Melanie | Is dat speentje nou écht zo erg?
Pas geleden mocht ik weer met zoonlief naar het consultatiebureau. Ondanks dat wij zoonlief niet laten vaccineren, waarbij veroordeling weer aan bod komt, kom ik daar toch altijd wel weer met een positief gevoel vandaan. Blijkbaar zien ze bij mij niet de uitdaging om me om te toveren tot onzekere moeder (zoals ik van vele anderen wel hoor). Tot ze begon over het speentje.
Als de groeicurve maar goed is…
Ik word er echt vrolijk van dat onze zoon zich zo goed ontwikkelt, gezien de start die hij heeft gehad.
Hij zit wel wat bovenaan de groeicurve, maar die opmerking ben ik al vanaf de eerste echo gewend, dus immuun voor (en dat zonder er tegen gevaccineerd te zijn..).
Wel kwam daar de vraag: heeft hij nog een speen? Of zuigt hij op z’n duim of vingers? Ja, hij heeft een speentje. Die heeft hij alleen in bed in en ‘s avonds hooguit een uurtje voordat hij naar bed gaat. Die blik! Of verbeeldde ik me dat?
Nee, dat verbeeldde ik me niet
“U weet toch wel dat kinderen alleen het eerste halfjaar van hun leven zuigbehoefte hebben en dat het daarna gaat om gewenning?” Nee, dat wist ik niet. Maar even een andere vraag: Wat is er mis met gewenning? Zijn we niet allemaal bepaalde dingen gewend. Als het nou gaat om een speentje, een bepaalde omgeving creëren, of het gewend zijn bepaalde mensen om je heen te hebben? Is dat per definitie slecht, omdat het niet ‘natuurlijk’ is? Ik begrijp dat het misschien niet helemaal goed is voor de ontwikkeling van het gebit, maar zoonlief is zóveel makkelijker handelbaar als we hem af en toe zijn speentje kunnen geven. Daarnaast, hij gaat zelf ook écht op zoek: “Peentjuuu, Peentjuu…” Moet ik hem dat nou echt nu al afnemen?
Wij hebben besloten van niet. Dat speentje en zijn Nijntje… Dát is zijn geruststelling. Zijn manier van tot rust komen na een drukke dag, als hij moe is. En wij laten het voor nu lekker zo. Volgend jaar kunnen we een prachtig verhaal ophangen over dat andere kleinere kindjes zijn speentje nodig hebben en met een beetje geluk is het dan wel snel afgewend. En net als ik in mijn vorige blog zei over luiers: hij zal vast op zijn achttiende niet meer met een speentje rondlopen…
Janine says:
Gelijk heb je! Zo hebben wij het ook gedaan hoor! :)
Annemiek Visser says:
Onze zoon wordt in juni 4 en sabbelt op zijn knuffel. Moet ik die dan ook afpakken en hem helemaal van slag maken? Liever een speen of sabbellap dan een duim. Die duim leer je veel moeilijker af dan een speen o.i.d. Ik heb geduimd tot ik een beugel kreeg. Voor die tijd kon ik het niet afleren.
Gerdi says:
Groot gelijk! Ze moeten gewoon altijd iets te zeuren hebben op het CB…
Vlijtig Liesje says:
Tsja, uiteindelijk stopt hij er inderdaad vanzelf wel een keer mee. Mijn kinderen waren ook wel erg dol op hun speentjes, maar lopen nu ook zonder rond : )
Janneke says:
Wij zijn na die zes maanden direct gestopt met de speen. Het was twee nachten huilen, maar toen was het over en heeft ze er nooit meer behoefte aan gehad. Bij de tweede die nu op komst is, ga ik hetzelfde doen. Volgens mij gaat het steeds lastiger worden om ze van die speen af te krijgen naarmate ze ouder worden. Daarnaast heb ik in mijn omgeving meerdere kinderen die nu logopedie krijgen doordat ze lang (2 jaar en ouder) nog met een speen rondliepen. Dat wilde ik ook koste wat het kost tegengaan.