Vorige week schreef ik over onze vakantie op het mooie eiland Kos (deel 1) Ik ga verder waar we vorige week gebleven zijn in onze tweede week.

Week 2 in Kos

Het was midden in de nacht… Onze kamer was pikdonker ineens schrok ik wakker. Om mij heen schud alles, de kamer, het bed, ikzelf. Geschrokken pakte ik mijn mans hand vast. Om ons heen klinkt een donderend geluid. Mijn man zoekt verwoed de lichtknop en als hij hem eindelijk vind spring ik uit bed. Adrenaline giert door mijn lijf.

Aardbeving

Een aardbeving… We kijken elkaar aan is dit echt? Buiten horen we deuren open en dicht slaan en mensen praten en lopen. We besluiten ons aan te kleden… ik trek mijn jurk eerst verkeerd om aan in mijn zenuwen en moet hem weer uit trekken. Shit… Dit kan ik nu niet gebruiken. Ik ben gespannen, zou er nog meer komen? We maken de kinderen wakker en gaan naar buiten. We voegen ons toe aan de stroom van mensen iedereen kijkt gespannen en loopt naar de receptie. Daar wachten we. Er hangt een grimmige sfeer. Het water is voor een groot deel uit de zwembaden geklotst en hier en daar zijn tegels losgeraakt. Maar meer schade zien we niet. Na een uur komt iemand van het hotel zeggen dat de gebouwen veilig zijn en dat we weer mogen gaan slapen. Wat een opluchting.

Val nou in slaap!

Eenmaal in bed kan ik de slaap niet vatten… ik app even met het thuis front & regelmatig trilt de aarde nog na. Ik vraag me af of ik bang moet zijn voor een Tsunami. Tegen de ochtend val ik toch in slaap. De volgende ochtend zien we dat er in onze kamer wat kleine dingen zijn omgevallen, shampoo etc.

In en om het hotel worden er overal scheuren gedicht in de muren en vloeren. Het zwembad ziet er al weer netjes uit. Sms’jes en berichtjes uit Nederland stromen binnen. Gaat alles goed? Iedereen is benieuwd en bezorgd.

Bij ons wel! Maar even verderop blijkt het veel minder goed af te zijn gelopen. Kos stad is behoorlijk beschadigt, mensen zijn gewond geraakt en er zijn zelfs twee doden gevallen. De ochtend word er nog veel over gesproken, maar aan het eind van de middag voelt het bijna als een gewone vakantie dag.

Alleen weten we niet of zondag ons vliegtuig al weer gaat want het vliegveld is gesloten…

Naschokken

De eerste avond worden we opgeschrikt door een naschok, althans opgeschrikt… ik wist dat het kon gebeuren en schrik niet zo maar mensen om mij heen wel. We zijn in het restaurant van het ressort en mensen rennen in paniek naar buiten en springen over muurtjes heen om maar zo snel mogelijk weg te komen. Anderen schieten juist onder de tafel ter bescherming. We horen dat er mensen ‘s nachts buiten slapen uit angst op meer bevingen & dat er mensen naar huis willen…. Zelf zijn we niet zo angstig.. Als je de kenners mag geloven ligt het ergste al achter ons en zijn dit gewoon  de voorspelde na trillingen.

Geef mijn kind terug.

Toch schrik ik de volgende dag heel erg… Weer als we in het restaurant zitten komt er een naschok. Maar dit keer een behoorlijke hevige. Naast ons laat een ober alles vallen, rent naar ons jongste zoontje van 1. Trekt hem uit zijn stoel en begint richting de uitgang te rennen.

Ik spring op en ren erachter aan… Mensen gillen, kinderen huilen en weer vluchten mensen in angst weg… Ik raak even in paniek…waar gaat hij heen met mijn zoon… Gelukkig stopt de beving al voor de ober buitenkomt met mijn zoontje en kan ik hem weer overnemen. Hij instrueert ons om naar buiten te gaan en dat doen we… dit keer wel behoorlijk geschrokken… Niet  echt van de beving overigens  maar vooral van de reacties daarop om ons heen…. wat een angst… wat een paniek…

We horen nu zelfs een verhaal van Nederlanders die om beurten slapen zodat er altijd iemand wakker is ‘s nachts…

Naar huis

De volgende dag vertrekken we met het vliegtuig weer naar huis…. Hoe kijk ik er nou op terug?? Nou eigenlijk valt het best mee… Natuurlijk zijn er tijden geweest dat het best even spannend werd maar uiteindelijk hebben we een leuke vakantie gehad op Kos en heeft de aardbeving dat zeker niet verpest!

Liefs Shirin