Met opluchting typ ik deze blog. Sinds een maand is het boek rondom de strijd van de juiste begeleiding en ondersteuning van onze oudste op het reguliere onderwijs dicht! Het is klaar, het is gesloten, wij zijn overgestapt naar een andere begeleidingsdienst! Dit is een hele grote opluchting en het voelt echt alsof ik 400 kg aan zorgen en stress op m’n nek en schouders lichter ben.

Even een terugblik

De strijd waar we in beland waren ging over de cluster 2 begeleiding die onze oudste op school krijgt. Deze was totaal niet passend aan de leerbehoeftes die er zijn. Maar meer passend aan wat Vitus Zuid, de begeleidende instelling, kon bieden. Dit was de eerste blog over dit onderwerp, stel je eens voor.  Hier is nog een linkje naar een van de blogs, focus op de centen.

Negatieve spiraal!

Op den duur ben ik gestopt om erover te schrijven puur omdat het mij zoveel deed. Het was allemaal alleen maar negatief. Hierdoor belandde ik zelf in een negatieve spiraal. Als je kind naar school gaat met een cluster 2 arrangement en dan vervolgens begeleid wordt door een instelling met nul kennis en ervaring over doof, is dat slopend! Er is in de tussentijd veel gebeurd, second opions, overleggen, verslagen en tenenkrommende opmerkingen. Een ab-er (=ambulant begeleider) die afwezig was door zorgverlof en niet vervangen werd. Met vooral als kers op de taart de uitspraak “wij richten ons enkel op gesproken taal”. Dat je dat al durft te zeggen tegen een moeder van een doof kind vind ik al bijzonder op zich.

Overstap naar passend onderwijs wel mogelijk!

In het heetst van de strijd hebben we een gesprek gehad met een andere begeleidingsdienst. Daar waar Vitus ons al jaren voorhield dat we niet konden overstappen, bleek dat wel mogelijk te zijn. Dit lieten we ons geen twee keer vertellen en hebben meteen alles in gang gezet. We hebben een brief opgesteld om de samenwerking per direct te beëindigend. We kregen daar vrijwel meteen de reactie op “jammer maar het is niet anders”. Het ging wel heel makkelijk. Wellicht zijn ze net zo blij als ons, dat ze van ons af zijn?

Loslaten, het boek is dicht

Het is verademing om nu een ambulant begeleidster tegenover je te hebben zitten die wel kijkt naar wat onze vent nodig heeft. Die zien en erkennen dat de NGT toch wel heel belangrijk is. We hebben er hard voor moeten strijden, maar met dit als uitkomst, was het de strijd volledig waard. Er is weer vertrouwen, en ik kan en mag het een stuk loslaten.