Een hormonster, heb jij er wel eens van gehoord? Een hormonster is in mijn beleving iemand zoals ik kon zijn tijdens mijn laatste zwangerschap. Ik zal het je uitleggen; Ik kon ontploffen om helemaal niets! Oké zwangerschappen brengen kennelijk nogal een stoot hormonen met zich mee. Leuk? Ja af en toe voor je omgeving, om je eens lekker uit te kunnen lachen. Maar verder is er eigenlijk niet veel aan. Vaak voor je omgeving ook niet hoor!

Van lief, leuk & aardig naar een hormonster.

Ik veranderde soms ineens in een hormonster tijdens mijn laatste zwangerschap. Het ontzettend vervelende is, ik kon het dan ook gewoon niet zo goed tegenhouden. Ik deed mijn best hoor. En weet je? Vaak was ik nog best trots ook als ik me had weten in te houden. Maar soms lukte het ook niet. Het niet lukken is dan vaak bij de mensen waar ik het gekst mee ben. Ik geloof dat Mark het ook nog wel eens heeft moeten ontgelden.

Arme kinderen

En dan die arme Merel en Bram. Waar ik eerder nog wel eens soepel kon zijn met de regeltjes, ruzies zelf liet oplossen of eindeloos geduld met ze had, dat werd af en toe wat strakker en moeilijker. Ik denk dat ik wat strenger was en ze af en toe sneller op de kamertjes zette dan dat ik eerder deed. Al geloof ik niet dat dit slecht is want af en toe konden ze ook wel ver gaan. De teugels werden wat strakker. En als ik dan echt boos was wist ik me altijd nog even snel naar boven te werken. Een aantal keer tot 10 tellen boven of een wasje er in gooien en ik ben weer gezellig.

Het storen aan

Ik kon me vooral storen aan ‘vreemde’ mensen, ik werd in mezelf echt ontzettend boos omdat ik toch wel 3 meter achter het bordje bij de kassa stond waarop te lezen was vanaf hier komt er een kassa bij. En die kwam dus niet. Ja snap je het? Kon er even later zo weer boos om worden. Belachelijk toch? Terwijl ik dit typ lach ik mezelf uit. 

En dan het verkeer. Te langzaam rijdende auto’s!!!! Grr ik bedoel als je ergens 80km per uur mag rijden doe dat dan ook! Ga geen 50 km per uur rijden. Dit is iets waar ik me altijd al aan heb kunnen ergeren, maar in mijn hormonster tijd kwam de stoom bijna uit mijn oren! En dan heb je nog van die mensen die je geen voorrang verlenen als JIJ van rechts komt. Ik kwam van rechts, ja dan heb ik dus voorrang. Dat snapte mevrouw niet helemaal.

Ik kon dus vol in de ankers!! Mijn handtas staat altijd op de bijrijdersstoel. En nee, ik heb de rits nooit dicht gezipt. Je raadt het al, tas op de kop alles op de grond. Bedankt mevrouw! En dan wou ik maar 1 ding, vloeken, schelden en mijn middelvinger opsteken. De kindjes zaten op dat moment ook in de auto, dus het bovenstaande gebeurde in gedachten

Ook ben ik een keer heel boos op Mark geweest omdat hij geen patat oorlog wou halen. Je snapt het…in mijn hoofd was het oorlog met een paar boze blikken, veel stilte en daarna het: Ik ben echt boos hoor, hoezo haal je dat niet? Ik snapte het echt niet hoor. Hij was wel echt egoïstisch hoor! Na een tijdje kwam het besef, hij was niet egoïstisch maar ik.

O en mensen die op mijn werk zeuren, of gewoon geen goedendag konden zeggen maar allen TASJE konden zeggen, zie je het al voor je? Goedemorgen mevrouw- antwoord van de desbetreffende mevrouw: TASJE!!  Nou die kon ik wel over de balie heen trekken. Ik doe het niet, en ik blijf natuurlijk netjes en beleefd. Je moet wel. Maar in gedachten… Ik vind het nu gewoon nog steeds heel erg onbeschoft, hormonen of niet. Hoe moeilijk is het om iemand eerst te groeten voordat je TASJE schreeuwt?

Is dit voor iemand herkenbaar of ben ik wel een hele vreemde eend in de bijt?

Op de hoogte blijven van mijn blogs? Volg me dan op Facebook.