Andrea | Respect VS respectloos, hoe breng je dit je kinderen bij?
Respect VS respectloos, hoe breng je dit je kinderen bij?
Mam, wat is respect? Waarom is dat belangrijk? Oef dat is best weleens moeilijk uitleggen, zeker wanneer het gaat om kleine kids. Hoe leg je dat nu in Jip en Janneke taal uit?
Afgelopen week werd onze stad opgeschrikt door een ernstig ongeval. Een jong leven werd weggevaagd tijdens een auto ongeluk. Ondanks dat dit helaas nog wekelijks (misschien wel dagelijks gebeurd) werd dit landelijk nieuws. En de reden hiervoor? Die had alles te maken met RESPECT en voornamelijk nog meer met “RESPECTLOOS”!
Sensatie
Wanneer er een ongeluk gebeurd is er altijd sensatie. Politie snelt toe vaak gevolgd door een ambulance en soms zelfs door de brandweer. Ja, dat is actie! Ook in ben jong geweest en natuurlijk ben je dan nieuwsgierig. Wat zou er gebeurd zijn, even kijken. Zo ging het ook deze week in Almelo. Op een vrij drukke plek, bij het winkelcentrum en de apotheek waar ook ik regelmatig rijd en loop met mijn kinderen. Gelukkig was ik er deze keer niet.
Een auto reed een jongen aan. En dat er dan mensen zijn die kijken of ze hulp kunnen bieden dat is prima, nee wat zeg ik dat is een MUST! Maar wat zo ontzettend shockeerde waren de mensen die op dat moment besloten dat ze dit moesten filmen!! Misschien ben ik raar maar het eerste dat in mij opkwam was; hoe haal je het in je hoofd om dit te doen? Serieus? Een keertje een jointje nemen uit nieuwsgierigheid, spijbelen, veel te laat thuiskomen uit een discotheek…….dat is ergens te begrijpen en hoort bij het volwassen worden.
Maar filmpjes maken tijdens een ongeluk? Terwijl iemand daar op de grond ligt en in dit geval lag te vechten voor zijn jonge leven? Ik kan en wil er niet te lang over nadenken want het maakt me misselijk. Kotsmisselijk! Hoe haal je het in je hoofd! Überhaupt….als er een ongeluk is gebeurd en jij kan geen hulp bieden wat sta je daar dan te staan? Heb respect en verlaat deze plaats. Geef letterlijk ruimte aan de hulpverleners. Helaas was er in dit immens verdrietige geval weinig ruimte voor respect. Er werd gevochten voor het leven maar dit mocht helaas niet meer baten. En ondanks dit feit bleek het voor enkele respectloze mensen een leuke start voor het delen van deze beelden op social media.
Nogmaals; hoe haal je het in je hoofd? Heb je dan geen greintje fatsoen? Totaal geen integriteit? En nee, waarschijnlijk heb je geen seconde nagedacht over de gevolgen van het publiceren van dit filmpje. Kwam het geen moment in je op dat het hier ging om een mens? Een mens van vlees en bloed met een vader en een moeder? Misschien een broer of zus, vrienden, opa’s en oma’s? Ik weet niet hoe het voelt om een kind te verliezen. Ik heb het wel van dichterbij meegemaakt maar alleen de gedachte eraan laat mijn maag omdraaien. En moet je dan voorstellen dat je op social media jouw zoon, jouw kleinzoon en (evt) broer(tje) ziet vechten voor zijn leven. Gewoon, all the way it is. Heb je nog zoveel gevoel in je donder ( zou mijn oma zeggen) dat je je die pijn voor kan stellen?
Mam, wat is respect?
En ja, ook mijn kinderen kregen hier iets van mee. Ze hoorden op school ouders erover praten en enkelen hebben een oudere broer of zus die de beelden ook kreeg. En als ouders onderling spreek je over deze situatie, want hoe verrot is onze wereld al dat jouw kinderen hiermee in aanraking komen of hier zelfs aan meedoen? Misschien dan wel onbewust en in jonge naïviteit?
Ik kwam een filmpje tegen van zijn dansschool, Inner All in Almelo. Zij maakten hun eigen filmpje over Chiel+. Een respectvol filmpje zoals je graag zou willen dat jij, jouw zoon, jouw broer herinnerd zou worden. Ik deel dit soort dingen niet snel op social media, laat staan dat ik er een blog aan wijd maar ik zie er een heel, heel grote opvoedkundige taak in. En nee, laat ik heel duidelijk zijn; het zegt niet dat de ouders van deze delende kinderen iets niet goed hebben gedaan. Dat zij hun kinderen geen respect hebben bijgebracht. Zeker niet! Maar voor mij weer een moment om, ondanks hun prille leeftijd, duidelijk te maken wat respect is.
Terwijl ik met hele dubbele gevoelens het filmpje van de dansschool bekeek, een prachtige, levenslustige jongen zag dansen, in de bloei van zijn leven stormden mijn kinderen op mij af. Want ja, dansen, muziek…dat trekt hen wel. Ik twijfelde, wegklikken of doorkijken. Ik besloot het laatste. Mam wat gaaf en wat kunnen ze goed dansen en wie is dat dan? Ken jij die ofzo? Waarom zet jij die op jouw Facebook dan? Ik vroeg hen of ze zich het ongeluk van deze week konden herinneren, daar bij onze apotheek.
Ja, die jongen is gestorven hè mam. Ja meisje, dat klopt. Is dat deze jongen? Kende jij die? Zonder teveel poespas en details vertelde ik dat ik de jongen niet kende. Zijn familie ook niet, maar dat ik uit respect voor zijn familie dit filmpje op mijn Facebook zet. Dat er mensen zijn geweest die niet goed hebben nagedacht en die gefilmd hebben terwijl de ambulance-mensen deze jongen aan het helpen waren. Ik vroeg hen of ze dat netjes vonden. Nee, das wel gek mam je gaat daar toch geen filmpjes maken als iemand pijn heeft. Het zit er dus wel in…..van jongs af aan, een automatische vorm van respect. Begrip voor dingen die eigenlijk niet kunnen, een geweten.
Omdat ze nog jong zijn wilde ik er niet teveel aan kwijt. Ik legde wel het woord respect uit, voor zover mogelijk. De dikke van dale zegt; respect het door zijn gedrag doen blijken van eerbied (…) als (uiting van) een gevoel van hoogachting of waardering. Dat respect nog veel meer vormen heeft (opstaan voor oudere mensen, bedanken voor het plakje worst bij de slager e.d.) dat komt door de jaren heen vanzelf. Of wordt het vanzelf ook minder? Want wat er in Almelo deze week gebeurde…….dat is compleet respectloos.
Ik wens de familie, vrienden en alle mensen die hem lief hadden, heel veel kracht toe bij het omgaan van dit grote verlies. De mensen die zich aangesproken voelen door o.a. de burgemeester en de politie van Almelo gun ik een cursus respect. Misschien deed je het zonder goed na te denken, maar leer hier alsjeblieft van. Stop er allemaal mee. Heb respect voor leven………….en voor dood.
Afbeelding vrouw op bankje via shutterstock
Ilse van Kreanimo says:
Inderdaad: Hoe haal je het in je hoofd?
Respect bijbrengen aan mijn kinderen doe ik vooral door het goede voorbeeld te geven.
Het uitleggen, dat is geen gemakkelijke!
Andrea says:
Inderdaad dat is altijd het meest waardevolle dat je de kinderen mee kan geven, een goed voorbeeld.
Het uitleggen blijft lastig maar een open gesprek, op leeftijdsniveau, blijft ook belangrijk.
Anneke says:
Mooi geschreven. Ik volg je hier helemaal in. Hoe walgelijk, zeg, om zoiets te filmen. Die arme ouders… wat als ze dit te zien kregen? Ze moeten zo al door het meest gruwelijke wat een mens kan meemaken.
Mooi hoe je vertelt over hoe je kinderen dit wel op de correcte manier bekijken. De wereld is nog niet helemaal om zeep ;)
Andrea says:
Bedankt Anneke! Ja het is te afschuwelijk voor woorden. Maar wij zijn er als ouders om de Kids dit bij te brengen. Zullen de ouders van de “boosdoeners” wellicht ook gedaan hebben…..
Maar goed, alert blijven. Op de jongeren van nu komt zo ontzettend veel af