Nancy | CI Jaarlijkse evaluatie

CI Jaarlijkse evaluatie – Elk jaar mogen we één keer per jaar met de heren naar het ci-team toe voor een evaluatie. Ze kijken dan alles na. Hoe horen ze? Zijn er andere instellingen van de ci nodig? Hoe gaat het met het dragen van de ci? Zien de oren er goed uit van binnen. Het is een lange voor ze, en we proberen deze dan vaak maar zo gezellig mogelijk te maken.

CI Jaarlijkse evaluatie

Autoglijbaan

Deze week was onze Senn aan de beurt voor zijn CI Jaarlijkse evaluatie, hij had afgelopen augustus zijn ci 2 jaar. De dag van tevoren vertelde ik Senn dat we morgen naar het ci team toe zouden gaan. Zijn reactie “AUTOGLIJBAAN” Bij het ziekenhuis is een parkeergarage die nogal stijl naar beneden gaat. Dit vinden ze beide geweldig en het is omgedoopt tot “de autoglijbaan”.

We hadden de afspraak van de CI Jaarlijkse evaluatie al om 9 uur. Een vervelende tijd omdat je dan midden in de spits terecht komt. Om 7.15 vertrokken we van huis, om uiteindelijk om 8.55 ons te melden bij de poli kno.

Onze Senn moet dan altijd even ontdooien, en kreeg hier dan ook de tijd en de ruimte voor. We begonnen met de algemene vragen, hoe gaat het? Nu zijn wij enorm tevreden over hoe Senn het met zijn ci doet en de grote stappen die hij gezet heeft. Hij heeft in april na een oorontsteking en een gemene val zijn ci 2 maanden niet willen dragen. De ci was voor hem gelinkt aan pijn. We zijn toen  vanaf het begin gaan opbouwen. Eerste vertrouwen in de ci, programma’s op minimaal (zodat hij minimaal geluid binnen zou krijgen). Nu zitten we vanaf juni weer op het oude niveau. We zijn mede daardoor méér dan tevreden en trots.

CI Jaarlijkse evaluatie : Blokjestest en woordjestest

Senn was inmiddels al ontdooit en kon niet meer wachten om te beginnen. We begonnen met de blokjestest. Dit wil zeggen: een blokje tegen het oor aan houden, hoor je een geluidje mag je het blokje in de mand gooien. Dit spelletje is thuis ook erg in trek, kortom Senn had er zin in. Stilzitten is voor ons kleinste ventje erg moeilijk, het is een echte wiebelkont. Ondanks dat ging het allemaal heel netjes en voorspoedig. Senn had er plezier in, zo enorm fijn om dat te zien. Nu geloof ik ook wel dat de brandweerzwaailicht wonderen heeft verricht. Als er oefening klaar was, mocht het zwaailicht even aan als beloning voor Senn.

Daarna gingen we verder met woordjestest deel 1. Er worden woordjes gezegd en Senn moest het plaatje aanwijzen van wat er gezegd werd. Beer, Kip, Kam, Huis, Muis enz. Huis en Muis is erg moeilijk voor hem om het verschil te horen. Bij beer zag je hem echt zoeken naar een peer, hij gebaarde dit zelfs, peer kan niet.  Al met al deed hij dit ook erg goed.

Toen deze klaar was volgde woordjestest deel 2. Dit is woordjes nazeggen. Ondanks dat de uitspraak niet altijd goed is, deed Senn dit ook prima. Alleen is het nu lastig inschatten, komt het goed binnen? Of komt het omdat zijn spraak nog volop in ontwikkeling is dat hij het “verkeerd” zegt. Maar ook hier weer meer dan tevreden.

Daarna gingen we aan de computer nog even het implantaat doormeten om te kijken of alle elektrodes nog goed functioneren. Ook dit was helemaal goed. Linker ci is een beetje anders ingesteld, maar echt minimaal en rechts is hetzelfde gebleven.

Uit de log was te zien dat Senn zijn ci’s gemiddeld 10 uur per dag draagt en dat de rechter ci heel vaak van zijn koppie valt. Iets wat bij ons al bekend was. De spoel van de ci zit met een magneet op het hoofdje vast. Deze magneet is er in verschillende sterktes. Senn heeft nummer 1. Het zou wat steviger mogen zitten, maar als we magneet nummer 2 pakken krijgt hij weer drukplekjes op de huid van zn hoofdje, en dat is ook weer niet de bedoeling. We nemen het er vanaf vallen maar voor lief. Senn is er zelf handig in, dat hij het zelf terug kan plaatsen.

Controle kno

Na dit volgde nog een gesprek met de logopediste, ook daar was alles goed. Daarna mochten we nog ruim een half uur wachten (wat wel uren leek te duren met een vermoeide peuter) voor de controle bij de kno. Ook bij de kno zijn er geen bijzonderheden en zag alles er goed uit. Natuurlijk moesten de oren van Babilu ook even gecheckt worden. Als een echte dokter keek Senn met de kno arts samen in de oren, ook de oren van Babilu zijn helemaal goed.  Om 12.30 waren we klaar en konden we naar de autoglijbaan toe. Maar niet voordat we een krentenbol hadden gekocht. Bij de uitgang staat sinds kort een kraampje van de bakker, geniale uitvinding. Zo ben je niet gebonden aan de te dure ziekenhuis broodjes. Wij hopen dan ook dat deze bakker er nog lang mag blijven staan met zijn kraampje.

Er bestaat geen slecht

Zo’n dag kost veel. Ze zijn zo intensief bezig. Opperste concentratie. Maar ook vrijwel constant bezig met horen en zich vooral heel bewust van het horen en aan het horen. Ik heb er dan ook altijd zoveel bewondering voor dat ze het toch maar doen. 9 van 10 keer op een gemoedelijke gezellige manier waarin we zien dat ze er zelf plezier in hebben. Ik hoop dan ook dat dit zo mag blijven.

Voor ons bestaat er in het hele ci gebeuren geen slecht. Nu heeft Senn een geweldige “uitslag”. Hoort vanaf 25/30 deb, woordjestest 80 procent. Maar al zou dit minder zijn geweest ook dan zouden wij meer dan tevreden zijn geweest. Alles wat ze al horen, vinden wij al enorm knap en bewonderingswaardig. Dus er bestaat geen slecht voor ons. Het is altijd goed, super, fantastisch, toppie maar vooral zijn we altijd heel erg trots op onze heren.

Smikkelend van zijn krentenbol en vol verhalen waren we rond 14 bij zijn lieve tante om broerlief op te halen. Ik had nog zo gehoopt dat Senn in de auto in slaap zou vallen, zodat ik met een uitgeruste peuter en enthousiaste kleuter naar de zwemles zou gaan. Helaas liep het anders, maar hierover de volgende keer meer.