Lieve Quinten, mama vindt het soms best wel lastig

Lieve Quinten,

Mijn lieve, kleine, grote, wijze jongen. Mama moet je wat vertellen. Iets wat je eigenlijk, misschien nu nog niet begrijpt. Misschien ook wel, want ik onderschat je wel vaker. Niet omdat ik geen vertrouwen in je heb, maar vooral omdat je je leeftijd ver voor bent.

Soms is mama boos

Mama doet niet altijd alles goed. Soms word ik boos. Boos omdat je je speelgoed even niet op wilt ruimen. Boos omdat je niet met me mee wilt lopen en je midden op straat blijft staan.  Maar weet je, lieve Quinten? Mama is dan eigenlijk helemaal niet boos op jou. Er zijn zoveel redenen waarom ik te fel reageer. Een veel te lange dag op mijn werk, papa die vaak laat thuis is van zijn werk of op zaterdag nog moet werken, waardoor ik soms het gevoel heb dat ik er wat meer alleen voor sta. En weet je wanneer ik het meest boos reageer? Als ik me bezorgd maak om jou, omdát je midden op straat staat en niet door wil lopen, omdat je onvoorzichtig bent en bijna met je hoofd ergens tegenaan loopt. Het spijt me, dat jij mijn slechte humeur dan meekrijgt.

Veel te hoge verwachtingen

Maar weet je waar ik mezelf ook op betrapte? Ik verwacht veel te veel van jou. En ik ben er ook achter hoe dat komt. Je bent namelijk veel mondiger dan een gemiddelde tweejarige. Je lijkt ook veel meer te begrijpen dan een gemiddelde tweejarige. En het allermooiste (en tegelijk het allervervelendste) is: je voelt ook veel meer dan een gemiddelde tweejarige. Je voelt stemmingen aan alsof je al 183 jaar mensenkennis hebt.
Dus denk ik dat je alles wel snapt wat ik wil dat je doet. Dat ik je maar één keer hoef te vragen om op te ruimen. En dan vergeet ik dat je nog maar twee bent.

Sorry, lieve Quinten

Je bent al belast genoeg met al die extra emoties en gevoelens die jij oppikt, je hoeft die van mij er echt niet bij mee te nemen.
Je vindt het moeilijk als ik zeg dat je iets niet mag, dan sla je of bijt je jezelf. En dat terwijl ik op een normale toon, zonder boos te zijn zeg dat je iets niet mag. Je bent heel gauw verdrietig als er zoiets gebeurt, maar weet je lieve Quinten? Dat hoeft helemaal niet, zolang je er maar van leert. En je hoeft er echt niet nu al van te leren, Dat mag ook binnen nu en een aantal jaren.

Mijn belofte aan jou

Lieve Quinten, je mag me er op vertrouwen dat alles wat ik doe of zeg voor jouw bestwil is. Dus als ik zeg dat je iets niet mag of beter niet kan doen, is dat écht niet om jou te pesten, lieverd. Ik snap wel dat dat zo voelt, zo voelde ik me ook als ik iets niet mocht van mijn papa en mama. Nu wéét ik hoe het zit. Ik hoop dat jij je dat eerder beseft dan ik, het maakt het zoveel makkelijker. 

Jij bent mijn grootste cadeautje ooit en soms voel ik me alsof ik je tekort doe. Tot nu toe ging het allemaal zo makkelijk, maar nu je ons begint uit te proberen en leert hoe je ons af en toe voor de gek kan houden, vind ik het soms best moeilijk allemaal. Misschien juist wel, omdat je nooit lastig bent geweest (en dat eigenlijk nu nog steeds niet bent, hoewel… Wel ietsje lastiger). 

Zolang ik ‘s avonds nog maar lekker even bij jou mag liggen

Want hoe moeizaam de dag soms verloopt, ‘s avonds vraag je me altijd: ‘mama, bij jou liggen?’, jouw manier om te vragen of ik nog even lekker bij jou kruip. We nemen dan samen de dag door, de leuke en de niet leuke dingen. En dan ben ik eigenlijk alles alweer vergeten. Alles vergeten, behalve dat ik oneindig veel van je hou. 

Liefs,
mama xxx