(waar blijft die) Roze Wolk

Hoera zwanger! Iedereen roept dat je vooral moet genieten en ik ben er helemaal op voorbereid; laat die roze wolk maar komen.

De roze wolk zoals verwacht

Die zwangerschapsgloed waar geen make-up tegenop kan, een volle bos haar dat vanzelf goed valt. Elke vrije minuut aan die lieve, schattige baby in je buik denken en vol energie alles uitzoeken wat er bij een (eerste) kindje komt kijken. Ondertussen voor jezelf wat leuke zwangerschapskleding shoppen zodat je je veranderende lijf met style kan omarmen.

Dat is toch wel een beetje hoe de roze wolk er in reclames uitziet. Als marketeer weet ik dat dat niet helemaal een realistisch beeld is, maar ergens moet er een kern van waarheid inzitten toch?

Waar is mijn roze wolk nou?

Als ik op een wolk had gezeten, was die ongetwijfeld roze geweest omdat we een meisje krijgen. Maar, ik kon mijn wolk niet vinden. Blue sky met eerder wat lichtgrijze wolkjes van de zorgen hier een daar.

Maar dat euforische oermoedergevoel dat je de wereld aan kan? Misschien moet ik daar nog even op wachten.

Eerste trimester (zonder) roze wolk

We waren dolblij met een positieve zwangerschapstest die we op vakantie vasthadden. Daar een paar babyschoentjes gekocht en veel gelachen en gepraat over dat er nu een baby formaat maanzaad in mijn buik zat. En dat ik daarom waarschijnlijk zo moe was.

Maar verder ging het eerste trimester gewoon een beetje voorbij. Met wat eerste afspraken die erbij horen, maar waar ik nog weinig bij voelde. Werk ging door, (sociaal) leven ging door, de wereld draaide door. Ik weet dat ik zwanger ben, wordt ook lekker onderstreept door de misselijkheid en moeheid, maar ik voelde me niet bijzonder.

Tweede trimester (zonder) roze wolk

De eerste trimester-kwaaltjes de deur uit, de baby groeit goed door. Er komen meer afspraken rondom Guppy, doen een geslachtsbepalende echo en zien ons meisje meerdere keren op beeld en helaas minder leuk nieuws door de constatering van zwangerschapsdiabetes.

Maar nog steeds vergeet ik regelmatig dat er een baby in mijn buik zit. Vrienden vragen soms hoe het gaat met de zwangerschap en ik betrap me erop dat ik soms denk; ‘O ja, daar moet ik ook nog wat nuttigs over kunnen zeggen.’

Zelf zie ik mijn buik inmiddels een beetje boller worden, maar omdat ik al dik ben voelt het anders dan de perfecte ronde buiken op slanke vrouwen die je veel om je heen ziet. Ik lijk gewoon… dikker. Dat is oké, maar ik mis het gevoel van zichtbaar zwanger zijn wel.

Wat ik ook mis, is dat ik Guppy nog steeds niet voel in mijn buik. Niks om me zorgen over te maken volgens de verloskundige, want mijn placenta ligt aan de voorkant. Maar het helpt me ook niet echt die roze wolk op.

Derde trimester (zonder) roze wolk

Guppy en de buik groeien lekker door, dat is inmiddels geen foodbaby meer. Ook voel ik trapjes en schopjes, soms zelfs richting karatetrap! Ik ben hier zo blij mee en merk dat ik me ook meteen een stuk meer zwanger voel.

Lichamelijk worden dingen wat lastiger zo rond week 30; veters strikken, lange stukken lopen, lekker slapen en het maagzuur is weer keihard terug met misselijkheid tot gevolg. Ik droeg nog veel jurken en shirts van voordat ik zwanger was, maar die passen inmiddels echt niet meer.

En… ik voel me zwanger! Ik merk dat ik vaker m’n hand op mn buik leg en dat ik meer foto’s van mijn buik maak. Ook heb ik meer zin om de babykamer af te maken, ik besluit toch iets eerder met verlof te gaan en ik heb een fotoshoot geboekt.

Daar is mijn wolkje!

Nu ik 35 weken zwanger ben tellen de apps mijn laatste weken voor me af en mensen beuren me regelmatig op met ‘de laatste loodjes!’. Maar ik hoop dat Guppy nog even blijft zitten.

Ik geloof dat ik nu pas echt een beetje mijn wolkje gevonden heb. Ik voel me zwanger en vind het bijzonder dat mijn lijf dit kan; dat ik een mensje bak in mijn buik en dat alles goed gaat. Ik besef misschien nu pas helemaal dat onze dochter in mijn buik zit.

En nu komt ze er al bijna uit… O shit, daar ben ik mentaal nog helemaal niet klaar voor.