Biologische vader gevonden | De eerste ontmoeting

De hele dag loop ik als een kip zonder kop door het huis. Ik heb raar geslapen en de spanning giert door mijn lijf. Ik kan wel tegen de muren omhoog lopen want vandaag is dé dag! De eerste ontmoeting met mijn biologische vader…

Vorig artikel gemist? Klik hier

De eerste ontmoeting met mijn biologische vader

Ik zit achter mijn laptop, ik was druk met mijn blog en uit het raam zie ik een man staan met een blauw jasje. Ik herken hem meteen van de foto’s. Ik sta op en loop naar de deur. Mijn knieën knikken als een malle. Ik adem diep in en open de deur. Hé? Hij is weg. Ik loop iets verder naar buiten. Hij was verkeerd gelopen haha! Hij komt op mij af en ik heb het idee alsof ik in de spiegel kijk. Die ogen. Exact hetzelfde! We geven elkaar 3 zoenen en we lopen naar binnen.

Eerst maar even een sigaretje, even de spanning eraf. Maar eigenlijk is die spanning al weggegleden toen mijn ogen, zijn ogen voor het eerst kruisten. De eerste ontmoeting met mijn biologische vader. Hij is het echt! Ik heb hier al van kinds af aan over gedroomd, over nagedacht. Als klein kindje droomde ik iedere verjaardag dat hij mij zou bellen, toen ik puber werd, werd ik steeds meer onzeker en ook bozer. Ik heb zelf een tijd gehad dat het gewoon klaar was. Want ja, hij weet toch dat ik besta? Waarom zoekt hij mij niet?! Achteraf wordt veel duidelijk.

Zoals ik in mijn vorige stuk al beschreef zijn er mensen geweest die een hoop hebben stuk gemaakt. Ik zou niet van hem zijn geweest. Hoe moeilijk zal dit voor hem zijn geweest. En hoe begrijpelijk dat hij afstand heeft gedaan. De middelen waren toen nog niet zo makkelijk met DNA-testen die je gewoon via internet kunt bestellen, waarbij je de uitslag binnen 4 dagen in je mailbox hebt zitten. Dat is toch ook hartstikke maf of niet?!

Het gesprek begint heel vloeiend. Niet te zwaar. Heel spontaan. Als er nog twijfel was, dan is het nu volledig weg. Trekjes, uiterlijkheden. Ik lijk zoveel op hem. Wat is dit moment bijzonder. We kijken elkaar aan en ik schiet vol. Emotie neemt het even van mij over en er komen wat tranen los. Hij is lief, pakt me meteen beet en zegt, “ik laat je niet meer gaan!” Zijn vriendin + haar kinderen zijn ontzettend positief verteld hij mij. Wij zijn welkom. Het doet me goed.

Mijn broertje, (zo leuk! ik heb een broertje!) moet het nog verteld worden. Hij woont bij zijn moeder en over ongeveer 1,5 week zal hij bij zijn papa zijn. Hij wil het mijn broertje graag persoonlijk vertellen, niet per telefoon. Heel begrijpelijk. Ik ben zo benieuwd hoe hij reageert. Ook zoiets bijzonders. Mijn broertje is net als mijn Leia, 6 weken te vroeg geboren. In oktober. De eerste ontmoeting met mijn biologische vader

De vaderschapstest

Ook zijn twijfels zijn volledig weg. Het kan niet anders. Maar toch doen we de test. Samen. We maken er een lolletje van. We moeten elk 4 stokjes, lange wattenstaafjes aan de linkerkant en de rechterkant laten ronddraaien in onze mond. 30 seconden lang. Dus timer wordt erbij gepakt. Twee keer links en twee keer rechts. Ach weet je wat, we maken nog even half kwijlend (want jemig wat een speeksel komt ervan los) een foto voor het blog! Ja, hij weet dat ik blog en hij vind het mooi om te lezen.

Vervolgens stoppen we de staafjes in de bijbehorende envelopjes en komen tot de conclusie dat het laboratorium in de UK zit. Oké, dat had ik niet verwacht. De swaps zijn inmiddels op de post en nu is het wachten op de bevestiging. Want zowel hij als ik weten na onze ontmoeting heel duidelijk dat wij elkaars bloedverwanten zijn. De gelijkenissen zijn té duidelijk!

Bedankt

Het was bijzonder. Heel bijzonder. En nu ik dit schrijf krijg ik weer een beetje plek in mijn overvolle hoofd met gedachtes. Wat ben ik blij dat ik blog. En wat vind ik al jullie reacties ontzettend lief! Het is heel bijzonder om te lezen dat er zoveel mensen meeleven! Dat had ik echt niet verwacht. Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie ontzettend lieve woorden. Want ja, het klopt, het is één grote achtbaan, maar wel één van de leukste ritjes ooit.

Ik heb serieus de hele dag nog niet gegeten, ik kreeg geen hap door mijn keel. Toen hij de deur weer uitstapte had ik meteen honger als een paard dus hebben we meteen maar Chinees besteld haha! Ondanks dat ik ontzettend emotioneel ben, er nog ontiegelijk veel vragen zijn, is dit wel één van de mooiste dagen van mijn leven. Een dag die in de boeken gaat. Even een speciaal bedankje hier, aan mijn mams, die mij die laatste zet heeft gegeven om op enter te drukken! De eerste ontmoeting met mijn biologische vader

Volgende deel lezen? Klik hier