Frustraties over de medische zorg van onze dochter
Het is stil vanaf mijn kant op social media. Mijn artikelen gaan automatisch door naar Facebook, maar daar blijft het dan ook bij. Geen losse posts, geen instagram fotootjes en ook komen er al een paar dagen geen stories voorbij. Jullie vragen super lief in berichtjes of het wel goed gaat en daar wilde ik dan nu toch wel even op inhaken. De gemoederen lopen hoog op en we hebben ontzettende frustraties over de medische zorg van onze dochter
Lieve lieve volgers, wat zijn jullie toch een schatjes. Ik waardeer het echt enorm dat jullie zo begaan zijn. Echt! Ik zal jullie eens uitleggen wat er precies aan de hand is. In dit blog vertelde ik jullie hoe wij Leia hebben voorbereid op de operatie van het knippen van haar neus amandelen en het zetten van buisjes in haar oren. Later ook nog een stuk over wie er wel of niet mee gaat met die ellendige narcose. En nu. Nu zijn we 2/3 maanden verder en waar we hadden gehoopt dat de buisjes zouden werken.. Is er alleen nog maar meer ellende bijgekomen.
Wat die 6 weken te vroeg wel niet kunnen veroorzaken…
Leia wordt 6 weken te vroeg geboren. Ze krijgt de benaming pre-dysmatuur omdat ze ook te klein was voor het termijn waarin ze werd geboren. Het lieve meisje is nog niet rijp van binnen en de kinderarts waarschuwt ons dat dit in de toekomst voor problemen kan zorgen. Of dit nu met haar gedrag is, of juist haar luchtwegen. Er kunnen gewoon (nare) dingen uit voort komen. En die komen er. Wat die 6 weken te vroeg wel niet kunnen veroorzaken op langere termijn..
Leia is een pittige dame. Vanaf het moment dat ze ter wereld kwam heeft ze gestreden, gehuild, en mij betoverd. Al snel kwamen er luchtweg problemen om de hoek kijken. Continue snotteren, ogen die dichtgeplakt zijn, ogen ontstoken en om de haverklap een luchtwegen infectie. Ze krijgt de een na de andere antibiotica en wordt met regelmaat opgenomen in het ziekenhuis.
Ein-de-lijk buisjes
Na 2 jaar vechten krijgen we het dan eindelijk voor elkaar om buisjes te plaatsen en haar neus amandelen te knippen. Op de zelfde dag nog zien we meteen een sterke verbetering. Ze lijkt veel beter te horen en we zien ook gelijk haar spraakontwikkeling (waar ze in achterliep) vooruit gaan. De eerste 2 tot 3 weken gaan goed, wat zeg ik je? Perfect gewoon. Het gaat heerlijk met d’r en het lijkt alsof ze lekker dr zelf is. Maar na die 3 weken begint de ellende gewoon opnieuw. Leia heeft wéér continue snotneuzen..Nee geen kleintjes, maar gewoon groene bergen tot over dr hele gezicht. haar ogen zitten in de ochtend weer dicht geplakt en tot overmaat van ramp beginnen haar oortjes te bloeden. Ik schrik me zo erg kapot dat ik meteen bel met de huisarts maar die zegt dat dit normaal is. Ik krijg weer een antibioticakuur en oordruppels en we mogen weer aan de slag. Dat ging een week goed en daarna begon het weer.
Ik kan geen antibiotica meer zien
Bij de controle bij de KNO-arts in het ziekenhuis uit ik mijn frustraties en zij willen haar twee weken aan de antibiotica gooien om haar uit een, volgens hem “vicieuze cirkel” te halen. We beginnen met de kuur en waar je normaal na 48 uur verbetering ziet, zien wij ons meisje verslechteren. Bloedende oren, en nee geen kleine beetjes. Laken die eronder zitten en een meisje die oververmoeid is van de pijn. We krijgen weeeeer oordruppels. Maar die doen hun werk niet. Het vocht wil niet eens meer weglopen in d’r oortje en mijn moederhart huilt. We slapen slecht, en zijn constant in gevecht om haar die druppels toe te dienen. Can’t blame her tho, ik zou ook geen druppels in mijn pijnlijke, bloederige oortjes willen.
We zijn twee weken verder en gisteren ben ik geknapt. Ik was op. Ik kon niet meer. Ik ben continue bezig om het haar zo comfortabel mogelijk te maken, maar ik kan het niet meer aanzien om haar in zoveel pijn te zien. Ik bel het ziekenhuis op en we kunnen in de middag nog terecht. Nou jongens, bereid je vast voor want deze mama leeuw gaat haar manen krullen en zo hard brullen dat jullie wel de juiste zorg MOETEN verlenen. En dat doe ik. Ik ben boos, gefrustreerd en bek af. Ik wil dat mijn dochter wordt geholpen aan dit probleem voor er wellicht straks een gehoorbeschadiging ontstaat.
Chronische luchtweginfectie
Na kort kijken in het oortje steekt de arts een pinnetje in d’r oor die (ik geloof) vocht weg zuigt. Ze schreeuwt het uit. Dikke tranen rollen over haar wangen en ik doe met d’r mee terwijl ik haar tegen mijn borst houd. Ik kijk weer in haar oor en zie niets anders dan donker bloed. Leia heeft een chronische luchtweginfectie. De antibiotica kuur wordt nog eens verlengd met twee weken, dat moet wel om haar door te kunnen zetten naar een speciale “snotter” polikliniek. Want als we dit niet doen en we gaan naar die poli, krijgen we alsnog wéér die verrekte PIEP antibiotica. Ik kan werkelijk geen antibiotica meer zien en heb de arts dan ook herhaaldelijk gevraagd of dit wel de oplossing is. Mijn kleine meisje volpompen met deze troep. Volgens hem is het niet schadelijk en gaan kinderen vaak wel hele winters aan dit goedje om maar goed door de winter te kunnen komen. Ik ben iets geruster. Als je het al gerust kunt noemen..
Frustraties over de medische zorg
Want jongens, hoe moeilijk is het? Dat kleine meisje doorsturen, verder onderzoek plegen. Chronische luchtweginfecties staan vaak in verband met Astma of COPD, doe een test! Test desnoods op andere allergieën of doe een bloedonderzoek ofzo.. Waarom moet er zoooooo eeuwen lang gewacht worden? De frustraties worden steeds erger en erger..
Ik sta aan de balie om een afspraak te maken en krijg te horen dat we eind juni terecht kunnen. Wait, what? Eind juni? Sorry hoor, maar heb je haar gezien? Heb je die donkere prada tassen onder mijn ogen gezien? Nee mevrouw, zo lang kunnen wij niet wachten. We zijn nu al 2,5 jaar bezig en er moet een einde komen aan deze ongein. Met enige moeite krijg ik er een maand af en verslagen loop ik met Leia door het ziekenhuis. Ik barst weer uit in huilen en bel mijn man.
We zijn het er samen over eens dat we het helemaal beu zijn. We gaan een second opinion aanvragen in een ander ziekenhuis en kijken of we daar eerder aan de slag kunnen met haar, want dit. Dit is gewoon onzin. Dit kan gewoon niet langer door zo voor haar. Ook hier thuis lopen de gemoederen nu regelmatig hoog op, puur omdat we gewoon vermoed zijn, door zorgen. We willen niets liever dan alle pijn en ongemakken van ons kleine meisje overnemen, kon dat maar he?
wordt vervolgt…
Dees says:
Jeetje zeg heel heftig om zo je kleine meisje te zien met zoveel pijn….veel mensen gaan vanuit hier (brabant) naar belgie omdat daar de kennis etc veel verder is. Hopelijk weten jullie snel meer.
Marijke says:
Pfff zit bijna te janken, zo komt je boosheid, frustratie en verdriet binnen!
Ik hoop zo dat het je lukt deze strijd voor haar te winnen.
Dat ze maar snel weer mag opknappen! Sterkte!
Cassandra says:
Oh lieverd, niet huilen hoor! Er zijn al te veel tranen gevloeid. We vechten door, kokmt echt goed. MOET! Dankjewel voor je lieve woorden! <3
Charlotte says:
Ah vreselijk on je kindje zo’n pijn te zien lijden. Heel veel sterkte voor jullie en hopelijk komt er snel een oplossing!
mamasliefste says:
Och arme! Ik voel met je mee en zou ook gek worden van de frustratie en de onmacht! Heb je al eens gebeld met je zorgverzekeraar. Mss kunnen zij iets doen met wachtlijstbemiddeling. Dat wil de boel nog wel eens versnelle. Voor nu dikke kus en veel sterkte
Bregje says:
Oh wat een ellende zeg! Sterkte en hopelijk gauw een oplossing…
Melanie says:
Jeetje wat heftig. Ik voel je pijn, verdriet en frustratie als ik je blog leest. Meer dan heel veel sterkte wensen is alles wat ik kan doen. Hou vol, hou moed.
Kelly says:
Wow meid wat heftig dit. Geen wonder dat jullie op zijn, en dan inderdaad. ‘Jullie kunnen in Juni terugkomen’. Hallo?! Wat denk je zelf? Dacht het mooi niet. Heel veel sterkte voor jou, voor je kleine meid en je man die zich vast groot probeert te houden voor jullie maar stiekem ook op is.
Cassandra says:
Mijn man is idd ook helemaal op. De arme schat heeft een hoofd met donkere kringen en gaat net als ik gewoon lekker door. Alles voor ons lieve meisje! <3 Dankjewel lieverd voor je mooie woorden, ik ben echt beduusd van alle lieve reacties. Zelfs even flink van lopen huilen, t is allemaal zo lief!!
Romy says:
Ach, arm meisje. Ik kan me jullie gevoel zo voorstellen. Wat een ellende en wat een gevecht moet je voeren om je kind geen pijn meer te zien lijden. Ik hoop dat er snel een oplossing komt!
aileenjessicaout says:
Heel veel sterkte!
ellen says:
Fff wat een vette dikke ellende. Heel goed dat jullie een second opinion aanvragen. Ik kan niet veel meer dan een hele dikke cyberknuffel geven en jullie heel veel sterkte wensen. Hoop dat de rode prada tassen snel verruild mogen worden door roze!
Cassandra says:
Ahhh wat lief, dankjewel voor de lieve woorden en de knuffel. Ik heb hem gevoeld hoor! haha
Amy says:
Wat vreselijk zeg om dit allemaal mee te moeten maken, ik kan me goed voorstellen dat dat enorm frustrerend is. Je wilt als moeder natuurlijk alleen het beste voor je kind. Hopelijk vinden jullie snel een oplossing!
Jacqueline says:
Oh wat verdrietig?
Dit doet mijn moederhart pijn!
Btw antibiotica kan zeker wel kwaad! Het dood niet alleen de slechte bacteriën maar ook de goede! Waardoor ze geen weerstand op kan bouwen en ze bij ieder zuchtje wind of kuchje van een ander ziek zal worden.
Ontzettend veel sterkte en een knuff voor je meisje! x
Rory says:
Heel goed dat je voor een second opinion gaat. Al is het alleen maar om zeker te weten dat je moet vertrouwen op wat men voor je dochtertje doet. Heel heftig hoor. Ik hoop oprecht dat je snel meer duidelijkheid hebt en dat ze opknapt. Heel veel sterkte lieve Cassandra! X
Cassandra says:
Dankjewel schatje, je bent een lieverd!
Mèlanie says:
Wat een ellende zeg… Hoe moeilijk kan het inderdaad zijn, om zo’n klein meisje gewoon door te verwijzen. Af en toe heb ik het idee dat ze in ziekenhuizen ook niet graag hun best willen doen.
Mrs Curly says:
Jezus zeg… vreselijk. Niks zo erg als je kind te zien afzien en dat je dan nog niet eens goed weet hoe of wat… Groot gelijk dat je voor een second opinion gaat! Mijn vertrouwen in die arts zou al meteen weg zijn op het moment dat die zei dat antibiotica geen kwaad kan. Excuse me?!
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jullie zo snel mogelijk bij een andere arts terecht kunnen en vooral dat er iets kan worden gedaan voor jullie meisje. Zodat jullie alle drie ook terug wat peace of mind krijgen…
Veel sterkte alvast :*
Cassandra says:
Ah dankjewel lieve schat. Ja ik vind het ook nog steeds een bijzonder verhaal. Haar andere oortje begint nu ook al met bloeden, dus ik hoop echt dat de verzekering ons snel verder helpt
Marguerita says:
Wat vreselijk naar om je kleine meisje zo te zien lijden… ik hoop heel erg dat ze snel op een goede manier wordt geholpen want dit klinkt zeker niet als het belang van haar gezondheid. Heel veel sterkte!