Met respect op de feiten gedrukt
Kort geleden schreef ik naar aanleiding van het overlijden van een jonge stadsgenoot een blog over respect vs respectloos. Dat het soms best lastig is je kinderen dit goed uit te leggen. Hoe leef je dat dan voor? Afgelopen week ontdekte ik dat de praktijk van alle dag wellicht de beste methode is.
Met respect op de feiten gedrukt
Lekker brutaal of niet?
Om de week op rijd ik op vrijdag met de kinderen naar hun vader. Zo ook deze week. Omdat we best wel vroeg waren en ik nog een kaartje voor iemand moest kopen besloot ik nog even snel naar het nabijgelegen winkelcentrum te rijden. Naast een grote, hoge, witte bus vond ik een mooi plekje dicht bij de desbetreffende winkel. Ik stapje uit, hield de deur open voor mijn dochter en zag ondertussen en man naar mijn handelingen kijken. Ik twijfelde waarom maar dat werd al snel duidelijk.
Terwijl hij mijn kant op keek zei hij: “lekker brutaal of niet”. Omdat je mij heel veel mag noemen, zeker als het ook zo is, was ik me deze keer van geen kwaad bewust. Ook mijn dochter en inmiddels uitgestapte zoontje keken achterom. Tegen wie praatte die meneer toch. Maar hij zei het nogmaals en ik vroeg hem of hij het tegen mij had. Ja, of ik dat normaal vond? EUHM? Hij wees naar de parkeerplaats en ja, helder licht dat ik ben, viel het kwartje en zag ik het bordje invalidenparkeerplaats.
“Laat ze het maar niet zien” zei hij ook nog. Ik antwoordde hem dat ik het helemaal niet gezien had, vanwege de grote,witte bus waar ik achterlangs kwam en dat ik de auto uiteraard ergens anders zou parkeren. Hij had er weinig vertrouwen in! Ontzettend attent met wellicht een flinke boost cynisme vroeg hij of ik anders zijn kaart wilde lenen. Ik vroeg hem of hij een invalidenkaart had en stelde voor dat wanneer ik weg zou rijden hij er dan mooi achterwaarts in kon schieten.
Volgende keer iets meer respect graag
Vroeger had ik het hierbij gelaten. Ik had me zeker opgevreten vanwege de arrogante toon die deze wildvreemde man tegen mij aansloeg maar ik had het er bij gelaten. Laat ik stellen dat de laatste paar jaren van mijn leven mij een harde leerschool gaven in het goed voor jezelf opkomen. Grenzen stellen met de wetenschap dat je uiteindelijk toch echt ZELF degene bent die voor jou opkomt.
Ik zag mijn kids nogmaals een beetje kijken van nou zeg! Dus ik vroeg de beste man of hij de volgende keer mensen anders kon aanspreken. Niet direct wilde insinueren dat iemand brutaal is. Want ik vertelde hem dat ik dat totaal niet ben en dat ook niet graag uit de mond van een wildvreemde wilde horen. Hij gaf aan dat hij dit vaker meemaakte en het volgens hem niet anders was. Waarop ik antwoordde dat ik mij dat goed kon voorstellen maar dat ik wel anders ben!
De kids keken mij aan met een blik van: YOU GO MAM! En zo voelde dat ook. Mam, die meneer deed best wel boos tegen jou hè? Ja kind dat klopt! En je deed het helemaal niet extra? Nee dat zeker niet, ik had het echt niet gezien. Je mag namelijk hier niet parkeren als je niet invalide bent. Maar dan hoeft ie toch niet zo boos te doen? Dat klopt en daarom heb ik die meneer ook vriendelijk gevraagd om dat niet meer te doen.
Zo mank is hij niet!
De auto netjes op een “legale” plek geparkeerd hebbend, vervolgde ik mijn weg! En wie staat er voor ons bij de kassa van de winkel? JUIST! Nadat meneer had afgerekend liep hij de winkel uit. Dochterlief volgde zijn gangen en zei gelukkig nog net niet hard genoeg: “nou mam, zo mank is die man nu ook weer niet”. Ik kon het niet ontkennen. Toch legde ik uit dat deze meneer dan misschien niet heel erg invalide leek maar de kaart vast niet zomaar had gekregen en hij misschien vandaag een goede dag had!
Het was wel weer een mooi leermomentje. Eentje voor mij om het niet zomaar over mijn kant te laten gaan dat ik brutaal genoemd werd. Ook eentje voor de kids; dat je zelf zo niet tegen iemand praat en wanneer iemand zo tegen jou praat je die persoon dan netjes kan vragen om dit niet meer tegen jou te zeggen. Dat je dat niet zo prettig vind. Tja, zo zie je maar…….in nog geen 10 minuten een les in respectvol omgaan met anderen. En dat zomaar op een vrijdagmiddag! We hoeven als ouders geen dure trainingen te volgen om onze kinderen respect bij te brengen. Leef het gewoon voor, dat is de enige manier. En wat zij er vervolgens mee doen later, dat is aan hen!