan gaat het in de container.    Zo grijp ik nooit mis en houd ik overzicht. Op dit moment sta ik ook weer op zo’n punt. Na de kerstdagen ruimde ik de boel weer op. Ik zag hoeveel ik eigenlijk overal heb staan aan prulletjes, nog een paar vaasjes die ik al jaren niet gebruikt heb enz. Dat moet weer anders!

Nadenken of verstand op nul?

Ik sta voor de vraag of ik hierover nu goed ga nadenken of dat ik met mijn verstand op nul vuilniszakken pak en alles wegmik. Ik gok erop dat ik het type ben dat alles met mijn blik op oneindig wegmik. Dat is wel een beetje op z’n Andrea’s. Zo gaf ik regelmatig kleding weg van mijzelf. Er zijn momenten geweest waarop ik een leuk shirtje vond in de kledingzaak waar ik werkte die ik dan perfect vond passen bij de ene rokje. Thuisgekomen op zoek naar dat rokje en guess what? Die vond ik nergens. Oh ja, die heb ik al weggedaan ☺. Of dat ik mijn zus een compliment gaf en ze zei: “dat is een shirtje van jou geweest hoor”. Whaha, echt waar! Maar spijt? Nee ik heb echt nooit spijt gehad. Misschien ben ik daar ook te nuchter voor. Weg is weg. Spijt heeft ook geen nut.

Maar de gedachte dat stel mij iets overkomt, wat gebeurd er dan met al mijn spullen? Hoeveel waarde hechten anderen daaraan? En wat doe ik hen aan om alles maar te bewaren neem ik deze keer wel mee. Laat los wat je niet meer nodig hebt, wat je al tijden niet hebt gebruikt of wat al jaren ligt te verstoffen. Bepaal de waarde van de spullen die je wel wilt bewaren. En geef het een mooi plekje. Zo leer je ook je kids dat je niet alles kan bewaren. Dat ze dingen leren loslaten, leren weggeven of delen met anderen. Misschien wel mensen die het iets minder hebben dan wij.

Niet alleen een praktische boodschap maar ook eentje die hen leert nadenken over de waarde. De waarde van spullen, maar ook de waarde van het leven. Dat materialisme uiteindelijk geen waarde heeft boven vriendschap, liefde of wat dan ook maar.

Ik ga (deze keer) stapsgewijs aan de slag. Van boven naar beneden. Ik kan niet wachten!

Hoor ik jou nu zeggen dat dit iets is dat vaak zo rondom de start van de lente gebeurd? Klopt! Maar ken je mij dan weet je dat ik iemand ben die het graag weleens anders wil doen dan anderen. Vind ik leuk! Gewoon op z’n Andrea’s omdat dat kan!

Ga jij ook bezig met ontspullen?

 Afbeelding huis vol troep via shutterstock