Lid van een toneelvereniging: biecht van Melanie
Stel je voor: zo’n kring met daarin allemaal mensen die wat op te biechten hebben. En dan hoor je ineens: “Hallo, ik ben Melanie en ik ben lid van een toneelvereniging.” Waarop de medelijdende blikken antwoorden met: “Hallo, Melanie.”
Het is dus echt waar, ik ben lid van een toneelvereniging. Een vereniging waar overigens wel meer jongere leden bij mogen komen, want toneelspelen is dus echt gewoon heel erg leuk.
Kleine actrice
Van kleins af aan wilde ik altijd al ‘actrice’ worden. Ja ja, ik weet het, daar is niet veel van terecht gekomen. Ik kan mij altijd al herinneren dat ik, als klein meisje, naar de toneelvoorstellingen van Toneelgroep Klim-op in Haaksbergen ging. Die toneelgroep verzorgde altijd met Koninginnedag (ja, toen was het nog KoningINNEdag) en rondom Sinterklaas een toneelstuk voor kindjes van 4 t/m 9 jaar en ook ik zat in de zaal mee te leven en te schreeuwen en bang te zijn als de bad guy weer wat kwam uitvreten.
Workshop
In groep 7 of 8 mochten we een ‘culturele’ workshop kiezen en ik koos direct voor toneel. Dit was een cursus van meerdere dagen (na school) met als afsluiting natuurlijk een toneelstuk. Ik vond het zó leuk dat ik, na groep 8 een toneelgroep gezocht heb, waar ik bij wilde gaan. Het werd Klim-op, die ik al kende van de toneelstukjes waar ik vroeger al naartoe ging. Ik dacht dat er wel meer kinderen lid zouden zijn, maar ik was veruit de jongste. Repetities waren ‘s avonds van 20.00 uur tot een uur of 22.00. Mijn ouders waren daar niet altijd blij mee, maar gelukkig werd er goed voor me gezorgd, ik werd altijd netjes opgehaald en weer thuisgebracht.
Een sprong naar het heden
Op dit moment ben ik al meer dan de helft van mijn leven lid van deze vereniging. Ik ben sinds een jaar of zes ook bestuurslid. Dat is tegelijkertijd fijn als heel frustrerend. Er gaat veel tijd in zitten en die gaat ten koste van de tijd die ik in het repeteren en voorstellingen geven kan en wil stoppen. Want dát is waar ik het voor doe. We hebben een ontzettend leuke groep actieve spelers bij elkaar, waardoor de repetitie avonden altijd erg gezellig zijn. En we doen het ergens voor: de voorstelling. Op dit moment worden er vooral veel stukjes voor (jonge) kinderen gespeeld. Omdat dit korte stukken zijn, kunnen we die vaker op een dag spelen. Er waren tijden dat we 5 voorstellingen op een dag speelden. En die laatste voorstelling was altijd een minuut of 5 tot 10 korter dan de voorgaande, omdat we helemaal in de flow zaten.
Wat vind ik nou het leukst in de toneelvereniging?
De leukste rollen zijn de meest uitgesproken rollen. Maar je kunt die ook voor je zelf uitgesprokener maken, mochten ze dat niet zijn. Ik heb voor kinderen gespeeld, voor volwassenen, improvisatie en ook scripts. Kinderstukken zijn zó leuk, omdat de interactie met kinderen zo makkelijk gaat. Kinderen zitten helemaal in een stuk en schreeuwen en leven echt mee. (Soms zijn we blij dat we met microfoons spelen…) Maar ik smacht ook wel weer naar een avondvullend theater voor volwassenen. Dit geeft vaak een boost voor de toneelvereniging en voor de spelers.
Verschillende rollen in de toneelvereniging
Niet alleen in mijn dagelijkse leven speel ik meerdere rollen, maar dus ook in mijn eigen tijd.
Ik heb regelmatig Zwarte Piet gespeeld in een toneelstuk. Mijn allereerste rol was een stokoud vrouwtje (die grime was fantastisch, ik was net 12!). Een aantal jaren geleden speelde ik een heks (kom maar met die grapjes: “dat hoef je niet te spélen, toch?”). Een rol waarin ik écht moest uitkijken dat ik die kleintjes niet met nachtmerries naar huis stuurde. Ik ben al eens op het toneel ‘doodgeschoten’ (dat was dus niet in een kinderstuk…), heb al psychiatrisch patiënt gespeeld, prostituee (ja mensen, inclusief netpanty’s, overknee laarzen, hotpants en een decolleté tot aan m’n navel) voor een volle zaal (à 350 man).
Dus ja, soms zie ik mensen raar kijken als ik vertel dat ik lid ben van een toneelvereniging. Maar eigenlijk heb ik die medelijdende blikken helemaal niet nodig!