Hellen | Structuur bieden als moeder met ADHD

Structuur bieden & plannen is wat problematisch voor mij als moeder met ADHD. Niet mijn sterkste kant, eigenlijk gewoon een hele zwakke kant.

Structuur bieden als moeder met ADHD, moeilijk of onmogelijk?

Structuur bieden als moeder met ADHD.. Hoe doe ik dat in het dagelijkse leven en in de opvoeding & zorg van onze dochter.. Om eerlijk te zijn, heb ik geen idee hoe ik structuur biedt. Ik doe maar wat. Wanneer de structuur mij uitkomt. In mijn hoofd vliegt. Vanuit mezelf is structuur aanbrengen, op z’n zachts gezegd een drama.

Mijn probleem is dat mijn brein functioneert in twee standen.. ‘alles’ of ‘niets’ . Daar tussen is een groot zwart gat waar ik maar geen grip op krijg.

Als ik in de ‘alles’ stand sta, ben ik een structopaat (geen idee of dat woord bestaat haha). Letterlijk alles moet dan in de structuur, in de juiste volgorde, op het juiste tijdstip, en op de juiste locatie. Niets houdt me tegen. Of nou ja, toch eigenlijk wel 1 dingetje.. Of misschien ook wel twee dingetjes.. Of drie.. En voordat ik het weet heb ik een waslijst aan redenen die mij ervan kunnen weerhouden om mijn structuur vast te houden..

Vaak begint het afwijken van de structuur door mijn gebrek aan planning..

Zo gaat het bijvoorbeeld een paar weken goed met boodschappen halen. En dan komt weer de dag dat ik door tijdnood na mijn werk nog boodschappen moet halen. Ik moet ook onze dochter ophalen bij de opvang. Hm prioriteiten, dochter staat op nr.1. Nadat ik haar heb opgehaald, om 17.30u, moet ik nog boodschappen doen. Nou, daar gaat de structuur..

Want doordat ik dan nog boodschappen moet doen, zijn we natuurlijk veel later thuis.. Dit betekent ook later eten, de bedtijd van Isa verschuift dan en daardoor wordt de rest van de avond ineens heel anders.
Dat is een probleem. Een groot probleem. Want hoe moet ik dan in hemelsnaam nog ‘alles’ doen wat ik hoor te doen, én op tijd naar bed gaan.. Onmogelijk.

Dat gaat gewoon niet lukken, want tja ik ben ook moe en uit mijn structuur.. Dan morgen maar..

En daarmee is het einde van de ijzeren discipline en vasthouden van structuur in zicht. Want tja de volgende dag, staan er ook weer huishoudelijke taken op de planning. Die komen dan weer in het gedrang. Hoe moet ik dat in godsnaam oplossen.. Dat is onmogelijk. In mijn beleving dan hè.. Mijn allerbeste manier om structuur om zeep te helpen, is door te beginnen met uitstellen.

Het gekke is, ik heb het zelf niet eens door. Ik ben echt expert mezelf voor de gek houden. Ik denk op die momenten serieus dat ik het die dag daarna wel doe, of het weekend wat volgt.

Dus hoe laat we gaan eten, maakt ineens niet meer uit. Gewoon wanneer we honger hebben. Ik word dan weer een sterke aanhanger van de ‘go with the flow’ mentaliteit.
‘Go with the flow’ staat gelijk aan de ‘niets’ stand. Ik doe iets wanneer het goed voelt. Tuurlijk zorg ik dat onze dochter altijd eten heeft, schone kleren, etc. Ook voor mezelf zorg ik daar altijd voor.. Maar in welke volgorde en op welk tijdstip is dan om ‘go with the flow’ tijd.. Gewoon relaxt, geen tijdsdruk, en ik ben dan ook weer een stuk spontaner..

Het mag duidelijk zijn… consequent zijn is niet voor mij weggelegd.

Ik verander nogal eens van ideeën, regels, wat ik wel of niet plan of wil. Mijn chaos tolerantie is zeer wisselend. Ik heb op sommige dagen een chaos tolerantie van -5, en op andere dagen +100. Ik zie mijn eigen rommel niet. Ik zie het wel, maar ik zie alles als losse elementen en niet in het geheel. Laatst verwachte ik van Isa dat zij haar rommel zou gaan opruimen. Euhm, tja en mijn eigen rommel dan?!  Dan kan ik toch helemaal niet verwachten dat zij gaat leren om op te ruimen..Fuck.. Reality check.

Doordat ik zo consequent en voorspelbaar als een 1,5jarige ben, heeft dat natuurlijk consequenties voor de opvoeding. Ik heb de eerste twee jaar na de geboorte in standje ‘alles’ in het kwadraat gestaan. Ik was zeer obsessief bezig met structureren, orde, consequent zijn, vasthouden aan dagroutine, voorspelbaar zijn op het gebied van planning. Ik sloeg zover door, dat ik niets meer aan het toeval kon overlaten. Ik was verandert in een vreselijk, functioneel, bepalend, obsessieve vrouw waarmee ik mijn omgeving van mij af duwde..

Doorgeslagen moeder met ADHD

Ik was zover doorgeslagen, dat ik er overal lijsten hingen, wekkers afgingen om alles op het juiste moment te doen, en ik totaal niet meer kon omgaan met veranderingen.. Ik moest constant controle hebben. Ik heb geleerd dat ik een middenweg moet zoeken. Constant.. Elke dag. Soms lukt het me een paar weken om op normale manier het huishouden te doen, structuur vast te houden, vooruit te denken etc.. En dan gebeurt er iets, hoeft niet eens een aanwijsbare reden te zijn, waardoor ik alles weer loslaat.

Welke consequenties dit gaat hebben op lange termijn voor Isa weet ik niet. Gelukkig komt ze op verschillende plekken waar wel altijd dezelfde structuur wordt gehanteerd.

Ik blijf mijn best doen.