Vroeggeboorte heeft onze relatie hechter gemaakt

Een nieuwe week met nieuwe verhalen van een prematuur moeder over vroeggeboorte. Deze week is het de beurt aan Jeanine (23), zij is bevallen bij een zwangerschapduur van 34+3 weken en haar dochtertje Myrthe is nu 4 maanden. In haar vrije tijd houdt zij van lezen, wandelen en gezellig wat drinken met vrienden. Jeanine doet mee aan deze rubriek omdat ze het belangrijk vindt om mensen te laten weten dat ze niet alleen zijn. Kijken jullie weer mee?

Hoe verliep je bevalling: Ik had vanaf 0:00 uur weeën (dit had ik niet door, had geen idee hoe weeën voelde en was de dag ervoor nog voor een ctg in het ziekenhuis geweest) rond 06:0 0uur werd het  steeds erger en heb ik mijn partner wakker gemaakt. Hij heeft het ziekenhuis gebeld. Die zeiden dat we maar rustig die kant op moesten komen dus waren we daar rond 08:00 uur, rond half 9 bleek ik al 7 cm ontsluiting te hebben. Het ging allemaal erg snel en om 10:34 uur was onze kleine meid er al.

Hoe vond je de omschakeling naar opeens moeder zijn door de vroeggeboorte? Eerst ging het allemaal aan mij voorbij. Toen ik onze kleine meid zag liggen in de couveuse drong het pas tot mij door. Eigenlijk ging de verzorging gelijk al vanzelf ondanks dat dit in het ziekenhuis was.

“Vroeggeboorte heeft onze relatie hechter gemaakt”

Hoe ben jij omgegaan met de achtbaan van emoties?  Ik heb alles laten gebeuren, vrienden-kennissen en familie voor ons laten zorgen wanneer ze dat wouden en verder alleen bezig geweest met Myrthe.

Hoe vond je het om constant heen en weer te reizen naar het ziekenhuis i.p.v. van je kindje thuis te hebben? Verschrikkelijk, ook omdat wij toen zelf nog geen rijbewijs hadden dus afhankelijk waren van familie. Het aller ergste vond ik om elke avond weer Myrthe achter te moeten laten!

Wat heeft de vroeggeboorte met je relatie gedaan? Onze band is nog veel hechter geworden door de vroeggeboorte. We hebben in de periode in het ziekenhuis heel veel gepraat en elkaar gerustgesteld.

Hoe vind je dat buitenstaanders zoals familie en vrienden zijn omgegaan en omgaan met de situatie? Eerst vond ik het lastig want sommige durfden niet naar haar toe terwijl ik het gevoel had van waarom niet het is ons kind, je kan toch wel door de draadjes en slangetjes heen kijken. Ook had ik regelmatig de gedachte: Je zegt wel dat je het snapt maar dat kan niet! Maar later was ik blij met alle hulp, bemoedigende woorden e.d.

Jouw ultieme tip aan andere prematuur moeders: Alles aan het ziekenhuis personeel vragen wat je wil! En probeer ook zeker te genieten!!

Jouw ultieme tip aan buitenstaanders: Zorg dat je er bent voor de ouders. Help waar je kan en waar ze geholpen willen worden maar dring je zeker niet op.