Het is al weer even geleden dat ik de eerste keer mijlpalen van onze kleine Bram heb beschreven. De laatste keer was hij nog 11 maanden oud en ging net een beetje staan. Sinds die tijd is er natuurlijk een boel gebeurd want de ontwikkeling staat nooit stil. Onze kleine man is nu bijna anderhalf, of zoals moeders graag zeggen: Mijn zoon is nu 17 maanden oud. En wat een heerlijke leeftijd is dit! Met alles wat hij nu kan is het al een heel echt mensje met zijn eigen persoonlijkheid. En die eerste keer lopen is natuurlijk helemaal geweldig!

Eerste keer lopen, hoera!

Van de eerste voorzichtige stapjes aan de hand naar helemaal los lopen is een hele klus! Met Bram zijn eerste verjaardag heeft hij een hele mooie houten rollator gekregen. Geen fancy plastic ding met hysterische geluidjes maar een mooi gekleurde houten rollator. Fantastisch ding al zeg ik het zelf. En wat heeft hij er veel en vrolijk achter gelopen. Alleen in plaats van het ding omdraaien gebruikte hij hem gewoon achterste voren om terug te lopen.Natuurlijk waren wij er allebei niet bij toen hij voor het eerst een flinke afstand los liep. Leuk voor Oma maar jammer voor ons. Gelukkig heeft ze het wel snel kunnen filmen!

Inmiddels stapt hij vrolijk de hele wereld rond. Wel even wennen dat je hem niet zomaar ergens kunt laten staan want hij stapt zo de weg op natuurlijk. Super handig dat hij nu ook begrijpt wat je zegt, dus je kunt hem gewoon dingen laten halen! Scheelt mij weer opstaan ;) Ook heeft hij in de gaten dat als je hem roept hij er ook voor kan kiezen om stoïcijns de andere kant op te lopen.

Woordjes, of iets wat er op moet lijken

Naast een hoop onverstaanbaar gebrabbel komen er nu ook echte woordjes uit. Het is nog niet denderend veel maar we zijn natuurlijk super trots. Woordjes als papa, poes aai, hondje en boekje komen er vrij soepel uit. Maar wel als hij er zelf zin in heeft natuurlijk.. Net z’n moeder ;)

Baldadigheid

Het opvoeden is begonnen hoor. Zijn wereld is natuurlijk een stukje groter geworden en hij komt een boel dingen tegen die niet mogen. Lekkere partypoepers hoor die ouders, ik mag niet eens tegen het beeldscherm van de tv meppen en de kat op z’n kop rammen mag ook al niet. Inmiddels is hij zo ver dat hij dan gewoon om zich heen gaat slaan het liefste in je gezicht. Mag ook al niet. Dan ga ik toch gewoon lang uit op de vloer liggen schreeuwen. Papa en mama zijn dan super onder de indruk…not… Ik zie het maar als een teken dat ie donders goed snapt dat hij het niet mag.

Verder is het echt een heerlijk ventje die steeds vaker tegen ons aan kruipt op de bank en graag kwijl kusjes geeft.  Hij leest heel graag boekjes, is helemaal dol op zn knuffels en ramt er graag een deuntje uit op de piano. Hij is super vriendelijk, nieuwsgierig en deelt alles graag met ons en andere kindjes.