Personal / Parenting /

Komt er ooit nog een tweede kindje?

Gepubliceerd op | Geschreven door Cassandra

Leia zit in een leeftijdsfase waarin ik deze vraag steeds vaker krijg.. Komt er ooit nog een tweede kindje bij? Een vraag die wij regelmatig een beetje afwimpelen. Uitleg wil ik nooit echt geven, dat doet gewoon pijn. 

Het voelt gewoon heel erg awkward omdat je nadien allemaal excuses krijgt wanneer je uitlegt wat de situatie is. Enigzins lief, tuurlijk. Maar ik denk dan ook maar zo, hij/zij kon het niet weten. Dus geef geen excuses. Ik wil namelijk niet als anders, of zielig willen gezien. Ik ben namelijk best gelukkig. Ondanks dat we hopen dat er ooit nog een tweede kindje bij zal komen..

Komt dat tweede kindje nog wel dan?

Stiekem hopen we het wel..Heel erg.. Of ons dat is gegund is een tweede. Daarnaast moeten we dit eerst nog na laten kijken doormiddel van een second opinion in het ziekenhuis en daarnaast moet het zwanger worden ons ook lukken. Wie mij al langere tijd volgt weet dat een tweede kindje namelijk behoorlijk risicovol is en dat zwangerschappen bij mij helaas niet van een leien dakje gaan. Voor wij Leia hebben mogen krijgen heb ik net als mijn lieve vriendinnetje Miriam (meerdere) miskramen gehad.  Drie stuks welgeteld en dat terwijl artsen mij vertelden dat ik op 20-jarige leeftijd eigenlijk helemaal geen kinderen kon krijgen.

Wat zijn de risico’s dan precies?

De risico’s zijn in elk geval een miskraam, een (nog vroegere) vroeggeboorte en in het ergste geval kan het zijn dat ik het niet haal bij de bevalling. De artsen waren er destijds namelijk niet helemaal zeker van of ik het bij een tweede kindje wel zal halen. Dat is toch wel stof om over na te denken.

En toch kriebelt het..

Nu zijn we 7 jaar verder en zijn wij gezegend met een prachtige peuter meid. We zijn ontzettend dankbaar, ze is ons allergrootste geschenk en hoewel ik niet gelovig ben opgevoed, dank ik iemand daarboven dat ik haar heb mogen krijgen. Dat ik er nog ben. Maar toch kriebelt het ergens een beetje. Een tweede kindje zou zo ontzettend geliefd zijn. Onze relatie is stabiel genoeg en we hebben daarnaast zoveel liefde om te geven. Het blijft een risico. Altijd. En soms een beetje meer als bij een ander gezin. Nu moeten we ook eerlijk bekennen dat we ondanks onze kriebeltjes, wel weten dat we het nu nog niet aan zouden kunnen.

Niet per definitie omwille van geld, ruimte of omdat het ons te druk zou lijken. Maar wel om de risico’s. Het was een bijzonder moment dat mijn man mij eerlijk en open vertelde dat hij nog niet klaar ervoor is om die second opinion te laten doen. Nog niet klaar voor het antwoord wat er achter weg zal komen. Of het nu positief of negatief is. Bij een positief advies, zegt hij, zal de angst aanwezig zijn om mij te verliezen. Zonder mij te moeten zijn en Leia alleen op te voeden en misschien zelfs wel onze tweede. En dat doet je iets. Hoe je het ook wendt of keert. Mijn man is een persoon die op zichzelf is. Totaal het tegenovergestelde van mij. Hij is mijn plus en ik zijn min. Net als batterijen haha. We zijn zo goed op elkaar afgestemd dat ik zijn angsten heel goed begrijp. Die angsten had ik namelijk toen hij nog soldaat was en regelmatig van huis was.

We blijven dromen, Leia als grote zus

Het blijft een dingetje, de droom is er nog steeds. Een tweede kindje. En die droom kunnen wij nog niet uit onze hoofden zetten. Hoe fijn zou het zijn, een broertje of zusje voor Leia. Samen spelen. Haar als grote zus zien, hoe ze haar kleine broertje of zusje verzorgt, een fles geeft en meeneemt op ontdekkingen. Heel lang heb ik gedacht dat het niet zou gaan kriebelen. Maar hey, die eierstokken zijn niet met een knopje uit te zetten.

Doet het je wat? Al die zwangerschapsaankondigingen?

Ja. Natuurlijk. Het gaat je niet in je koude kleren zitten. Maar gunfactor speelt nog altijd een veel grotere rol in dit geheel. Het steekt absoluut. Ik zou ook graag weer zwanger zijn, en dat terwijl ik zwanger zijn niet eens echt leuk vond. Ik zou graag een tweede kindje willen dragen. Het liefst dan ook een normale zwangerschap. Weer heerlijk die plopjes voelen in mijn buik. De keiharde trappen en weet je, zelfs de nachtelijke toiletbezoekjes zou ik zo weer overdoen. Een normale bevalling. Geen vroeggeboorte, wel een roze wolk én een kraamtijd. Want oh wat heb ik dat gemist. Maar zeg nou eens eerlijk. Bestaat er een normale bevalling? Ze hebben hoe dan ook impact. De ene is wat heftiger als de ander. Maar uiteindelijk zijn ze voor een groter, mooier doel. Een prachtig mooi kindje.

Maar het is afwachten. En als er bij de second opinion echt wordt aangegeven dat het risico te groot is.. Dan moeten we het echt gaan accepteren. Een plek geven. En gewoon genieten van hoe het is. En ja dat doet we nu ook. Met volle teugen, maar toch nog een beetje hoop in ons achterhoofd omdat we het onderwerp nog niet volledig kunnen laten rusten.

23/12/2017 : We hebben inmiddels besloten om toch vrede te hebben met de situatie en het te laten zoals het is. We zijn gelukkig en gezegend met een prachtige dame. En wie vindt dat wij met z’n drietjes geen gezin of familie zijn kan van mij een dikke middelvinger krijgen ;)

Wanneer zijn jullie voor een tweede kindje gegaan?

17 thoughts on “Komt er ooit nog een tweede kindje?”

  • Simpel,met een snufje liefde. says:

    Wat een nare situatie. Het hart wil wel, maar het hoofd mag niet. Ik wens jullie veel kracht en sterkte ongeacht wat de uitslag zal zijn. Wij hebben 2 jaar geleden de stap genomen om voor een derde kindje te gaan. Mijn eerste en tweede kind zijn een tweeling die ook na een helse zwangerschap en een gevaarlijke bevalling te vroeg geboren zijn. Mijn man heeft lang moeite gehad met het feit dat ik de eerste maanden heel ziek geweest ben en hij bang is dat bij een nieuwe zwangerschap hetzelfde verhaal zal gebeuren en mij verliezen. Gelukkig is er niet meer of minder kans dan bij een andere vrouw dat dit ook daadwerkelijk gebeurt. Inmiddels zijn wij 2 jaar bezig met het proberen voor een derde kindje en tot nu toe alleen nog maar een miskraam rijker.

  • Romy says:

    Wat een openhartig artikel. Heel begrijpelijk dat het dubbel voelt. Het blijft een hele persoonlijke keuze en het verlangen zit vaak heel erg diep.

    Voor ons blijft het bij een kind om de risico’s en idd ook de angst dat een 2e bevalling slecht afloopt. En we zijn nog elke dag blij dat ons in ieder geval een geweldig kind gegeven is! :)

    Ik hoop echt dat het jullie gegund is!

  • Yasmin says:

    Oohh die vreselijke vraag wanneer de tweede komt. Alsof baby’s uit de lucht komen vallen…. Ik hoop zo dat het jullie gegeven is om voor een tweede kindje kunnen/mogen te gaan als jullie er aan toe zijn <3

    • Cassandra says:

      Ja ach, ik denk dan maar zo… het hoort er toch een beetje bij die vraag.. Al vind ik het soms wel dom dat mensen hem stellen die weten van onze situatie….
      Super lief, ik hoop ook echt dat het ons nog eens gegund is tzt <3

  • Merel says:

    ???
    Ik hoop dat jullie wanneer de tijd rijp is, nog eens papa en mama mogen worden. Dapper dat je dit deelt, is geen makkelijk verhaal. Liefs en een dikke knuffel

  • Anja says:

    Oh wat moeilijk zeg… Ik hoop van harte dat het jullie nog een keer gegund wordt en dat alles positief uitpakt (en jullie alle angsten achter je kunt laten om gewoon samen te genieten van een nieuw wondertje)

  • Rory says:

    Heftig. Ik begrijp eigenlijk alle kanten die hieraan zitten. Een beslissing die niet makkelijk te nemen zal zijn. Hoe de second opinion ook uitvalt. Ik heb het volgens mij weleens eerder gezegd. Dat wij (man en ik) er uiteindelijk samen toch wel uit waren dat we moesten koesteren wat we hebben mogen krijgen. Dat het een beetje het lot verzoeken is om (destijds) voor een tweede te gaan. Helemaal waar allemaal. Want gezondheid voor moeder, kind (en vader) is het allerbelangrijkste. Maar soms, heel soms. Als ik een foto zie van een peuter/kleuter die zijn of haar kleine broertje of zusje aait. Moet ik een grote brok in mijn keel wegslikken… Heel veel sterkte. Hoe het ook loopt en wat jullie ook beslissen. x

  • Karen says:

    Ik begrijp het heel goed, wij zouden ook graag een tweede willen, maar net zoals met een zwangerschap, moet dat ook maar ‘kunnen’. Ik ben gezegend met Robin en als het daar bij blijft; ook prima. En ja.. ik had ook graag een zwangerschap willen meemaken, maar ik heb dat wel een plekje kunnen geven. Ik heb dan eigenlijk ook totaal geen moeite met zwangerschapsaankondigingen. Waar ik wel moeite mee heb, zijn vrouwen (en dan doel ik niet op jou), die vrij probleemloos twee kinderen hebben gekregen en waarbij de derde niet lukt en dan vol zelfmedelijden daarover schrijven. Ik kan daar niets mee.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.