Mijn bevalling: langdurig gebroken vliezen (deel 1/3)
Op 30 december 2018 was ik uitgerekend en ik beviel op 9 januari 2019. Ik vond het heftig; de laatste dagen voor de bevalling, de bevalling zelf en de eerste weken erna. Het was een grote luide chaos in mijn hoofd en daarom even radiostilte van mij op de blog.
Alles begint een plekje te krijgen dus daarom nu (pas) mijn bevallingsverhaal. Deel 1 van 3 – want het ging niet helemaal van een leien dakje en een blogpost van ontelbaar woorden zit niemand op te wachten.
Onverwacht bevallingsverhaal
Ik had mijn zinnen gezet op een bevalling thuis in bad, zoals je kon lezen bij het bevalplan. Dat liep uiteindelijk helemaal anders.
Al had ik 100 scenario’s uit kunnen schrijven met opties over hoe de bevalling kon lopen, deze had ik nooit bedacht.
Gelukkig overtijd
Uitgerekend op 30 december 2018, kon onze dochter ook met de Kerst komen. Of met de jaarwisseling. En vanaf 2019 kregen vaders meer verlof.
We hoopten dan ook dat ze tot het nieuwe jaar bleef zitten! De maand december was spannend en ik was hyperalert of ik al wat voelde – hierdoor kregen scheetjes ineens een nieuwe dimensie ;) 1 januari slaakten we een zucht; geen feestdagen-baby én langer ‘gratis vrij’ voor papa. Laat nu maar komen die kleine!
De zware laatste loodjes
Het nieuwe jaar was een soort stip op de horizon. Alle kwaaltjes kon ik redelijk hebben tot die datum. Maar toen het 2019 was, was ik het ineens zat ook. De misselijkheid, het maagzuur, elke 15 minuten plassen, niet meer goed slapen (want misselijk en maagzuur en plassen). Ik hield ontzettend veel vocht vast in mijn hele lijf en had mede daardoor ontsteking in mijn polsen opgelopen waardoor ik amper meer een telefoon vast kon houden.
‘Doe nog leuke dingen tijdens je verlof’ riep iedereen en dacht ik vooraf ook zelf. Maar puf om nog dingen te ondernemen had ik niet meer. Bloedmoe wachtte ik binnenshuis tot er iets ging gebeuren in die buik; kom maar op bevalling.
Langdurig gebroken vliezen
Toen ik week 41 van de zwangerschap aantikte, maakten we een afspraak met de verloskundige om einde weekeind te laten strippen om de bevalling (hopelijk) in gang te zetten. Dat ging echter niet door, want de nacht van zaterdag op zondag braken mijn vliezen.
Het bleek echter een hoge vliesscheur waardoor je weinig vruchtwater verliest. Geen filmische waterval tussen m’n benen dus voor mij.
Ongeduldig wachtte ik op verdere actie; weeën, krampen, welk nieuw gevoel dan ook? Het nadeel was dat bij mij het meeste vruchtwater in je baarmoeder bleef waardoor de baby ook niet naar beneden zakte. Met gebroken vliezen krijg je 24 uur om thuis de bevalling te beginnen, maar de weeën bleven uit die zondag.
Daar ging mijn thuisbevalling.