Slechte ogen, mijn peuter moest een bril

Quinten moest een bril, voor mij totaal onverwacht. Reden te meer om me weer eens een überslechte moeder te voelen.

Loensen

We maakten er allemaal toch een beetje een lolletje van, het zag er dan ook best grappig uit. Quinten keek regelmatig opzij, waarbij één oog af en toe een beetje wegdraaide. Vooral zijn linkeroog was regelmatig de dupe. Hij leek er zelf geen last van te hebben en ach, hoeveel kindjes zie je dezer dagen wel niet met zo’n stoere pleister op zijn oog. Met Piet Piraat als zijn grootste idool kon ik dat nauwelijks als een probleem zien.

Uiteenlopende meningen van specialisten

Voorjaar 2017 zei de kinderarts in Zwolle al dat hij wat loensde, maar niks om ons zorgen over te maken. Het was misschien een lui oog, maar vaak trekt dat vanzelf wel weer recht. Echter de kinderarts in Enschede, enkele maanden later, vond het toch een goed idee om Quinten door te verwijzen naar de oogarts. Ach, met een check is niks mis en ik was er dan ook echt vanuit gegaan dat we met een doos afplakpleisters het ziekenhuis weer zouden verlaten. Ik heb manlief dan ook verzekerd gewoon lekker aan het werk te gaan. Wat kon er immers mis zijn?

Het bezoek aan de oogarts

Die ochtend vertrokken we vol goede moed, lopen het ziekenhuis in en melden ons bij de balie. We worden opgehaald door een dame, ik denk een arts assistente, en die vertelt wat er vandaag allemaal staat te gebeuren. Eerst gaat ze even kijken naar de stand van de ogen, hij mag wat plaatjes opnoemen en vervolgens krijgt hij druppels in zijn ogen, zodat ze later zijn ogen kunnen meten. Quinten vindt dit zeker niet oké, maar piept ook niet hard. De druppels moeten een halfuur inwerken en in de tussentijd gaat de oogarts bekijken of er geen schade aan de oogjes te zien is. Dat is gelukkig niet het geval.

De meting

Het lange wachten begint, totdat de druppeltjes zijn ingewerkt. Met allemaal apparaten meet dame nummer 1 van alles, Quinten vindt het maar wat interessant. Dame nummer 1 schrijft wat getallen op en ik meen te zien dat die getallen hoger zijn dan me lief is. Ze begint te vertellen, maar er gaat veel langs me heen. God, wat heb ik een spijt dat manlief niet met ons mee is. Dit ga ik toch nooit onthouden? Quinten heeft links een sterkte van +4 en rechts van +3,25. Tha f*ck? Wat? Waarom heb ik dat nooit aan hem gemerkt?

Weetje: ik dacht altijd dat je door een lui oog ging loensen. Maar wist je dat er bij een kindje een lui oog ontstaat, als het ene oog slechter ziet dan het andere? Om scherp te stellen met dat ene oog, kan het kind gaan loensen. Het luie oog is dus het gevolg van het loensen en niet andersom.

De bril uitzoeken

Na de verwijskaart mee te hebben genomen, mochten we naar de opticien om een bril uit te zoeken. Ik vind dit heftig, mijn perfecte ventje die eerst een slangetje in zijn hoofd kreeg en nu ook nog zo’n stomme bril op moet. Hij past wat brillen en kiest uiteindelijk een topper uit. Ik baal wel, want een rechthoekige bril vond ik veel gaver, maar in verband met de sterkte en daarmee de dikte van de glazen moeten we gaan voor een montuurtje met ronde glazen. Tja, het is niet anders.

Hoe gaat het nu met Quinten en zijn bril?

Quinten heeft nu ruim een maand zijn bril en het gaat goed. Vanaf het moment dat hij hem kreeg, heeft hij hem nauwelijks meer af gezet. Hij draagt hem met veel plezier en dat zegt mij dat hij er veel baat bij heeft. Hij is veel minder stuntelig, valt veel minder. Achteraf had ik daar dus aan kunnen merken dat hij minder goed zag. Hij pakt nu ineens zomaar uit zichzelf een boekje uit de kast om te gaan zitten lezen (plaatjes kijken).

En ik? Ik was binnen een week gewend aan die bril en vind het nu een heel raar gezicht als hij zijn bril niet op heeft. Nou dát weer…