Je baby meenemen naar een crematie?
Het hoort er nou eenmaal bij, het einde van een leven. De overgrootvader van onze kleine man is overleden. Dan wordt er een plechtigheid ingepland waar je graag heen wilt, maar je hebt een baby van 8 maanden. Maar je baby meenemen naar een crematie? Is dat een goed idee of is het een beter plan om een oppas te regelen?
Hij is het licht van het leven van zijn grootouders en overgrootouders maar om zo’n kleine nou mee te nemen naar een plek waar een beetje van je wordt verwacht dat je stil bent… kleine uitdaging.
Je baby meenemen naar een crematie?
De etiquette
Je weet wel van vroeger in die tijd van die kuilen. Er waren vroeger veel gedragsregels, regels om je netjes te gedragen in verschillende omstandigheden.
Je baby meenemen naar een crematie was helemaal niet gebruikelijk. Inmiddels is het vanzelfsprekend dat kinderen, ongeacht de leeftijd, mee kunnen als ze een goede of bijzondere relatie hadden met de overledene. Is dit niet het geval dan doe je er goed aan om je kindje thuis te laten. Dit werd op de crematie nog bevestigd door de begrafenisondernemer.
Overleg met de familie
Mijn man zei zonder enige twijfel: natuurlijk gaat Brammetje mee! Ook ik wilde hem graag mee nemen. Toch wilde ik het graag even overleggen met de familie en vooral ook met Oma. Er werd door de hele familie mee ingestemd, hij hoort er immers ook gewoon bij. Oma was een beetje gereserveerd over het idee maar die heeft ook zoveel op haar af gekregen de laatste dagen.
Is het handig? Je baby meenemen naar een crematie??
Maar is het ook handig om je kindje mee te nemen? Het is tenslotte een afscheid en dat kun je maar 1 keer doen. Heb je een baby die veel huilt, dan kun je bijvoorbeeld iemand die je kent de baby even mee laten nemen naar de aula. Iemand die iets verder af staat van de overledene. Zo hoef je zelf niks te missen en hoef je je niet ongemakkelijk te voelen. Daarnaast is het ook een fijne afwisseling om af en toe een giebel lachje van je kindje te zien op zo’n verdrietige dag.
Hoe is het gegaan?
Het was een prachtige dienst met veel muziek en persoonlijke verhalen, een mooi afscheid van Opa. En onze Bram? die heeft het werkelijk fantastisch gedaan. Stiekem had ik gehoopt dat hij een beetje in slaap zou vallen op schoot maar helaas. Er waren zoveel gezichten en kaarsjes om naar te kijken!
Tijdens de muziek viel zn gebrabbel nauwelijks op en tijdens de verhalen van de familie had ik een knabbel stokje in de aanslag. Er waren een heleboel belangstellende en ze hebben zo ongeveer allemaal gezegd dat het een model baby is! Voor mij was het in het begin wel een beetje spannend. Maar hoe rustiger je er zelf onder blijft hoe beter. Ook Oma vond het erg fijn dat hij er bij was en trots dat hij het zo goed heeft gedaan.
Linda says:
Wat fijn dat het goed gegaan is! Toen ons zoontje 7 weken oud was overleed mijn schoonvader.
Ik wilde graag ons zoontje mee. Zo’n prulletje en klein kon ik niet achterlaten na 7 weken onafscheidelijk te zijn.
Maar mijn vriends moeder wilde liever niet dat haar kleinzoon erbij was…
Uiteindelijk is hij in goede handen bij mijn vader gebleven.
Achteraf ook prima want zo kon ik er volledig voor vriendlief zijn.
Merel says:
Ik denk inderdaad dat het best kan, afhankelijk natuurlijk van de persoon, de onderlinge familiebanden en het aantal aanwezigen.
En je moet natuurlijk kijken naar je kindje. Is het heel gevoelig, dan zou ik persoonlijk denk ik liever mijn kindje thuislaten om te voorkomen dat ze al dat verdriet voelen. Dat kan als volwassene al best beklemmend voelen, laat staan hoe een baby dat zal meemaken (denk ik). Maar het kan natuurlijk net zo goed die vrolijke lach zijn, waar je op zo’n moment best behoefte aan kan hebben – wat je zegt.
Uiteindelijk is hierin weinig goed of kwaad, zolang je met elkaar maar een keus maakt die goed voelt.