Nancy | In het verkeer ben ik een strenge moeder
STOP!! We fietsen naar het vriendje van Vinz. Ik hoor mezelf schreeuwen over de straat. Wat klink ik lomp, bot, nors. ZIJKANT schreeuw ik tegen Vinz. Ik zie een tegemoet komende fietser me wat raar aankijken. Wat zal ze gedacht hebben? Nou nou die kan er wat van? Bij de rotonde schreeuw ik, ROND, als Vinz bij de afslag is schreeuw ik, JA! VOLGEN! In het verkeer ben ik een strenge moeder…
Deze manier hebben we samen gevonden.
Dit is onze manier van fietsen. Vaak wordt ik op een ietwat vreemde manier aangekeken. Laatst kreeg ik de opmerking wat ben jij een strenge moeder. Maar deze manier hebben wij samen gevonden, en deze manier werkt.
Ik weet nog als de dag van gisteren. De eerste keer in het verkeer fietsen met Vinz. Hij zelf wat slingerend op zijn fietsje. Ineens leek het heel druk, ineens was er heel veel gevaar. Mijn hart sloeg op hol. Het zweet brak me uit. Maar we waren veilig aangekomen bij de winkel.
In het verkeer ben ik een strenge moeder.
Hij hoort niks in het verkeer. Hij hoort wel wat, het verkeer, de wind, alle omgevingsgeluiden. Op normale toon praten, in zinnen praten, is totaal niet te volgen voor Vinz. (Lees anders even mijn vorige blog over het horen met een Choclear implantaat.) We zijn toen gaan zoeken naar manieren die wel werkte. Gebaren op de fiets is geen doen. Vinz moet immers goed voor zich kijken. Erop letten waar hij fietst. Toen kwamen we na een tip van een medemoeder op deze manier uit. Praten (op heel hard oftewel krachtig volume) in commando’s. We hebben samen woorden afgesproken. Vinz weet wat deze betekenen, en doet dan ook wat ik zeg (roep schreeuw bulder).
In het verkeer ben ik inderdaad een strenge moeder. Hij moet opletten. Voor hem nog meer belangrijker als voor ons. Ik merk dat ik op de fiets veel op gehoor doe/deed. Dat kan ik nu niet meer doen. Vinz kan in het verkeer niet vertrouwen op zijn gehoor. Het was voor mij een eye-opener hoeveel je dan extra kijkt. Hoeveel je extra stopt, om even te kijken of er niks aankomt bij het kruispunt.
Het heeft heel wat voeten in aarde gehad voordat hij op een goede en veilige manier zelf kon fietsen in het verkeer. Ga je gek doen op de fiets? Dan stap je direct af en kom je maar bij mama op de fiets.
Mama nu ben ik echt een groep 2 jongen.
Op school hadden ze met de start van het nieuwe schooljaar een project “op voeten en fietsen naar school” . Elke keer als je lopen, steppend, fietsend naar school kwam kreeg je een sticker op je stickerkaart. Rondom school is het altijd zo vreselijk druk en chaotisch. Ik ben dan ook vaak die fiets situaties uit de weg gegaan. Hoe oneerlijk tegenover Vinz. Nu met dit project kwam ik er echt niet onderuit. Stickers verdienen wilde Vinz. Het was een goede duw voor mij om Vinz dagelijks zelf naar school te laten fietsen. Met een verbluffend resultaat. Een blije 5 jarige man die vol trots op een nette veilige verantwoorde manier zelf naar school fiets. We zijn trots. Maar nog belangrijker, Vinz zelf is ook zo trots en zit glundert op zijn fiets. “Mama nu ben ik echt een groep 2 jongen”.
De afkeurende blikken van de mede weggebruikers neem ik maar voor lief. Dit werkt voor ons, en dan is het prima. In plaats van mezelf daar druk over te maken, geniet ik van het feit dat mijn stoere vent zo netjes en trots fietst.