Personal /
Niet in angst leven? Hoezo niet?
Wat hoor je dat vaak, hè? De laatste tijd in de media. “We moeten niet naar een samenleving willen, waarin mensen in angst leven.” Jaja, hoe dan?!
Ik leef echt niet constant in angst, hoor! Sterker nog, 90% van de momenten denk ik niet eens aan de terreurdreiging, alle onrust in de wereld. Ik ben wel goed geworden in het wegzappen van het nieuws, niet alle details willen weten als er een aanslag is geweest.
Mijn momentje van realisatie
Sterker nog, totdat ik eind vorige maand met mijn zusje op de TT in Assen zat, was ik me er niet echt van bewust dat ik toch wel bezig was met de onrust in de wereld. Wil ik dat angst noemen? Nee, niet echt, maar wel alerter. Maar waarom? Als er iets gebeurt, kun je nog zo alert zijn, maar dan is maar weinig wat je nog kan doen.
Dat weekend schoot het me al eens door mijn hoofd. “Er komen daar tienduizenden mensen bijeen, wat nou als?” Nee, Mel. Niet verder denken, als het gebeurt, gebeurt het toch en ik weiger daarom dat uitje links te laten liggen. Dat uitje dat ik al vanaf mijn twaalfde (bijna) jaarlijks herhaal. Die gedachte heb ik gauw weer ergens verstopt. Mijn zusje zei in de auto op weg er naartoe trouwens hetzelfde en tegen haar heb ik hardop hetzelfde gezegd als wat ik hier nu ook uitleg. Ik weiger om mijn leven erdoor te laten beïnvloeden. Punt.
Harde knallen – hallo angst!
Die ochtend aan het TT-circuit van Assen was het kalm, rustig. Iedereen was nog half aan het wakker worden (wat wil je ook als je om 4.00 in de auto zit, om om 6 uur aan het circuit te kunnen zetten), toen we een enorme knal hoorden. 80% van de mensen (waaronder mijn zusje en ik) schrikt hoog op. Vuurwerk… Net zoals alle andere jaren. Alleen dit jaar was de reactie van die 80% heel anders dan andere jaren. Dat was hét moment dat ik me realiseerde dat we allemaal toch wel onder hoogspanning zitten en alerter reageren op dingen die ons normaal geen zorgen baarden.
Ben jij op welke manier dan ook bezig met de terreurdreiging waar veel over gesproken wordt? Laat jij je angst spreken? Of laat je je ook niet tegenhouden om naar grote evenementen te gaan?
uitdekleinekeuken says:
Onbewust is iedereen er wel mee bezig lijkt mij. Mijn broer was bij de aanslagen van Brussel. Net een paar seconden het metrostation uit toen de klappen kwamen….
Melanie says:
Verschrikkelijk! Dan is het wel heel dichtbij ineens. Brrr!
Daisy says:
Ik herken mezelf hier wel in… Ik heb ook bij grote evenementen wel dat ik er altijd even over nadenk. Ook toen een tijdje geleden mijn vriend met zijn vader naar Londen ging had ik toch wel even zoiets van… Londen? Als ik ergens ben scan ik ook altijd eerst de hele ruimte zodat ik in ieder geval al vast weet waar alle (nood) uitgangen zijn.