Lieve dans, wat ben ik blij dat jij bestaat

Lieve dans, wat ben ik blij dat jij bestaat. Dat jij opnieuw weer in mijn leven bent.

Lieve dans,

Wat ben ik blij dat jij bestaat. Al mijn hele leven ben jij een onderdeel van mij. Van kleins af aan is mijn liefde voor jou groot. Je gaf me ambitie, ik wilde altijd beter in jou zijn dan ik was. Jij laat me mijn gevoel uiten, laat me genieten van muziek, laat me muziek voelen.

Dansen en frustratie

Op wat latere leeftijd, op een hoger niveau liet je me frustratie voelen. Je liet me voelen dat ik harder moest werken om hetzelfde te bereiken dan de meiden in mijn groep. Jij liet me voelen dat mijn lijf niet gemaakt was om super lenig te worden, wat ik ook deed. Je leerde me dat ik hard moest werken, om dit vol te kunnen houden en om vooruit te komen. Wat was jij soms hard voor mij.

Dansen en liefde

Maar altijd weer liet je me de liefde voelen. De liefde voor muziek, voor het bewegen op muziek. Voor het aanleren van een choreografie en deze door en door oefenen en dansen, tot ik erbij neerviel. Je liet me voelen dat je goed voor me was, als ik down ben of niet helemaal fit in mijn lijf zit, dans ik een (half) uur. Vaak is een eventuele hoofdpijn dan weg en kan ik de wereld weer aan. Als dat geen liefde is, dan weet ik het niet meer.

Gemis

Wat een gemis was het, toen ik na Pfeiffer en de diagnose fibromyalgie, niet meer met jou bezig kon en wilde zijn. In ieder geval niet op het niveau waarop ik dat wilde. Dat gemis bleef, jaar na jaar, na jaar. Tot ik het afgelopen halfjaar op zoek ben gegaan naar een groep waar ik mij weer op je kon storten. Mijn ambitie is natuurlijk wat minder als al die jaren geleden. Ik wil lol met je hebben, wil jij mijn hobby blijven? Alsjeblieft?

Want jij bent het liefste wat ik doe. Dansen. En je blijkt nog net zo goed voor me te zijn als al die jaren geleden. Je geeft me zelfvertrouwen, je maakt me blij.

Lieve dans, wil je dat alsjeblieft nog héél lang blijven doen? Ik beloof dat ik niet meer bij je weg zal gaan. 

Liefs, 
Mel