Melanie | Hond adopteren: mijn verhaal

Vandaag: een ode aan onze trouwe viervoeter, Bursuc. Mijn succes verhaal over een hond adopteren

Een hond adopteren; mijn verhaal

Nu alweer bijna zes jaar geleden startten manlief en ik de zoektocht naar een hond. We gingen het internet afstruinen en constant zeiden we tegen elkaar: “We willen geen hond adopteren uit het buitenland, hoor!” En oh wat, waren we het met elkaar eens. En toen was daar deze foto op marktplaats:

Toch een hond adopteren uit het buitenland

De teleurstelling was groot toen ik las dat hij uit Roemenië kwam. Ik heb verder geklikt, maar Bursuc liet me niet los. Daarom heb ik toen toch maar eens gebeld (manlief chagrijnig, want dat was niet de afspraak). Ik kreeg wat uitleg over de stichting Orfa (Orfa-website) en de vriendelijke dame gaf aan dat ze graag eerst met de hond bij ons thuis willen komen om te kijken waar hij eventueel terecht zou komen. Dat gaf me een goed gevoel, deze stichting geeft in ieder geval echt om de honden. De dame aan de telefoon is trouwens op dat moment de opvangster van Bursuc, dus zij kan heel veel over hem vertellen.

Ze vertelt dat het een heel angstig hondje is, bang voor alle apparaten in huis (tv, magnetron, vaatwasser, noem maar op). Daarnaast scheen hij een hekel te hebben aan mannen en wist ze absoluut niet hoe hij met kinderen zou zijn. We zagen het somber in, maar ik maakte toch de afspraak. (Waarom weet ik nog steeds niet.)

De ontmoeting

Het daar op volgende weekend kwamen ze aan. Ik weet nog hoe hij direct naar manlief toe kwam, nieuwsgierig en hij liet zich zelfs aaien. Bang voor mannen? Niet voor manlief dus. Top! Verder schrokken we wel, hoor! Bursuc was aan de magere kant en heel schuw. Maar wat ik direct zag was zijn nieuwsgierigheid. En ik ben van mening dat, als een hond nieuwsgierig is, dat hij heel ver kan komen.

Ik heb wat informatie ingewonnen bij een hondenschool over hoe om te gaan met angstige honden en krijg het advies mee om, (mochten we kiezen voor deze hond) een soort proeftijd af te spreken. We hebben dit voorgesteld en orfa gaat hiermee akkoord. (Bij mezelf dacht ik: “Alsof je na 4 weken de hond nog weg zou doen, Mel…”) Daarnaast is het belangrijkste advies om de angst te negeren en 10x zo enthousiast te doen als hij iets doet wat hij eng vindt. Dus  vooral NIET troosten als hij angstig is. Dat kan een hond opvatten als belonen, waardoor de angst iets wordt wat hij ‘hoort’ te doen.

De eerste dag, de tweede ontmoeting

Halverwege waar hij woonde (andere kant van het land) ontmoeten we elkaar opnieuw, nu om hem mee te nemen naar zijn nieuwe huis, naar het mandje waar hij zonder zorgen oud, sloom en grijs mag worden. Want oh, wat heeft dit hondje veel meegemaakt in zijn korte leventje. Hij is dan nog geen 2 jaar oud, maar is als kleine pup met zijn broertjes/zusjes gedumpt, absoluut niet goed behandeld, waarschijnlijk ook mishandeld. Totdat hij bij het pension van Orfa in Roemenië terecht kwam. Hij is gered, maar had nog een heeeeeeeele lange weg te gaan. Hij was misschien halverwege die lange weg toen hij bij ons kwam, maar ik weet bijna zeker dat hij nu gelukkig is, op wat gezondheidsprobleempjes na.

De eerste dag, de toon is gezet

Op de eerste dag dat hij bij ons was nam hij eerst afstand, maar binnen een paar uur lag hij bij ons op de bank (vooruit dan maar..), hebben we samen gewandeld, dat was nog wel heel eng. Vooral bij voorbijgaande auto’s kroop hij in het eerste beste hoekje wat hij kon vinden. Als hij nu ergens onzeker over is let hij op ons en dan weet hij dat het goed zit. Hij vertrouwt ons nu 100%, dat merk je aan zijn hele gedrag. Hij kan dan nu ook los lopen in het bos, daar hebben we 2 jaar aan gewerkt, echt fantastisch. Kinderen vindt hij geweldig, zolang ze maar niet achter hem aan vangen komt hij vanzelf een knuffeltje of aai over zijn bol halen.

Hij is zelfs af en toe flink dominant, begon mij ineens te beschermen vanaf het moment dat ik zwanger was en beschermt nu ook zeker zoonlief. Als hij andere honden of mensen niet helemaal vertrouwt gaat hij achter ons staan om beschutting te zoeken (of in een hele stoere bui gaat hij er tussenin staan, om ons te beschermen). Helemaal prima, het betekent dat hij ons erop vertrouwt dat wij hem te allen tijde voor een gevaarlijke situatie zullen behoeden, en dat zullen we. Want dat heeft hij verdiend. En ik kan me het gezinsleven niet meer zonder hem voorstellen.

Wil je ook graag een hond? Denk echt eens serieus na over een hond adopteren. Er zijn zoveel hondjes die nog gered moeten worden en de realiteit is dat je ze niet allemaal kunt redden. Maar je kunt er wel 1 of 2 héél gelukkig maken.