Maar wie zorgt er nu eens voor mij?
Door Andrea – En ik maar zorgen…. maar wie zorgt er nu eens voor mij? Bestaan er moeders die deze vraag (of misschien soms noodkreet) nog nooit hebben geuit? JA?!! Wauw, dat vind ik fantastisch (lees; ik ben jaloers!!!!).
En ik maar zorgen…
Maar helaas zijn er in de praktijk veel moeders die zich weleens afvragen wanneer er nu eens voor HEN gezorgd wordt. Als moeder ga je maar door. Want heey. ..heb je een keuze?
Die broodtrommels moeten toch gevuld. En die zwemles tijden passen zich niet aan aan jouw schema. Kids die willen spelen met (school)vriendjes terwijl jij eigenlijk had bedacht dat je die middag wilde gebruiken voor heel andere dingen. Je werk buitenshuis dat jou opslokt en dan zijn er ook nog de sociale contacten die je graag wilt onderhouden. En ben jij in het “bezit” van een lieve partner dan vraagt ook hij nog een beetje aandacht van jou. En oh ja,…..het huishouden! Deze speler vraagt niet letterlijk om aandacht maar showt dat door een stapel opgevouwen, maar nog niet opgeborgen was, broodkruimels onder de eettafel en stofnesten die je in het zonlicht vriendelijke toelachen.
Dat is veel! Soms of regelmatig TE veel voor 1 persoon.
En dan kom je op het punt waarop je je afvraagt: ” en IK dan”?
Maar wie zorgt er nu eens voor mij?
Herken je jezelf hierin? Waar loop jij tegenaan? Ook altijd uren tekort in een dag? Ik wel! Want wie zorgt er nu eens voor mij? Hoewel ik langzaam maar zeker tools in handen krijg om hiermee te dealen. En nee, mijn tools zijn niet jouw tools. Dat is een valkuil. We kijken veel naar anderen. Veel te veel! Hoe doet die moeder dat toch? Iedere ochtend staat ze (ogenschijnlijk) fris en fruitig op het schoolplein, tip top in haar outfit en alles lijkt haar wel heel gemakkelijk af te gaan. Misschien heeft zij haar tools al gevonden of heeft zij ook de dagelijkse struggle alleen weet ze dat perfect te maskeren?
En wie ben ik dan?
Mijn naam is Andrea (bijna 34). Supertrotse moeder van een 7 jarige dochter en een 5 jarige zoon. Als alleenstaande moeder heb ik een dagelijkse battle met bovengenoemde voorbeelden.
Het lijkt mij te gek om samen met jullie als medemoeders te onderzoeken hoe wij ons leven “zo” in kunnen vullen dat er ook ruimte overblijft voor onszelf. En hoe die ruimte gecreëerd gaat worden zal voor eenieder anders zijn.
Het keyword is: BEHOEFTE! Jouw persoonlijke behoefte.