Hallo? Mag ik even mijn aandacht?!

“Hallo? Mag ik even mijn aandacht? Focus toch eens mens!” Mompel ik in mijzelf. Het is weer eens zo’n dag.. Alweer… 

Sinds ik thuis zit merk ik dat ik eigenlijk veel minder productief ben dan ik in eerste instantie van mezelf had verwacht. Vol plannen ging ik bij mijn voormalige werkgever weg. Nu doe ik nog freelance opdrachten voor hem, maar dat even terzijde. Vol plannen dus. Enthousiast ging ik aan de slag met mijn planner. Afspraken hier, afspraken daar. Even een momentje rust plannen, en ach ja, ook het huishouden en de blog werkzaamheden werden in de planner gekalkt. Vrolijk met allerlei markeer stiften was ik wild in de weer. Hier ben ik goed in. Plannen. Of toch niet?

Gebrek aan aandacht, gebrek aan focus

Want nu puntje bij paaltje komt, en ik inmiddels bijna een kleine maand aan huis zit merk ik dat ik een gebrek heb aan aandacht, een vreselijk gebrek aan een goede focus. Ik sta gewoon vroeg op zodat ik mijn ritme behoud. Leia gaat nog steeds naar het kinderdagverblijf zodat ook zij haar ritme houdt en lekker kan spelen met haar vriendjes.

Wanneer ik weer thuis kom, ga ik eigenlijk meteen aan de slag met het blog. Maar dan komt er niets uit mijn vingers, raak ik afgeleid door Whatsapp, Facebook en andere social media platformen. Oh en nog even een belletje hier, een mailtje daar.. en ongeveer twee uur later heb ik voor mijn gevoel nog geen reet uitgevreten. Ik kijk uit het raam. Hey, die zijn smerig, hoppa even wassen en we zijn weer een half uur verder.. Oké wel productief, maar op het verkeerde moment, met de verkeerde bezigheid, want het huishouden staat voor de middag gepland.

Niet geheel onproductief

Geheel onproductief ben ik overigens niet geweest hoor. Ik bedoel kijk mijn ramen nu eens.. Die waren al dik een jaar, misschien zelfs wel 1,5 jaar niet meer gewassen. We kunnen dus weer naar buiten kijken zeg maar. Verder heb ik veel aan de website gewerkt, achter de schermen. Zo blijf ik namelijk vriendjes met Google.. En dat is dus nog wel een dingetje want Google vind het erg leuk om bepaalde algoritmes en dingen weer aan te passen, en daar moeten wij als blogger dan weer op in spelen.Daarnaast heb ik een nieuw logo gemaakt en de huisstijl aangepast, zijn er visitekaartjes ontworpen en zelfs al gedrukt.

Operatie, ziekte en solliciteren

Verder werd Leia geopereerd dus daar viel uiteraard al een stukje productiviteit weg. Net als afgelopen week waarin de kleine dame te kampen had met de zesde ziekte. Dan moet je even schakelen en er zijn voor je kleine meisje. En dat doe ik uiteraard met veel liefde. Verder heb ik flink gesolliciteerd en ben ik drie keer op sollicitatiegesprek geweest. Allemaal super leuke gesprekken, maar ik werd afgewezen omdat ik te veel ambitie zou bezitten, maar dat hebben jullie maandag al kunnen lezen.

Ik kan d’r niks mee dat thuiszitten.

Maar dat thuiszitten, ik kan d’r niet veel mee. Ik had heel tof een werkkamer gemaakt een jaar geleden. Maar binnen drie weken stond mijn bureau weer beneden. Onder het mom van: als Leia speelt, kan ik er nog even achter kruipen. Of : dan stoor ik haar niet als ze slaapt. De werkkamer zat namelijk pal naast haar kamertje en ik wilde haar uiteraard niet wakker houden met mijn getype. En nu.. Nu ben ik gewoon minder productief. Ik merk dat ik toch te snel afgeleid raak als ik beneden zit en even een momentje weg kijk van het scherm. Want ja dan zie ik andere “werkzaamheden” liggen en ben ik geneigd die eerst te doen.

Daarnaast mis ik het stukje socializen. Toen ik nog werkte, kwam ik natuurlijk op kantoor. Had ik contact met collega’s. We wonen zoals jullie weten verder bij familie en vrienden vandaan, dus even snel op de koffie kan ik niet. Mijn wereldje is op die manier best klein. uiteraard heb ik een groot online netwerk, en klets ik ook regelmatig met jullie. Maar echte gesprekken voer ik in principe alleen met manlief en mijn peuter.  Oke, vooruit, ook met de leidsters van de opvang en zo nu en dan eens een kassiere of iets. Maar daar omheen blijft het stil. te stil.

Structuur weg, aandacht weg.

Toen ik nog werkte ging het bloggen mij makkelijker af. Ik had structuur. Ik stond op, bracht dochter naar de opvang en ging aan het werk. ‘s Avonds nam ik tijd voor mezelf of samen met man. En op donderdagmiddag tijdens Leia’s slaapje + de vrijdag avond en de zondag middag nam ik de tijd om blogs te schrijven en stukken in te plannen voor de week erna. Ik was super productief. Ik schreef soms 5/6 artikelen in één middag.. En nu.. Nu heb ik ruzie met mijn eigen aandacht.

Misschien moet ik toch maar mijn werkplek weer naar boven verhuizen? Misschien werkt het toch fijner. In rust. In stilte. Waar ik mijn troepjes even de troepjes kan laten en de deur achter mij dicht kan trekken. Want hoe je het went of keert, ik maak foto’s voor het blog, steek tijd in de opstellingen, heb lampen staan en andere rommeltjes.. En binnen 10 minuten lijkt het alsof mijn huis is ontploft. Wil het dan op de een of andere manier niet lukken, dan kan ik er niet van weglopen en het een dag later opnieuw oppakken. Alles moet weer opgeruimd worden. Ja dat moet van mezelf. Omdat 1. Leia er anders mee aan de haal gaat en 2. ik niet tegen chaos kan in huis, want dan raakt mijn hoofd helemaal de kluts kwijt haha.

Hoe zit dat met jullie? Werk jij thuis? Hoe houd je jezelf productief? Hoe hou jij je aandacht erbij? 

Afbeelding attention via Shutterstock