Melissa | Mijn zwangerschap met fibromyalgie
Mijn zwangerschap met fibromyalgie – In december 2013 kreeg ik te horen dat ik chronisch ziek ben. Na ruim een jaar thuis te hebben gezeten met een burn out was ik in mei 2013 toch maar weer aan het werk gegaan. Maar om nou te zeggen dat ik me beter voelde, nee niet echt. Na het zoveelste bezoek aan de dokter werd ik doorgestuurd naar de reumatoloog.
Mijn zwangerschap met fibromyalgie
Diagnose fibromyalgie
Diagnose: Fibromyalgie. Klachten: chronische vermoeidheid, spierpijn, slaapstoornissen, hoofdpijnen, angsten, depressies, allergieën, concentratie- en geheugenstoornissen, temperatuurverhogingen en darmklachten.
Ondanks dat ik ook al 1 bij 1 had opgeteld was ik behoorlijk van slag. Ik was op dat moment 24 jaar en kreeg te horen dat ik de rest van mijn leven hier mee om zal moeten gaan.Daarnaast is het nog steeds geen erkende ziekte, dus er is weinig begrip in de wereld.
Zwangerschap met fibromyalgie
Fast forward naar het jaar 2015. Na een boel hobbels heb ik een soort van geaccepteerd dat dit mijn leven is, ons leven is. Want laten we vooral mijn super man niet vergeten in dit verhaal. Zonder hem zou mijn leven toch echt een stukzwaarder zijn.
Ondanks dat het me niet altijd even makkelijk af gaat is mijn kinderwens groter dan ooit. Na onze vakantie in Schotland had ik wat vage klachten die best wel eens konden betekenen dat ik zwanger was. We besloten een test te doen. Toen deze aangaf dat we niet zwanger waren, voelde we toch een teleurstelling. Die dag nog ben ik gestopt met de pijnstillers en de pil. Binnen twee maanden was ik zwanger! Tijdens de zwangerschap kon het twee kanten op gaan. Of ik kon me veel beter gaan voelen of juist veel slechter. Drie keer raden..
Pijn en slapeloze nachten
Vanaf een week of 28 begon ik het niet heel leuk meer te vinden. Ik heb normaal gesproken best veel slaap nodig om mijn lichaam weer klaar te stomen voor de volgende dag. En zoals elke mama to be wel herkent: zodra je gaat liggen is het party time voor de baby. Daarnaast moet je 186 keer je nest uit om te plassen en omdraaien met zo’n toeter gaat ook super soepel…maar niet heus.
Waarom wilde ik dit zo graag..?? Kan ik dit wel..? Wat heb ik een boel peptalks nodig gehad. Er waren dagen dat ik m’n bed niet uit kwam, alles deed zo‘n pijn en de slapeloze nachten maakte me ernstig labiel.
Teleurgesteld in mezelf belde ik weer in tranen naar m’n mama, want waarom kan ik dit niet gewoon “even”. Ik had er toch echt heel bewust zelf voor gekozen.
De koek is op
Maandag 13 juni; ik was 37 weken zwanger en we hadden een afspraak bij de verloskundige. Van de vier dames was zij degene die mij het beste begreep. Ze zei tegen mij dat als ik de 39 weken haal dat ik super trots op mezelf mag zijn. Want het stopt niet na de zwangerschap, je moet ook na de bevalling nog in staat zijn om voor je kleintje te zorgen. We zouden over een week de opties voor inleiden gaan bespreken.
Op vrijdag, 1 dag voor de 38 weken, zat ik al drie dagen zo ongeveer non stop te janken. Toen heeft mijn man aan de bel getrokken en een afspraak geregeld bij de gyn. De vrijdag erna mochten wij om half 7 bellen of er een bed vrij was. Lekker op tijd zeg maar, niet dat ik ook maar een oog dicht heb gedaan die nacht. Om 10 uur was er een bed vrij! Super spannend! Hierover wellicht later meer.
Was het zwaar, een zwangerschap met fibromyalgie? enorm. Was het de struggles waard? Absoluut. Ik wil dan ook niemand ontmoedigen met mijn verhaal. Want terwijl ik dit schrijf zit er een heerlijk ventje naast me op de bank naar mij te giebelen. Maar de schrijf woordelijke blauwe wolk tijdens de zwangerschap is denk ik heeeeel hard langs mijn huis gewaaid.
Vanessa says:
Ik heb ook CVS en fibromyalgie, en ondanks mijn grote kinderwens, ben ik enorm bang. Ik ben bang of ik wel zwanger zal kunnen worden, hoe de zwangerschap zal verlopen en last but not least: of ik de bevalling zal aankunnen want daar zie ik enorm tegenop. Ik vind zwanger worden en chronisch ziek zijn één van de moeilijkste beslissingen in mijn leven. Ik ben bijna 27 en ik heb gelukkig nog even tijd, maar ik vrees dat die tijd geen raad zal brengen. Niemand kan zeggen of het beter of slechter met me zal gaan, dat merk je pas op de moment zelf. Ik herken me dus heel goed in je verhaal en ik vind het moedig dat je deze stap toch hebt gezet. Ik weet niet of je dit wil delen, maar ik ben wel benieuwd hoe je bevalling is verlopen? Liefs!
Melissa says:
Ik vond het ook erg spannend hoor. Maar het is inderdaad niet te voorspellen. Er waren momenten dat ik het niet zag zitten. Ik ben er nu heel blij mee, maar ik weet nog niet of ik het nog een keer zou kunnen.
De bevalling was geen feestje het duurde lang en het deed zeer ?
Maar ik heb ergere verhalen gehoord.
Na de bevalling was ook zwaar, alsof er een vrachtwagen heen en weer over je lijf heen is gereden. Ik merkte wel dat het elke dag een stukje beter ging! Ik had mazzel dat mijn man thuis was en ik heb wat extra uren kraamzorg gekregen.
Melanie says:
He, toch een aantal met fibro op deze site, ik heb de diagnose ook!
Gelukkig had ik juist het tegenovergestelde tijdens mijn zwangerschap. Ben nog nooit zo lang pijnvrij geweest! Maar dat wil jij niet horen natuurlijk :(.
Sinds januari van dit jaar doe ik bioresonantie bij een homeopaat. Heb me nog nooit zo goed gevoeld! Fibro is zo’n raar dingetje waarin het voor iedereen anders is, maar wellicht het overwegen waard!
Als je meer wilt weten, leg ik het je graag verder uit, hoor!
Cassandra says:
Hier idd ook fibro, maar ook geen klachten van gehad in de zwangerschap. Toch wel bijzonder.
Melissa says:
Haha ik ben blij voor je dat jij er geen last van heb gehad!
Ik wil nu het zwangerschappen en borstvoeden over is me gaan verdiepen in behandelingen! Ik ga het zeker onderzoeken. Bedankt voor de tip
Mamaplaneet says:
Heftig! Mijn schoonmoeder heeft het ook, naar tijdens de zwangerschappen had ze er geen last van.
Judith Jansen says:
Als ik terugdenk…denk ik dat fibro iets is wat altijd al wel in me aanwezig was maar uiteindelijk echt naar boven kwam na wat ‘triggers’. Ik denk dat dit bij Melissa ook het geval is. Helaas is zij wat jonger dan ik was toen het toesloeg.
Fibro kan erg bepalend zijn in je leven maar je bepaalt zelf in hoeverre je dit toelaat? Zeker, je moet concessies doen, keuzes maken, accepteren, vreselijk moeilijk allemaal.
Nog steeds, zelfs na een heel traject, loop ik regelmatig tegen teleurstelling en frustratie aan. De kunst is om die niet te laten winnen van de positieve dingen. Die zijn er ook!
Trots dat je iets wel gedaan hebt, ook al heb je daarna last van de gevolgen. Die gaan weer over. Blijdschap als je een goede dag hebt. Genieten van dingen in je leven!
Zwanger worden is ook zo’n keuze. Daar komen al deze dingen ook bij kijken, de negatieve maar ook de positieve!
Alleen dan in de overtreffende trap! Het duurt langer, de gevolgen zijn heftiger, de teleurstellingen en frustratie groter. Maar dat geldt ook voor die positieve! Je bent blijer, trotser en geniet meer dan van wat ook ter wereld!
En wat ik geleerd heb is dat je zodra je moeder bent zo sterk wordt als een leeuw! Dat is gewoon een oerinstinct waar zelfs fibro niet van wint.
Je kind maakt dat je meer kunt, durft en aankan . Het zorgen voor zo’n wezentje helpt je jezelf opzij te zetten en grenzen over te gaan waarvan je niet verwacht had dat te kunnen.
Ik wil geen pleidooi houden om vooral zwanger te worden met fibro, die beslissing kun iemand alleen zelf nemen, maar het is absoluut niet onmogelijk! Kijk naar andere mensen met ziektes of handicaps die moeder worden. En denk niet dat je geen goede moeder kunt zijn omdat je misschien dingen niet kunt. Je hoeft niet alles zelf en alleen te doen! En iedereen heeft andere kwaliteiten. Een kind wordt ook blij van mama die voorleest of knutselt. Papa gaat wel mee voetballen hahaha.
Nee, ik wil alleen maar zeggen dat het verrijking van mijn leven is om moeder te zijn, dat ik het niet had willen missen en dat het een belangrijker taak in mijn leven is dan het hebben van fibro….