Het leed dat passend onderwijs heet

Passend onderwijs, het klinkt zo mooi maar het is een grote uitputtende nachtmerrie!

Stand van zaken nu:

Zoals jullie in mijn vorige blog over passend onderwijs hebben kunnen lezen kregen we vrijdag laat in de middag dan eindelijk antwoord op onze hulpvraag. In een botte onpersoonlijke brief, zeiden ze nee. Of ja, ze zeggen geen nee, maar zeggen dit specialisme zelf in huis te hebben. Vermoedelijk zit het ergens in een berging onder in een hoekje verstopt. Want wij hebben het nog niet gezien, gemerkt of ervaren. Maar stopt het hiermee dan? Ze sturen een afwijzing, moeten wij als ouders dit dan maar accepteren en het hierbij laten zitten? Moeten wij maar accepteren dat er geen passend onderwijs is. Ze gaan aan zoveel rechten van ons ventje voorbij. Moeten we dit dan maar accepteren? Nee! Dat gaan wij niet doen. Wat dan wel? We weten het op dit moment niet. Natuurlijk werken we achter onze eigen coulissen hieraan door, en is het vervolg in volle gang. Ik kan en wil daarover op dit moment nog niet teveel kwijt.

Grootste Irritatie

Mijn grootste irritatie is dat ik gewoon wist dat die mail pas 12 mei de einde van de middag zou komen. Het was iets te voorspelbaar, en zo passend in hoe de begeleidende instelling is. Op mijn tegen reactie hierop heb ik nog geen reactie gekregen. Wel vonden ze het belangrijk om een mail te sturen waarin stond hoe goed ze het doen.  “De ouders en de scholen gaven de dienstverlening een dikke 8. De begeleiders waren bescheidener ten aanzien van hun eigen werk, zij gaven zichzelf een 7,5″. Fijn dat ze de slechthorende en tos kinderen wel goed kunnen begeleiden. Voor doof geldt dit absoluut niet zo, athans niet in onze ervaringen. Ik snap de gedachtegang hierachter ook niet. Willen ze zich bewijzen? Willen ze er een schepje bovenop doen? Hoe bedenken ze het.  

passend onderwijs 

Ondertussen is ons gevoel qua school bevestigd. School wil wel maar mist, begrijpelijk, de kennis en ervaring. Wel zijn er zulke grote, fijne stappen gezet. We stonden versteld en we zijn hier erg door verrast. Op den duur zit je zo in het negatieve. Dat elk gesprek wat je aangaat je al met het gevoel van strijd aangaat. Ik mezelf als schrap zet…. Dit was de laatste keer gewoon niet nodig. Dat is fijn om te ervaren. Fijn om te voelen. Zij willen ook goed onderwijs bieden. Ons manneke doet er toe. 

Het belangrijkste nu

Het belangrijkste voor nu is dat we naar groep 3 gaan toe werken. Doelen gaan opstellen, gaan maken. Dit alles in samenspraak en overleg met school. Dit alles om een goede rustige start in groep te gaan maken.

Wordt (helaas) wederom vervolgt….