Zonder kinderen was mijn leven een stuk makkelijker geweest

Schuld gevoel

Iedereen heeft het wel eens, je zegt of denkt iets waarvan je achteraf zelf vind dat je dit eigenlijk niet had moeten doen. Wij vrouwen zijn er vervolgens een ster in om dit eindeloos te blijven herhalen in ons hoofd. (piekeren) Vorige week viel ik er ook aan ten prooi. Ik dacht namelijk op een gegeven moment tussen mijn 2 banen door, terwijl mijn ene kind stond te huilen en mijn andere kind boos was omdat hij niet mocht afspreken, en ik voor allebei mijn werkgevers nog dingen moest doen.: “Zonder kinderen was mijn leven een stuk makkelijker geweest” 

Hallo slechte moeder

Tja vervolgens kon ik wel janken, want je bent echt wel een hele slechte, gemene moeder als je dat over je eigen kinderen denkt toch?? Ik schaamde mij kapot. Het moederschap is toch leuk? Je mag toch blij zijn dat je van die lieve kleine kindertjes hebt die onvoorwaardelijk van je houden? Je leven draait toch om die kleine lieve mensjes? Waarom zou je dan zonder kinderen willen zijn?

Moederschap is niet alleen maar hartjes en bloemetjes

Maar door een goed gesprek met iemand kwam ik erachter dat mijn gedachte misschien helemaal niet zo gek was…  Het leven is namelijk helemaal niet zo zwart-wit. Wij mensen kunnen nou eenmaal niet 100% van de tijd blij zijn en blijde gedachtes hebben. En laten we eerlijk zijn omdat je een keer iets negatiefs denkt betekend ook niet direct dat jij (nouja eigenlijk ik) je kinderen niet meer wil.

Ik ben er ontzettend van geschrokken dat ik dacht zonder kinderen te willen zijn… En zie het ook wel als een moment van reflectie, want tja ik heb mijn bordje zelf op het moment wel heel vol gemaakt met allemaal taken die ik van mezelf moet uitvoeren zowel zakelijk als privé.

Zonder kinderen? Nooit!

Ik houd van mijn kinderen, ben dol op ze maar af en toe kan ik ze ook wel eens achter het behang plakken! En ja misschien was mijn leven soms wel iets makkelijker geweest zonder kinderen… Maar dat betekend niet dat ik zonder mijn twee schatjes zou willen. Al met al moet ik toch concluderen dat door af en toe eens een ”slechte” gedachte te hebben over je kinderen je niet meteen een slechte moeder bent, maar vooral een menselijke moeder… Het gaat er vooral om wat je vervolgens doet met zo’n gedachte. En wat mij betreft heeft het mij wakker geschud, ik ga namelijk kijken waar ik mijn leven wat rustiger kan indelen zodat het mij niet meer zo snel ” teveel” wordt. Wellicht dat we allemaal wat hebben aan deze time-managementtips voor werkende moeders van Cassandra.

Stiekem ben ik natuurlijk ook wel benieuwd wat jullie hiervan vinden! Herkenbaar? of juist totaal niet! Laat het mij vooral weten!

Liefs Shirin