Andrea | Terugblikken op het achterliggende jaar

Terugblikken op het achterliggende jaar – Terugblikken; als je dat woord drie keer achter elkaar leest is het eigenlijk een heel raar woord.  Toch is het een woord met heel veel waarde. Want laten we eerlijk zijn, leren we niet veel van terugblikken?                                                                                                                                                        Het einde van het jaar 2016 nadert. De drukke moeders om mij heen zijn dolblij dat het snel weer januari wordt zodat we allemaal weer terug kunnen vallen op de 3 R-en.

Terugblikken op het achterliggende jaar

RUST! REINHEID (dat misschien het minst)en REGELMAAT (en dat dan weer het meest). En ja, ook mijn agenda puilt uit.    Ik stond er eigenlijk versteld van dat ik zoveel dingen in 1 week kon plannen maar applausje voor mijzelf; ik ben geslaagd! En zo besloot ik dan ook dat ik juist in deze hectiek even een moment moest nemen. Sommigen noemen dat een moment van bezinning, anderen een terugblik en ik? Ik noem het maar simpel “het jaar doornemen” met alle daarbij horende ups en downs.

Wat kan er veel veranderen in één jaar tijd!

Een jaar geleden woonde ik samen met mijn lief. Planden we ons ook suf en dacht ik dat ik heel veel niet in mijn “eentje” zou kunnen. Stond ik stil. Koos ik voor alles en iedereen behalve voor mijzelf. Niet omdat de keuze er niet was om voor mijzelf te gaan, maar omdat ik dacht dat dat niet kon. Ik zat muur en muurvast in zorgen voor alle kids, zorgen voor het huishouden, mijn werk, mijn familie, als het even kon ook nog een dappere poging voor vrienden en weet je; ik schoot ALTIJD tekort. En wat was dat een naar gevoel. Uitputtend ook. Dit jaar eindig ik anders, maar daarvoor neem ik je mee naar het begin van 2016.

Goede voornemens

Eigenlijk geloof ik niet zo in goede voornemens. Tenminste niet in januari, maar goed, ook ik had ze. En laten die nu op een hele vreemde, eigenlijk onprettige manier, toch tot een prettig uiteinde van 2016 leiden. Ik wilde beter voor mijzelf zorgen, mijzelf verder ontwikkelen, niet meer stil staan.

Rust creëren voor mijzelf, rust voor de kids en tegelijkertijd ook een geweldige tijd hebben met mijn vent. Door een combinatie van veel factoren, deels ook zeker buiten mij/ons om ging dat toch minder soepel dan ik bij het bepalen mijn goede voornemens bedacht had. Wauw wat heb ik ingezien, inmiddels, dat stress en druk van buitenaf, maar ook je eigen gemoedstoestand veel kan bewerkstelligen. Ten goede, maar in mijn geval op persoonlijk en relatievlak even niet ten goede. Ik besloot, hoe moeilijk en achteraf dapper ook, om voor de rust te gaan. Uit LIEFDE voor rust te kiezen.

Verhuizen

Daar ging ik dan; ja het was een georganiseer maar heey, ik heb ervaring dus hoppa het verhuizen liep redelijk soepeltjes.  Ook de planning verliep perima evenals ( gelukkig) de band met mijn lief.     Al voelde het afscheid nemen van FULLtime samenwonen wel even dubbel. Het is beter zeiden we tegen elkaar al ervoeren we dat toen nog niet zo. Maar toch hadden we na het definitieve besluit een geweldige tijd samen.

Best gek, maar het getuigde ook van het juiste gevoel. De kids waren snel over deze wijziging heen en stapten vol nieuwsgierigheid de nieuwe levensvorm in. Natuurlijk moesten ze wennen en ja ze misten de “man” in hun leven maar ergens kwam er meer rust. En ik? Ik zat daar maar alleen op de bank. BAH wat stom! Wekenlang moest ik wennen totdat ik merkte; hé maar dit gaat best mooi zo. Ik begon te genieten van mijn vrije avondjes.  Want juist door dit (voor sommigen onbegrijpelijke- i  don’t blame you-) relatie-concept kwam er ook ruimte voor heel andere dingen.

Hulptroep!!!

En toen kwam ik haar tegen, een lieve, oude bekende /vriendin. Precies waar wij altijd van droomde samen,  deed zij nu. Mensen helpen, begeleiden, sterker maken en meer in hun kracht zetten. Na een gesprekje van nog geen 5 minuten besloten we af te spreken. Dit werd bij elkaar opgeteld denk ik zeker 20 uurtjes babbelen. Relaxt, ontspannen en zo leerzaam. Ik merkte dat ik veranderde. Anders tegen dingen aan ging kijken. Wauw een heldere blik, das lekker! En ach nee, niet zo helder dat ik compleet veranderd ben, niet meer “last” heb van dingen maar ik ga er anders mee om. Heeft deze lieve vriendin mij veranderd? Nee! IK keek naar mijzelf als een vlieg op de muur en signaleerde wat er misging.

Er kwamen dingen op mijn pad, het één beter bij mij passend dan het ander, maar alles was en is nog altijd leerzaam. Zo kwam ik ook tot het schrijven van deze blogs. Denk vooral niet dat ik dit een jaar geleden had gedurfd. Wat zullen de mensen wel niet van me denken? Jeetje, dan moet je ook best wel wat over jezelf blootgeven. Met een rechte rug schrijf ik inmiddels iedere blog. En als men mij een kluns, onhandig, vervelend of sentimenteel vind, PRIMA! Dat mag ook, eigenlijk ben ik dat bij vlagen ook allemaal. Toch krijg ik overwegend positieve feedback op mijn blogs. Herkenning voor de mensen om mij heen, medemoeders en soms zelfs ook vaders. GAAF toch!

Niets of niemand komt zonder reden op je pad

En zo kom ik terug bij een eerder geschreven blog ; niets of niemand komt zonder reden op je pad. De training die ik volgde tot Commercieel medewerker binnendienst, boeken die ik las, gesprekken die ik voerde; stuk voor stuk bracht het mij meer dan ik ooit had durven hopen; MIJZELF! Nee, ik kan niet zeggen: Nu ben ik er, dit is Andrea. Want ik ben nog lang niet klaar. Heb nog wilde plannen, wil verder,niet stilstaan (want akkoord gaan met wie ik nu ben is ook stilstaan toch!)ik wil…..! Ik wil nog graag zoveel meer. Maar voor nu ben ik tevreden. Tevreden met wat het jaar 2016 mij bracht. Vanuit momenten van moeite, pijn en soms ook verdriet ben ik waar ik nu ben! En 2017? Dat wordt ook weer een top jaar. Vast niet alleen maar met leuke dingen, maar weet je, die minder leuke dingen dat zijn de grootste leermomenten. PAK ZE, ook omdat je geen keuze hebt om ze te omzeilen, maar ZIE de mogelijkheden. Leer!

Volgende week ga ik verder, dan over mijn wel al dan niet bewuste januari- keuze voor “goede voornemens”.   Mijn goede voornemen voor nu is dat ik daar nog even een weekje over na ga denken.