Melanie | Huilende baby: papa’s frustratie
Ook dit is weer een artikel van ruim een jaar geleden. Zoals jullie vast al gelezen hebben, ben ik terug aan het lezen in mijn geschreven stukken en aan het selecteren wat wel en niet geplaatst wordt. Weer een nieuwe: Papa’s nummer één frustratie: een huilende baby. Vooral ‘s nachts.
Vannacht was het zo’n nacht. En gisternacht ook. Sinds dat zoonlief geboren is onze 4e en 5e ‘gebroken nacht’ een feit. Hij is 4 maand oud, dus lijkt het mij dat we super verwend zijn met zo’n goed slapende baby. Ik kan er dan ook echt niet mee zitten als er eens wat is, ook al is het midden in de nacht. Ik had me daar vanaf het eerste moment zwangerschap al op voorbereid, zo’n huilende baby.
Manlief is anders… Manlief wordt kwaad en gefrustreerd als onze baby huilt (niet na een halfuur, nee na twee minuten). En dat begrijp ik niet. Zoonlief huilt bijna nooit en al helemaal niet ‘s nachts, dus als het dan een keer zover is, tja dan is dat zo. Ik heb ook wel eens mijn momenten dat ik er niet tegen kan, maar zeker nog vaker wel dan niet.
Een voorbeeldje van de huilende baby
Wat gebeurt er als baby Q verandert in een huilende baby. Laten we het voorbeeld van gisternacht nemen. Manlief gaat uit bed, doet de speen erin en merkt dat baby Q toch wel wat wakkerder is dan gehoopt en laat graag zo hard mogelijk zijn irritatie blijken. Gisternacht kwam het erop neer dat ik het maar van hem over heb genomen (ik kan dat dus echt niet aanhoren) en zeker een uur met mijn baby Q aan het struinen ben geweest. Liedjes zingen, heen en weer lopen in zijn kamertje en uiteindelijk toch maar een beetje melk heb gemaakt om hem rustig te krijgen.
Uiteindelijk sliep hij weer om half 4. Manlief sliep nog steeds niet, ondanks dat ik het van hem over had genomen, zo opgefokt en gefrusteerd is hij dan. Meestal zeg ik dan: ‘We zijn nog steeds verwend, hoor! Hij meldt zich nooit ‘s nachts dan kan dit toch een keer gebeuren?’ Het onredelijke en vooral chagrijnige antwoord wat daarop volgt is: ‘Ja, dan hoeftie dat toch ook nu niet te doen.’ We hebben het over een baby van 4 maanden! Maar wijselijk houd ik me dan maar stil. Het zorgt dat mijn reactie op het huilen van baby Q is: ‘Oh nee, manlief weer chagrijnig.’ En dat in plaats van de vraag wat er met de kleine man aan de hand is.
Ingebakerd op de buik
Ik vind het logisch dat hij nu ineens wel ‘s nachts wakker wordt. We zijn z’n hele ritme op de kop aan het gooien en het inbakeren aan het afbouwen. En aangezien ik hem al op de buik heb aangetroffen in bed (ingebakerd en al, SCHRIK), laat ik in ieder geval 1 armpje buiten de baker.
Ik kan die frustratie en negativiteit van manlief niet negeren, maar weet ook zeker dat baby Q door die negatieve spanning langer uit zijn doen is, dan als hij met ‘rust’ benaderd zou zijn.
N.B. Ik vroeg net manlief of ik deze blog mag plaatsen. ‘Je plaatst hem maar, hoor.’ En later: ‘Je kunt wel steeds zeggen dat we verwend zijn, maar we zijn gewoon niet anders gewend.’ Dus… Iemand moge verhoeden dat we ooit een tweede baby krijgen die elke nacht minimaal drie keer volledig uit zijn plaat gaat…
Michelle says:
Jullie mogen je inderdaad verwend voelen ; ) bij ons zijn de NIET-gebroken nachten van de afgelopen 25maanden (!!!) op 2 handen te tellen. De eerste 18 maanden was het zo’n 5 tot 10 X per nacht, nu prijzen wij onszelf gelukkig dat het vaak nog maar 2x per nacht is. … pfff… maar hier ook een kerel die maar 1x kort met geduld kan reageren, daarna is het ‘op’ bij hem. Ook ik vind het huilen/wakker worden vervelend, maar daar bovenop gezeur te krijgen maakt het ‘t zwaarst…. maar ooit komt het goed, daar hou ik mij aan vast! Liefde&geduld!
Birgit says:
Wij waren ook erg verwend hoor. Bijna geen gebroken nachten. Volgens mij kunnen mannen er sowieso slechter tegen ;)
Vlijtig Liesje says:
Best lastig als je partner niet zo reageert als jij vindt dat hij zou moeten doen denk ik….
Nanouk | Samen de Wereld Ontdekken says:
Wooooow wat herkenbaar!! Hier ook enorm verwend! Roan sliep al 8u achter elkaar door na 3 weken! En ‘s nachts wordt ie zelden wakker. Maar als ie spookt… Dan kan Joost daar heel slecht tegen. Die klaagt en kreunt en steunt en de volgende dag gaat dit chagrijnige gedoe door. Heel irritant, want t gebeurt echt hooguit 1x per maand ofzo dat Roan zich ‘s nachts even kort meldt (aai over de bol is vaak genoeg trouwens om m te kalmeren). Ik merk trouwens wel, nu de komst van baby 2 in de buurt komt (ben 37 weken zwanger) dat hij wel begint te beseffen dat t bij baby 2 mogelijk anders gaat. Dit helpt enorm waardoor hij minder snel chagrijnig wordt als Roan een keertje wakker wordt ‘s nachts. Dus, mocht bij jullie nr 2 komen, dan is er hoop ;)