Melanie | Het probleem van de jonge moeder: onzeker zijn
Veranderingen… Constant. Ik heb me er heel erg over verbaasd en werd er in het begin ook best onzeker van, toen onze kleine baby Q net geboren was. Er zijn zoveel regeltjes over hoe je baby’s en kinderen moet verzorgen en waarschijnlijk zijn die van nu alweer anders dan die regels van ónze start, een krappe twee jaar geleden.
Hoe vaak heb ik wel niet gehoord: “Goh, in onze tijd mochten we ze juist niet op de rug leggen.” Of “Die van ons kregen echt geen vast voedsel voordat ze zes maanden waren.” Zelfs mijn schoonzus die 1,5 jaar vóór baby Q mama werd van haar jongste vertelde dat de gewoontes toen anders waren.
Buikslapen of rugslapen?
Bizar vind ik het dat op het ene moment bij buikslapen de kans op wiegendood minder is, en het volgende moment is dat het geval met rugslapen. Hetzelfde geldt voor het gebruiken van een dekentje met een laken of een dekbedje. Of is het eigenlijk gewoon zo dat er in die tijd meer baby’s op de buik sliepen of onder een dekbed, dus dat er daarom statistisch gezien meer buikslapers onder een dekbed een wiegendood hadden? Dan zal dit zich eeuwig en altijd af blijven wisselen… Toch?
Waar is sowieso ‘het boekje’ op gebaseerd. Het boekje dat nu zegt dat een baby vanaf 4 maanden met vast voedsel mag gaan experimenteren. Er was geen boekje wat zei: “Nou, Mel. Als jou baby Q van 3,5 maanden, jou het eten uit de mond kijkt, dan wordt het alvast experimenteren met een beetje bijvoeding.” ‘Het boekje’ is een gemiddelde, maar geen enkel kind is gemiddeld.
Ben je gauw onzeker te maken?
Wat betreft baby Q ben ik niet gauw onzeker te krijgen over de ‘standaard’ dingen (maar o wee als er iets met zijn drain/ontwikkeling is…), maar ik ben van mening dat ‘het boekje’/’het gemiddelde’ heel veel jonge ouders onnodig onzeker maakt.
Er heeft mij maar één ding geholpen. Constant op mijn gevoel afgaan. Baby Q huilde erg veel toen we net thuis waren met hem. Op gevoel ben ik na enkele dagen een ritme in gaan bouwen. Dat was wat hij nodig had (oké, ook met een beetje logisch nadenken kom je hierop…). Maar ook als hij huilt, of niet lekker in zijn vel zit, ‘voel’ je vaak aan of iets ernstig is of niet. En laten we het afkloppen, ik heb er nog nooit echt naast gezeten.
Ik denk dat dat ook het advies is wat ik andere mama’s (in wording) zou kunnen geven. Als mama zit je op dezelfde ‘frequentie’ als jouw kind(eren). Dus vertrouw op je gevoel, zonder hier teveel over na te denken. Je eerste ingeving is vaak de juiste!
Ben jij ouder en laat je je wel eens onzeker maken door ‘de gemiddeldes’ en ‘het boekje’?
Stella says:
Ja, ik laat mij vaak onzekerheid aanpraten. Vooral door die doorgewinterde oma van mijn man, mijn schoonmoeder of mijn altijd zo overbezorgde zus die mij ook zo kan laten voelen (terwijl ik vrij nuchter ben). En dan heb je nog het CB die het maar niks vind als mensen afwijken van de gebaande paden. De box al weg met 6 maanden? O jee! Twijfelen over vaccineren omdat je kind er sterk op reageert? MAG NIET! Borstvoeding geven tot zijn 1e jaar, zou je dat nou wel doen? We worden continue onzeker gemaakt. Mannen hebben dat veel minder te verduren.
De kunst is, HOE ga je er mee om? Jij kan jouw kind lezen en schrijven dus daar heeft een ander niks over te zeggen. Je deelt geen verantwoording dus jij doet uiteraard wat beste is voor jouw kind. Wij moeders moeten wat meer directer zijn denk ik. En al die goedbedoelde (en soms ook steken-onder-water) opmerkingen wat meer parkeren. We zijn tenslotte nog jong zat, om dat te leren ;-)
Melanie says:
Amen to that! ?? Gaat ook steeds makkelijker. ☺
Vlijtig Liesje says:
Ik had vaak niet een bepaalde ingeving. Dus werkelijk geen idee. Als ik heel eerlijk ben is het er ook niet veel beter op geworden. Ik vind het moederschap best ingewikkeld.
Melanie says:
Is ook zeker niet makkelijk! Dat wil ik er ook helemaal niet mee zeggen. En soms kan het ook gewoon toeval zijn, hoor! Vaak gaat het bij mij pas mis op het moment dat ik begin te dénken, na de eerste ingeving :).