Mijn kleine baby-vriendinnetje is geboren!

Hebben jullie vorig jaar gelezen over mijn BFF’s en hoeveel ik van ze hou? Eén van mijn beste vriendinnetjes is vorige week mama geworden van een práchtige dochter, mijn kleine baby-vriendinnetje. En ik? Ik hield m’n hart vast. Want met de geschiedenis van zoonlief, vind ik niet alleen mijn eigen echo’s niet meer leuk (mochten die er ooit nog komen), maar ook niet die van andere mensen die me lief zijn.

Ik weet het, de kans dat iemand in onze omgeving (of überhaupt iemand anders) meemaakt wat wij hebben meegemaakt is heel miniem. En toch, omdat je het meegemaakt hebt, kun je dat gevoel en die angst niet helemaal uitschakelen. Daarom schrijf ik deze brief aan één van mijn beste vriendinnen en haar man. Ze zijn net een week mama en papa en dat heeft ook bij mij weer heel veel losgemaakt. Alleen op een heel andere manier dan ik had verwacht.

Lieve papa en mama van mijn baby-vriendinnetje,

Wat ben ik ontzettend trots op jullie! En wat is het allemaal anders gegaan dan bij ons. De voorgeschiedenis daar gelaten leek jullie zwangerschap zorgeloos en de bevalling van een leien dakje gegaan. Wauw!

Ik had verwacht dat ik misschien wel een beetje jaloers zou zijn. Niet dat ik jullie het niet gunde, hoor! Maar ik merk dat ik zelf meer gemist heb, vanaf de 20-weken echo tot aan de 4e week van zoonliefs leven, dan ik ooit had gedacht. Voordat jullie de 20-weken echo hadden wenst ik jullie veel plezier! Maar stilletjes hield ik m’n hart vast. Gelukkig! Alles was goed! Het was alsof ik zelf de uitslag opnieuw had gekregen, maar dat hij nu goed was. Ik was zo ontzettend blij voor jullie. Het betekende een verdere, rustige, stressloze zwangerschap.

Vorige week woensdag gingen we nog samen naar de markt. Toen we afscheid namen en ik je een knuffel gaf voelde ik al dat ik je niet weer zwanger zou zien. De volgende ochtend belde je me om te vertellen dat je volgende week niet mee naar de markt zou gaan. Jullie kleine meisje was geboren ‘s nachts en… Je was alweer thuis! Wauw! Wat een droom, lekker direct met je kleintje naar huis na de bevalling. Minder dan 24 uur nadat we nog gezellig samen over de markt hadden gelopen.
En ook hier was ik bang voor een steek van jaloezie, maar nee… Ik ben zó blij voor jullie, gun het jullie zó enorm. Het was dat ik bij een opdrachtgever was, maar ik was er best ondersteboven van die dag.

Slapeloze nachten

In deze week mocht ik al twee keer kijken naar jullie ontzettend mooie, knappe, lieve meisje, mijn kleine baby-vriendinnetje. Ze slaapt lekker, is tevreden, heeft jullie ook al een nacht (of inmiddels al meer?) wakker gehouden. Dat laatste is trouwens het enige wat ik niet gemist heb in de eerste drie weken van zoonliefs leven :). Jullie dochter krijgt heerlijk borstvoeding, ook dat gaat van een leien dakje. Ik kan niet uitleggen hoe zeer ik jullie dat gun. En hoe ‘onmeunig’ trots ik op jullie en jullie meisje ben. En op hoe Quinten op haar reageert, hoe lief is dat?! Ik raak er niet over uitgepraat en gedacht.

Ik voelde me altijd een beetje misdeeld als ik hoorde over andere bevallingsverhalen en zwangerschapsverhalen. Waarom was het bij ons zo ontzettend anders (en niet in positieve zin) gegaan? Wat heb ik verkeerd gedaan? Maar nu? Nu kan ik het op afstand toch een klein beetje meemaken. En weet je? Ik voel geen jaloezie, geen afgunst. Ik voel alleen maar heel veel trots en liefde. Voor jullie en jullie prachtige meisje.

Dus zó voelt het als je beste vriendinnetje mama wordt. Kort samengevat: Trots, Overweldigd, Verliefd, enneuhh.. Had ik al Trots gezegd?