Als je moeder bent dan kom je uiteindelijk ook in aanraking met de lastige kanten van het ouderschap.Want hoewel die kleine wezentjes super lief zijn hebben ze ook hun eigenzinnig heden die niet altijd super leuk zijn. Bijvoorbeeld de driftbui…

Gillen, krijsen, slaan.

Ik zit weer bijna in de super toffe maar soms ook lastige nee ik ben twee fase met mijn jongste zoon. Rond deze leeftijd zijn ze zo ontzettend schattig vind ik. Zo lopen rond als echte mensjes en beginnen ook lekker te kletsen. Maar ook het eigen willetje komt om de hoek kijken. En tja soms botst die eigen wil wel eens met wat mama wil.

Nou moet ik er bij vertellen dat de jongste meneer altijd al een vurig karaktertje heeft gehad, maar de laatste tijd kan hij ineens ontvlammen in een gillend, krijsend monstertje.

Compleet met snot, tranen, stampvoeten, op de grond liggen, slaan en aan mama trekken. En natuurlijk is niets goed op zo’n moment. Tja knappe ouder als je daar stoïcijns onder kan blijven.

Wat doe je als je kind een woedeaanval heeft in gezelschap?

Thuis krijg ik mijn kleine lieve monstertje vrij snel weer rustig als zich een woede aanval aan dient maar zijn er anderen bij dan lijkt het zijn woede aanval te versterken.  Ze duren dan ook een stuk langer afgelopen weekend bijvoorbeeld duurde hij zeker een kwartier. En dat is nou niet echt geweldig als je bij iemand op visite bent.

Man en ik bleven gelukkig vrij kalm en wisselden elkaar af zodat we ook even weer tijd hadden om op adem te komen. En na hem een tijdje apart te hebben gezet (wel in dezelfde ruimte als waar wij zaten) werd het kleine boze mannetje eindelijk weer rustig. Hij word namelijk vooral rustig als hij even geen prikkels heeft en op zijn eigen termijn rustig kan worden.

Ik was blij dat we daarna nog even gezellig en rustig bij onze visite hebben kunnen zitten, en zou liegen als ik zou zeggen dat ik zo’n woede aanval fijn vond terwijl ik op visite ben. Maar ja aan de andere kant…. Dit hoort ook bij het mama zijn en gelukkig weet ik dat het allemaal weer over gaat als hij wat meer begrijpt en hij zich wat beter kan uiten.

(Overigens heb ik dit met de eerste in veel mindere mate meegemaakt, wel interessant zo’n verschil tussen kind 1 en 2)

Waarom hebben kinderen een driftbui

De driftbui hoort echt bij deze leeftijd, kinderen krijgen ineens door dat ze ook iets anders kunnen willen als wat papa en mama willen. Ze gaan de grenzen testen en daar horen soms ook  driftbuien bij. Er zit ook wel degelijk een emotie achter een driftbui. Vaak voelen kinderen zich niet goed begrepen of kunnen ze juist niet duidelijk maken wat ze willen. En tja wie zou zich dan niet gefrustreerd voelen.

Als ouder zijn er natuurlijk wel een paar dingen die je kunt doen

1 Blijf kalm – Een driftbui gaat vanzelf weer over. (Echt)

2 Weet dat het er bij hoort – Dit is een belangrijke fase waarin de ik ontdekt word daar hoort je afzetten helaas ook bij.

3 Toon begrip – Je mag best duidelijk zijn tegen je kind maar toon ook begrip voor zijn/haar gevoelens.

4 Reageer elke keer hetzelfde – Dit schept vertrouwen & maakt de wereld weer een beetje duidelijker voor je peuter.

5 Wees lief – Zowel voor jezelf als je peuter je mag namelijk best even balen als je kind de winkel op stelten heeft gezet geef jezelf een schouder klopje omdat je zo kalm bent gebleven.

Heb jij dit ook wel eens meegemaakt met je kind? Hoe ging jij er mee om? Laat het mij vooral weten!

Liefs Shirin

uitgelichte foto via Shutterstock